کتایون مزداپور

کتایون مزداپور
زمینهٔ کاری	نویسندگی، پژوهشگری زبان‌های ایران باستان٬ اسطوره‌شناسی و تدریس
زادروز	۲فروردین۱۳۲۲ یزد
پدر و مادر	دینیار و شیرین
بنیانگذار	بنیاد دست‌نوشته‌های کهن (از اعضای هیئت مؤسس)
پیشه	زبان‌شناس، اسطوره‌شناس، استاد پژوهشگاه علوم‌انسانی و...
کتاب‌ها	واژه و معنای آن از فارسی میانه تا فارسی، زرتشتیان، پهلوی آسان، چند سخن و...
مدرک تحصیلی	علوم اجتماعی (کارشناسی) فرهنگ و زبان‌های باستانی و زبانشناسی همگانی (کارشناسی‌ارشد و دکتری)

کتایون مزداپور پژوهشگر ادبی، اسطوره‌شناس، زبان‌شناس، مترجم متون ایران باستان و استاد پژوهشگاه علوم‌انسانی و مطالعات فرهنگی و نیز دانشگاه‌های سراسر کشور نظیر دانشگاه تهران و بنیاد ایران‌شناسی دانشگاه شهیدبهشتی.

* * * * *

این پژوهشگر زردتشتی از اعضای هیئت مؤسس بنیاد دست‌نوشته‌های کهن است که در شمار بانوان محقق و احیاءکنندهٔ نسخ خطی متون پهلوی و اوستایی است. مزداپور با آنکه همواره دغدغهٔ حقوق زنان را دارد و در مقاله‌هایش بارها به این مطلب پرداخته؛ اما همیشه درمقابل برجسب فمنیستی، پاسخ‌های دندان‌شکنی داده است.
بزرگان علم و ادب و اسطوره، مزداپور را یکی از نخستین و تأثیرگذارترین زنان زبان‌شناس و اسطوره‌شناس ایران می‌دانند و در کنار نام او از واژگانی چون «جسارت» و «پشتکار» سخن می‌گویند.
شش ماه از تولد نخستین فرزند خانواده نگذشته بود که تصمیم به مهاجرت از زادبوم خود گرفتند و ابتدا به اصفهان و پس از چهار سال و نیم به تهران نقل مکان کردند. اینگونه تمام مقاطع تحصیلی کتایون مزداپور، از کودکستان تا دکتری، در مدارس و دانشگاه‌های پایتخت سپری شد. او بعد از گذراندن دوره‌های تحصیلی در مدارس زرتشتی تهران٬ رشته علوم اجتماعی را به عنوان رشته دانشگاهی خود برگزید و در مقطع ارشد با اینکه ابتدا در رشته روانشناسی قبول شد٬ اما ادامه نداد و «زبان‌شناسی همگانی و فرهنگ و زبان‌های باستانی» انتخاب او برای آموختن در مقطع فوق لیسانس و دکتری بود.
مزداپور در این سال‌ها از همنشینی استادان نامداری چون ابوالحسن صدیقی، احمد افشار شیرازی، مهرداد بهار، احمد تفضلی، محسن ابوالقاسمی و ژاله آموزگار بهره برده است و از دیرزمان تاکنون به پژوهش و تدریس اشتغال داشته و هم‌اینک عضو بازنشسته هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی است.

داستانک

دل‌نگران نسخه‌های خطی

شاگردان و دوستان کتایون مزداپور همه بر نگرانی و دغدغه همیشگی او برای نسخه‌های کهن و تلاش برای یافتن آنها از گوشه و کنار دنیا واقف‌اند. هرکس پای صحبت مزداپور بنشیند متوجه می‌شود که او مدام یا نگران فلان اوستای خطی است که توی فلان زیرزمین در یزد انبار شده و صاحبانش خارج از کشورند، یا در فکر آن یکی نسخه‌ٔ پهلوی که در ساختمانی نیمه‌مخروبه در بمبئی نگهداری می‌شود و کافی است لوله‌کشی پوسیدهٔ فاضلاب ساختمان نشت کند تا آسیبی جبران‌ناپذیر ببیند.

استاد، شاگرد، دوست، همکار

نام مهرداد بهار و مزداپور همواره در کنار هم شنیده می‌شود و آشنایانِ هر یک٬ بی‌گمان آن دیگری را نیز می‌شناسند. آشنایی بهار و مزداپور از رابطه استاد-شاگردی آغاز و به دوستی و همکاری علمی دیرینه ختم شد. مزداپور شیوه کار بهار را خلاق و پرالهام می‌داند و در وصف او می‌گوید: «کارکردن با او زندگی کردن بود.»

جامعهٔ بی‌هوش و حواس

مزداپور در شب عبدالمجید ارفعی، صدوسی‌وششمین شب از شب‌های مجلهٔ بخارا، در دفاع از حقوق پایمال شدهٔ دوست و همکار دانشمندش، بزرگان و جامعه ایران مورد خطاب و سرزنش قرار می‌دهد: «من به اینجا نیامده‎ام تا از این خان‌داداش عزیزم تمجید کنم، برای این‌که او خودش «عبدالمجید» است و و نیازی هم به تمجید و تعریف ندارد، بخصوص از سوی من که همه می‎دانند «قند مکرر» است. من آمده‎ام برای یادآوری یک نکته و تقاضای یک چیز مهم؛ آنچه می‎خواهم یادآوری کنم بی‎حواسی یا اگر بگوییم غفلت یا تغافل جامعه‌ٔ سرافراز و نازنین و به یک تعبیر، «تنبل» و جسارت نشود، «بی‌هوش و حواس» خودمان، یعنی ما ایرانیان عزیز است...».

داستانک‌های مربوط به مصاحبه‌ها، سخنرانی‌ها و حضور رادیو یا تلویزیون یا فضای مجازی همراه ارايه نمونه‌هایی از آن برای بخش شنیداری و تصویری

یک عمر با پژوهشگاه

کتایون مزداپور، در سخنرانی که به مناسبت پنجاهمین سالگشت پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ارائه داد، پژوهشگاه و همکارانش را همانند خانه و خانواده خود توصیف می‌کند و از خانه شبانه‌روزی خود و همکارانش در سال‌های اولیه تأسیس آن و خاطرات بسیاری از ماه‌های آخر سال ٬۱۳۶۶از خریدن لباس و ماهی گرفته٬ تا چادر زدن در زیرزمین این ساختمان که به ساختمان قنات مشهور بود، یاد می‌کند: «گذراندن یک عمر با اساتید و همکاران در پژوهشگاه، در پیوند و ارتباطی بیشتر یا کمتر، اغلب آن احساس دلبستگی و وابستگی خاصی را ایجاد می‌کند که جز در میان اعضای خانواده نمی‌شود نظیری برای آن باز یافت. با این توضیح که شاید خواهر و برادر را هرروزه نبینی اما روبرو شدن با همکاران اداری، کاری هرروزه و همه روزه است.»

زندگی و تراث

سال‌شمار زندگی علمی

• ۱۳۲۲ تولد در یزد، دوره ابتدایی و متوسطه را در مدارس «گیو» و «انوشیروان دادگر» و دیپلم خود را در رشتهٔ ادبیات از دبیرستان «همایون» تهران گرفت.
  

۱۳۳۹ ورود به دانشگاه تهران، رشته علوم اجتماعی
۱۳۴۴ اخذ مدرک لیسانس رشته علوم اجتماعی (موضوع پایان‌نامه: «لغت‌های اجتماعی سیاست‌نامه»)
۱۳۴۴ کار در وزارت کار
۱۳۴۹ فوق لیسانس رشته فرهنگ و زبان‌های باستانی و زبانشناسی همگانی از دانشگاه تهران
۱۳۵۱ انتقال از وزارت کار به فرهنگستان زبان (بخش گویش)، توسط دکتر مهرداد بهار (یک سال پس از تأسیس فرهنگستان)
۱۳۵۳ استخدام در فرهنگستان ادب و هنر که بعدا نام مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی و حالا نام پژوهشگاه را دارد.
۱۳۵۹ اخذ مدرک دکتری رشته فرهنگ و زبان‌های باستانی و زبانشناسی همگانی، از دانشگاه تهران
۱۳۷۰-۱۳۶۹ ورود به عرصه تدریس در پژوهشگاه، به رغم میل باطنی. (پیش از این، سابقه تدریس در پژوهشکده فرهنگ ایران را نیز داشته‌اند).
و...

نامهٔ زندگی

زادهٔ یکم فروردین ۱۳۲۲ در شهر یزد است. دیری از تولدش نمی‌گذرد که خانواده، ابتدا به اصفهان و سپس به تهران مهاجرت می‌کنند و اینچنین کتایون، فرزند نخست خانواده، از کودکستان تا دکتری‌اش را در مدارس و دانشگاه تهران می‌گذراند. کتایون مزداپور از ۱۳۳۹تا۱۳۵۹ تحصیلات دانشگاهی خود را با اخذ لیسانس در رشته علوم‌اجتماعی و فوق‌لیسانس و دکتری را در رشته زبان‌شناسی و فرهنگ و زبان‌های باستانی سپری کرد. فاصله‌ای که بین مقاطع فوق‌لیسانس و دکتری وی افتاد، به فعالیت در فرهنسگستان و انتشار کتاب گذشت. در مقطع ارشد، رشته روانشناسی نیز قبول شد اما ادامه نداد.
کتایون مزداپور، این عضو هیئت علمی پژوهشکده زبان شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و پژوهشگر در حوزه‌های فرهنگ و زبان های باستانی، ویرایش و رسم‌الخط زبان فارسی، و اسطوره است. ایشان تألیفات و مقاله‌های فراوانی دارند که از میان آن‌ها می‌توان به کتاب‌های «واژه و معنای آن از فارسی میانه تا فارسی»، «چند سخن»، «پهلوی آسان» و «داغ گل سرخ» اشاره کرد.
۱۳۵۱ که مزداپور به‌دعوت بهار همکاریش را با فرهنگستان آغاز کرد، سکان این نهاد که یک سال بیشتر از عمرش نمی‌گذشت به، دست محمدعلی فروغی بود. که سال پس از تأسیس فرهنگستان، دکتر بهار، مزداپور را که در وزارت کار مشغول بود، به فرهنگستان منتقل کرد. در آغاز در بخش گویش بود و بعد به فرهنگستان ادب منتقل شد. در آنجا آقای دکتر بهار گروه اساطیر را با موافقت و تحت ریاست شادروان دکتر پرویز ناتل خانلری تشکیل داده بود. بعدا فرهنگستان شکلش عوض شد و مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی از ادغام دوازده مؤسسه، که فرهنگستان‌ها هم در زمره آنها بود، تشکیل شد و بعدتر نام پژوهشگاه را به خود گرفت. در واقع کتایون مزداپور از همان سال‌های آغازین تأسیس پژوهشگاه علوم انسانی تا به اکنون در این پژوهشگاه فعالیت داشته است.
مزداپور از سال۱۳۶۹، به رغم میل باطنی، وارد عرصه تدریس شد و در کنار استاد پژوهشی، استاد آموزشی نیز بود. او خود دراین باره گفته است: «تدریس را دوست ندارم، اما بچه‌ها را دوست دارم و هنوز هم با تعدادی از آنها که خودشان حالا استاد هستند و یا دارند به استادی می‌رسند، ارتباط دارم... البته درس دادن نوعی با هم اندیشیدن و فکر کردن هم هست. کلاس درس برای من همیشه آموزنده بوده است.»
به طورکلی می‌توان گفت حیطه مطالعاتی و تحقیقی دکتر مزداپور، بر مباحثی پیرامون «اساطیر»، «متون و زبان‌های ایرانی»، «شاهنامه» و مطالعات «زرتشتی» و «زنان» استوار است. دغدغه زنان به خوبی در آثار او مشهود است. پرداختن به زنان و مسائل مربوط به آنها و تا حدی دفاع از حقوق زنان در آثارش، به قدری است که گاهی نام او را در کنار القابی چون «فمینیسم» به کار می‌برند. اما او خود این القاب را نمی‌پذیرد و در این باره می‌گوید: «اصلا فمینیسم چه هست؟!... من چند مقاله نوشته‌ام که درباره زن و برخی خصایص زنان است. البته درباره پیشینه اساطیر بومی ایران هم، که زن سالاری را نشان می‌دهد، به نتایجی رسیده‌ام.»
دکتر مزداپور، سالهاست که پیگیر حفظ و نشر نسخه‌های خطی مربوط به ایران باستان است. این نسخه‌ها معمولا به زبان‌های باستانی ایران مانند اوستایی و پهلوی نوشته شده‌اند. او مدام نگران از بین رفتن این نسخه‌هاست، چراکه بیشتر آنها در شرایط نامناسب در مکان‌هایی از قبیل خانه‌های زرتشتیان ایران و هند هستند و تنها تعداد معدودی از آنها در کتابخانه‌ای با شرایط مناسب نگهداری می‌شوند. او معتقد است، انبوهی از نوشته‌ها و آثار کهن به ما منسوب است که از دیدگاه‌های گوناگون شهرت جهانی دارد و از سویی دیگر گاهی ما به ارزش‌های این نوشته‌ها توجهی نداریم و درونمایه آن‌ها برای ما روشن نیست.
در همین راستا مزداپور به همراه چند تن دیگر، به تأسیس «بنیاد دستنوشته‌های کهن» همت گماشتند. هدف از تأسیس این بنیاد شناسایی و جمع‌آوری و حفاظت از متون قدیمی و نسخه‌های خطی است. او خود دراین باره می‌گوید: «در حقیقت با این کار سعی داریم شناختی به مردم بدهیم تا متن‌های قدیمی را که در خانه‌های خود دارند و در حال پوسیدن و از بین رفتن است، به مراکز دولتی تحویل دهند تا به چاپ رسد و از نابود شدنشان جلوگیری شود.»
مزداپور در زمینه مطالعات زرتشتی نیز کتاب‌ها و مقالات متعددی دارد که از آن جمله است، کتابی با عنوان «زرتشتیان» از مجموعه از ایران چه می‌دانم، که به گفته نویسنده، این کتاب به سفارش و پیشنهاد آقای دکتر تکمیل همایون نوشته شد و به چاپ رسید.
دکتر مزداپور پیوندی دیرینه و عمیق با مرحوم دکتر مهرداد بهار داشت. چنانچه تا به امروز در کارهای پژوهشی و اساطیری، نام این دو تن همواره در کنار هم دیده می‌شود. از شاخص‌ترین اثر مشترک این دو استاد، می‌توان به کتاب برجستهٔ «پژوهشی در اساطیر ایران» اشاره کرد که نوشتهٔ بهار است و ویرایش پژوهشی آن را مزداپور انجام داده و یادداشت‌هایی را به همراه یک بخش کوتاه ترجمه به آن افزوده است. مزداپور کار با بهار را زندگی کردن می‌دانست و همواره از او به نیکی یاد می‌کند. کتاب داغ گل سرخ از کتاب‌های دیگر مزداپور در زمینه اسطوره است که مقاله‌های او در این زمینه را شامل می‌شود.

شادی مزادپور در اهدای جایزه به
مترجم منشور کوروش

یادمان و بزرگداشت

• آئین تجلیل از کتایون مزداپور، اسطوره‌شناس زرتشتی و زهره زرشناس، خاتون سغد، ۶اسفندماه۱۳۹۳ در پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری.
• تقدیر از مقام علمی دکتر کتایون مزداپور، آبان ۱۳۹۱

از نگاه دیگران

علی معلم دامغانی

شاعر و رئیس سابق فرهنگستان هنر، تاریخچه آشنایی خود با دکتر مزداپور را به مکتب بهار می‌رساند و کار او در حوزه زبانشناسی را بااهمیت و دشوار قلمداد می‌کند: «یاالنفتن نقطهٔ آغازین برای بررسی دوران زندیک و پازند کار دشواری است و دکتر مزداپور شاید تنها کسی باشد که جرأت یافته است تا نقطه آغازینی برای بررسی‌های زبانشناسی بیابد.»
دکتر عبدالمجید ارفعی، ایلام‌شناس و زبانشناس برجسته، در توصیف دکتر مزداپور می‌گوید: «آشنایی ما به زمانی بازمی‌گردد که دکتر خانلری مرا به عنوان همکار به دکتر مزداپور معرفی کرد. بارها شده است که برای کاری پیش ایشان می‌رفتم و تا ساعاتی با یکدیگر در مورد بسیاری واژه‌ها صحبت می‌کردیم.»

پارسا دانشمند، پژوهشگر متون و زبان‌های باستانی بین‌النهرین و ایرانی میانه، دکتر کتایون مزداپور را فردی اخلاق‌مدار می‌داند، که در کنار سخت‌گیری‌های علمی، به دانشجویانش محبت مادرانه دارد.
ویدا نداف، دکتری فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران و استاد دانشگاه همدان، در توصیف استاد خود می‌گوید: «ما همانگونه که درس زبان پهلوی را از وی یاد گرفتیم، درس انسان بودن را نیز فرامی‌گرفتیم. گاه و بی‌گاه مزاحم ایشان می‌شدم ولی ایشان همواره با روی باز دانشجویانش را می‌پذیرفت.»
فرزانه گشتاسب، پژوهشگر و استاد دانشگاه در رشته فرهنگ و زبان‌های ایران باستان، از دکتر مزداپور با تعبیر فردی که دارای خیرخواهی علمی است، نام می‌برد و تیزبینی در مسائل علمی را از خصوصیات ایشان برمی‌شمارد.
محمد بهشتی، رئیس سابق پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، در مراسم تجلیل از کتایون مزداپور و زهره زرشناس، با تقدیر از زحمات این دو تن، اسطوره‌شناسان را از مهمترین افرادی دانست که جامعه را متوجه نسیان فرهنگی می‌کنند: «اسطوره‌ها سرگذشت ما نیستند بلکه سرنوشت ما هستند. یعنی آنچه بر ما نوشته شده است... اینکه بتوانیم اسطوره‌ها را ثبت و ضبط کنیم به‌گونه‌ای که برای دیگران قابل دسترسی نیز باشد، از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. جنبه دیگر این بحث رمزگشایی از اسطوره‌هاست. اشارات و دلالت‌ها و رمزها را باید در اسطوره یافت و تا این کار صورت نگیرد، تجربه تاریخی در ناخودآگاهمان ثبت می‌شود و به خودآگاه نمی‌آید. افرادی که در این زمینه تلاش می‌کنند بارزترین شخصیت‌هایی محسوب می‌شوند که به یاد جامعه می‌آورند که هستند. در حدود سه قرن است که جامعه ما فراموش کرده چه کسی است و این نسیان فرهنگی بزرگترین درد جامعه ما است. اسطوره‌شناسان مهمترین افرادی هستند که می‌توانند این نسیان را به جامعه تذکر دهند و از این جهت تلاش‌های آنها قابل تقدیر است.»

محمد میرشکرایی، مردم‌شناس و سردبیر نشریه «هفت‌گنبد»، مزداپور و زرشناس را در زمرهٔ پژوهشگران برجسته‌ای به حساب می‌آورد که در مطالعات و تحقیقات خود همواره از دستاوردهای پژوهشی آنها به‌طور مستقیم و غیرمستقیم بهره برده‌ است.
علیرضا حسن‌زاده، رئیس پژوهشکده مردم‌شناسی، از بوجود آمدن گفتمان علمی در اساطیر، در دو دهه اخیر، توسط پژوهشگرانی چون مزداپور سخن می‌گوید. او تعهد به انتشار علم در جامعه را از ویژگی‌های بارز کتایون مزداپور می‌داند و در توصیف پژوهشگرانی چون او می‌گوید: «این پژوهشگران دانش علمی خود را به زبان مردم نزدیک و قابل فهم کردند و این کار بزرگی است. اگر شمار اندیشمندانی چون مزداپور که آگاهی ما را به میراث روایی تعمق می‌دهند، افزایش می‌یافت، آگاهی ما از تمدن ایران بیشتر بود.»

خلق و خوی

در توصیف مزداپور اولین کلماتی که شنیده می‌شود از «مهربانی مادرانه»ای حکایت دارد که او در کنار «انتقال بی‌دریغ و دلسوزانه دانش» در اختیار دانشجویان و پژوهشگران قرار می‌دهد. این دلسوزی و مهربانی را در اولین برخورد با او می‌توان حس کرد. همچنین دغدغه انتقال دانش و نگرانی همیشگیش برای کشف و حفاظت از اسناد و نوشته‌های قدیمی و نیز تلاش برای یاری و راهنمایی به دوستداران دانش از خصوصیات دیگری است که برای این استاد برمی‌شمارند.

سخنرانی‌ در سمینارها و همایش‌های خارج از کشور

• سخنرانی در سمینار بین‌المللی آیین‌های کیش زرتشتی در هایدلبرگ آلمان (آوریل ۲۰۰۲/ فروردین ۱۳۸۱)، با مقاله «تداوم آداب کهن در رسم‌های معاصر زرتشتیان در ایران»، که متن آن به زبان آلمانی ترجمه و چاپ شد و درشماره ۵۰-۴۹ مجله فرهنگ (۱۳۸۳)، به فارسی منتشر شد.
  
• سخنرانی در شهر دوشنبه تاجیکستان و شهرهای دیگر این کشور، (به دعوت خانم دکتر نوشین یاوری)، در زمینه مسائل زنان، که به سازمان ملل («یونیفم» صندوق زنان)، مربوط می‌شده است. که در نهایت سخنرانی‌ها و نوشته‌های ارائه شده در این کشور، به خط فارسی در قالب کتاب «گناه ویس» منتشر شد.

سمت‌ها و عناوین کاری و علمی مزداپور

• عضو هیأت علمی پژوهشکده زبان‌شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
  
• استاد پژوهشی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
  
• تدریس در رشته فرهنگ و زبان‌های باستانی در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، دانشگاه آزاد اسلامی، بنیاد ایران‌شناسی و دانشگاه تهران
  
• از مؤسسین «بنیاد دست‌نوشته‌های کهن»، تأسیس در سال ۱۳۷۹
  
• پژوهشگر گروه پژوهشی یادگار باستان
  
• سردبیر دوفصلنامه «پژوهش‌نامه فرهنگ و زبان‌های باستانی»، نشریه تخصصی در زمینه فرهنگ و زبان‌های باستانی، تاریخ معاصر زرتشتیان و بررسی و پژوهش در زمینۀ فرهنگ نامکتوب زرتشتی (شماره اول: پاییز و زمستان ۱۳۹۷)

ناشران کتاب‌های دکتر مزداپور

انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، اساطیر، آگاه، آگه، چشمه، انتشارات دفتر پژوهش‌های فرهنگی، توس، روشنگران، کتاب روشن، سمت، فرهنگستان هنر

اساتید

مزداپور در باب اساتید خود چنین می‌نویسد: «در دوره لیسانس افتخار شاگردی شادروان دکتر ابوالحسن صدیقی و جناب دکتر علی محمد کاردان و شادروان دکتر محمود صناعی و استادان مبرز دیگری داشتم و درس‌هایی زنده و جاندار. بعدا بیشتر شاگرد شادروان دکتر بهار بودم و دکتر ابوالقاسمی. با شادروان دکتر جمال رضایی و روانشاد دکتر ماهیار نوابی، شادروان دکتر تفضلی و سرکار خانم دکتر آموزگار هم کار کرده‌ام.»

آثار و منبع‌شناسی

آثار و نوشته‌ها

ایشان تألیفات و مقاله‌های فراوانی دارند که فهرست برخی از آن‌ها به تفکیک به شرح زیر است:

کتاب‌

1. واژه و معنای آن از فارسی میانه تا فارسی
2. چند سخن (مجموعه مقالات کتایون مزداپور)
3. پهلوی آسان

  ۴.  بنیادهای فلسفه در اساطیر و حکمت پیش از سقراط(با همکاری رضوان صدقی‌نژاد)
 
  ۵.  زرتشتیان، [مجموعهٔ «از ایران چه می‌دانم؟»]
 
  ۶.  داغ گل سرخ و چهارده گفتار دیگر درباره اسطوره
 
  ۷.  سروش پیر مغان (یادنامه‌ٔ جمشید سروشیان)
 
  ۸.  مادیان هزاردادِستان
 
  ۹.  روایتی دیگر از داستان دلیله‌ٔ محتاله و مکر زنان
 
  ۱۰.  اندرزنامه‌های ایرانی
  
  ۱۱.  پهلوان‌نامه(مزداپور و دیگران)
 
  ۱۲.  ادیان و مذاهب در ایران باستان(مزداپور و دیگران)
 
  ۱۳.  گناه ویس
 
  ۱۴.  واژه‌نامه گویش بهدینان شهر یزد
 
  ۱۵.  ارداویرافنامه(متن پهلوی)
 
  ۱۶.  برگزیده شاهنامه فردوسی
 
  ۱۷.  یسنا و ویسپرد

جوایز و افتخارات

• سی‌امین جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران برای تألیف کتاب «واژه و معنای آن از فارسی میانه تا فارسی»، در بخش زبان و شاخه زبان‌های باستانی (۱۳۹۰).
  
• شایسته تقدیر؛ کتاب «ادیان و مذاهب در ایران باستان» به نویسندگی دکتر کتایون مزداپور و همکاران در مراسم اختتامیه دومین دوره همایش «نشان دهخدا» شایسته تقدیر شناخته شد (۱۳۹۵)