سه کتاب
سه کتاب نوشته زویا پیرزاد نویسنده ایرانی-ارمنی شامل ۳ مجموعه داستان به نامهای مثل همه عصرها، طعم گس خرمالو، یک روز مانده به عید پاک است که هرکدام به صورت جداگانه دارای داستانهای کوتاه و جذابی است که خواننده را با خود همراه میکند.
| سه کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | زویا پیرزاد |
سه کتاب را که نشر مرکز بار انتشار موفق آن را بر دوش کشید مجموعه‌ای از داستانهای کوتاه است که قبلا در سه مجموعه مجزا با نامهای « مثل همه عصرها» ۱۳۷۰، «طعم گس خرمالو»۱۳۷۶، و «یک روز مانده به عید پاک»۱۳۷۷، به چاپ رسیده بود و در سال‌های اخیر این سه اثر در کتابی با عنوان «سه کتاب» گرد هم آورده شد.
قصه ها سرشارند از زنانگی، زنانگی از جنس دغدغه‌های یک بانوی ایرانی.
کتاب نثری روان و ساده و خودمانی دارد و این خواننده را ورای جنسیت، جذب داستانها میکند!
از میان این سه مجموعه «طعم گس خرمالو» برنده بیست سال ادبیات داستانی است.
اگر هنوز آشنا نشدید
داستانک بهار و زندگی
یک زندگی
درخت برای سی و یکمین بار بود که شکوفه می‌داد، انگار درخت خستگی سرش نمی‌شد؛ زن پنجره را باز و دستش را دراز کرد و شکوفه زیبا را چید، دامن زن پر از شکوفه شد.
زن هنوز کنار پنجره ایستاده بو و باد انگار شکوفه‌ها را قلقلک می‌داد، شکوفه‌ها حال خندیدن نداشتند انگار آن‌ها هم خسته‌اند.
زن یادش آمد اولین باری را که شکوفه‌ها را دید، با خود گفت: شکوفه‌ها انگار هیچوقت سردشان نمی‌شود.
مانند بهار
مادر جلوی آینه چرخید، دختر روی راحتی بزرگی روبروی آینه قدی که سه قسمت داشت نشست.
دختر سه زن می‌دید که در سه آینه می‌چرخند با سه دامن پرچین و پرگل.
زن برگشت طرف دختر، دختر خندید و از جا پرید
_مامان مثل بهار شدی.
ماجرا از چه قرار است
کسان کتاب
سه کتاب که از سه مجموعه داستان تشکیل شده، باید بدون شک قهرمان زیاد داشته باشد، اما شیوه زویا پیرزاد در نگارش آثارش، بی‌شناسنامه بودن کسان کتابش است.
در مجموعه داستان مثل همه عصرها، ما با داستانهای زیادی مواجهیم، داستان‌هایی که قهرمانان آن زنانی بی‌آرزو به همراهی غمی بزرگ هستند، زنانی متوسط با چهره‌ای بدون خطی اضافه.
زنانی که نه قهقهه می‌زنند و نه جست‌وخیز می‌کنند و حتی دختر بچه‌ها با موهای بافته شده و روبان‌های رنگی فقط گوشه‌ای می‌ایستند و اشک می‌ریزند.
مثل همه عصرها زنانی دارد غرق در سیر روزمرگی‌ها که گاهی با مرور خاطرات یا دیدن شئی پا از دنیای فعلی خود فرا می‌گذارند و باز در حرکتی ذهنی به گذشته باز می‌گردند، سفری ذهنی که تنها اندوه و یاد روزهای رفته را بیدار میکند، روزهایی که برخلاف دو مجموعه دیگر کوتاه روایت می‌شود.