مهدی آذریزدی

مهدی آذریزدی
نام اصلی	مهدی آذریزدی
زمینهٔ کاری	نویسنده کودک و نوجوان
زادروز	۲۷اسفند ۱۳۰۰ آبادی خرمشاه
پدر و مادر	حاجی علی‌اکبر
مرگ	۱۸تیر ۱۳۸۸ تهران
ملیت	ایرانی
پیشه	نویسنده، شاعر
کتاب‌ها	قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب، قصه‌های تازه از کتاب‌های کهن، مثنوی بچه خوب و...
دلیل سرشناسی	پدر ادبیات کودک و نوجوان ایران
اثرگذاشته بر	ادبیات کودک و نوجوان ایران

مهدی آذریزدی: یادم نمی‌آید پدرم یا مادرم مرا بوسیده باشند!

مهدی آذریزدی که بچه‌های فرهنگی یزد او را آذر صدا می‌زدند پدر ادبیات کودک و نوجوان و نویسنده کودک و نوجوانِ ایران بود.

* * * * *

او اثرگذارترین کسی بود که به بازآفرینی قصه‌های کهن ادبیات برای کودکان امروز پرداخت. مجموعهٔ ۸جلدی «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» در شمار مهم‌ترین آثار او قرار دارد. از دیگر آثار وی هستند: قصه‌های تازه از کتاب‌های کهن، گربه ناقلا، گربه تنبل، مثنوی برای بچه‌ها، حکایتی منظوم به نام شعر قند و عسل.
همچنین دو کتاب آموزشی به نام‌های خودآموز عکسی و خودآموز شطرنج به قلم این نویسنده هستند.
آذریزدی در طول سال‌های فعالیت خود موفق شد جایزه یونسکو و جایزه سلطنتی کتاب سال را از آنِ خود کند.

از میان یادها

عقده کتاب

در خانه ما فقط چند کتاب دعا و قرآن و... عربی بود که آن‌ها را خوانده بودم و هیچ بحث تازه‌ و تحفه‌ای بر آن‌ها مزید نشد.
پدرم مردِ آخرت بود و کتاب‌های دیگر را کتاب‌های دنیایی می‌دانست. اما من تشنگی و عطش خواندن داشتم و می‌خواستم بیشتر بدانم، می‌خواستم بفهمم در دنیا چه خبر است. اما پدرم در فکر دیگری بود... و به گریه‌ها و التماس‌های من که کتاب‌های دیگری می‌خواستم توجهی نکرد.

کتاب‌های دنیایی

پدر و مادرم کارهای مرا مسخره می‌کردند؛ وقتی کتاب‌هایم چاپ شد آن را برای پدر و مادرم فرستادم. مادرم به خواهرم گفته بود: «آن‌ها را بخوان ببینم چه نوشته است.»

اما پدرم برایم نوشت که: «دیگر کتاب‌ها را برایم نفرست. این‌ها کتاب‌های دنیایی هستند و باید به فکر آخرت‌مان باشیم.»

ترسو شدم، کم‌رو شدم، زندگی را یاد نگرفتم!

روزی مهدی با پسر یکی از این حاجی‌ها دعوا می‌‌کند و کار به کتک‌کاری می‌کشد؛ حاجی پیش پدرش از مهدی شکایت می‌کند و پدر هم او را کتکِ مفصلی می‌زند:

هم از پسر حاجی کتک خورده بودم و هم پدرم مرا کتک زدو دعوا کرد. اسن بود که کم‌رو شدم، ترسو شدم. اصلا زندگی من همه در این تلخی و تنهایی گذشته است. هیچ چیز خوشی در زندگی ندیدم. با مردم رفت و آمد نداشتیم. هرگز یاد ندارم کسی در خانه ما مهمان باشد هرگز ما خانه کسی مهمان نشدیم. اصلا زندگی را یاد نگرفتم.

زندگی و یادگار

همه زندگی‌اش در کتاب‌هایش خلاصه می‌شد. دلبستگی او به آن‌ها بیش از دلبستگی عیال‌واران به زن و فرزند بود.

♦ ♦ ♦ ♦ ♦
آذریزدی شصت سال پس از تعطیلی مجموعه راهنمای کتاب، حیات داشت و پایدار و ایتوار با کتاب زیست. اگر اغازین سال‌های عمرش را ایام عسرت نام نهیم باید سال‌های پایانی تو را روزگار حسرت بنامیم. او با حسرت نشر اثار چاپ نشده‌اش با این دنیا وداع کرد.
♦ ♦ ♦ ♦ ♦
او به معنای دقیق کلمه عاشق کتاب بود و چنان به کتاب شیفتگی داشت که جز آن را شایستهٔ دلبستگی نمی‌دانست. زندگی‌اش را به زعم مردم اجتماع نامتعارف سپری کرد: بی‌همسر و فرزند و بار و همدم تا به آخر در تنهایی و همراه با انبوه کتاب‌هایش که به گفتهٔ خود برای یک عمر دویست سیصد ساله کافی بود.

از منظر دیگران

محمدعلی اسلامی نُدوشنمی‌گوید آذر فقط یک معشوق داشت

آذر به عنوان کتاب‌فروش شناخته نمی‌شد، بلکه یک فرد صاحب سبک و یک فرد متفکر بود. فردی که بیش‌تر از بسیاری از مراجعانش در کار و اندیشه کتاب بود. من کسی که این قدر عاشقاه با کتاب و کاغذ برخورد کند، ندیده‌ام. وی با پشت‌‌کاری عجیب و با بی‌ادعایی فقط یک معشوق در زندگی داشته است و آن کتاب است و تمام عشق‌ها و آرزوهای خود را یک کاسه کرده و در دامن این معشوق نهاده. من خیلی به کتاب خواندن وفادار نماندم و به کارهای دیگر پرداختم ولی آذر به سر عهد خود باقی است.

ملک گفت: آینده «الف.مفرد» خوب می‌شود

آن زمان‌ها که آذر با نشریه آشفته به مدیریت عماد عصار همکاری می‌کرد، هفته‌ای یک یا دو شعر طنز برای روزنامه می‌ساخت و شور و شعف سر تا سر وجودش را فرا گرفته بود که دارد نویسنده و شاعر می‌شود.

عصار که با ملک‌الشعرا بهار همسایه بود مرتب می‌گفت:

ملک گفته: این «الف.مفرد»، نام مستعار آذریزدی در برخی نوشته‌هایش، آینده‌اش خوب می‌شود.

فریدون عموزاده خلیلی وصفِ پدربزرگ می‌کند

« بعضی‌ها انگار پدربزرگ به دنیا می‌آیند، پدربزرگ زندگی می‌کنند و پدربزرگ از دنیا می‌روند. آذریزدی یکی از همین پدربزرگ‌ها بود. پدربزرگ را باید از سال ۴۳ یا ۴۴ شناخته باشم که دانش‌آموز کوچکی بودم در دبستان توکلی. یادم هست از همان وقت‌ها هم پدربزرگ بود با قصه‌هایش که شبیه پدربزرگ‌ها بود، مهربان، ساده، دنیادیده، گرم و دوست داشتنی. »

نظرات فرد در مورد خودش

”	تحقیر شدم! من همیشه تحقیر شدم؛ می‌خواستم و می‌خواهم کار را ادامه دهم اما امکانش را ندارم. هر کسی می‌خواهد شرح حال خودش را بنویسد به محلی می‌رود که آرامش داشته باشد. اما من تا به حال ده‌بار اثا‌ث‌کشی کرده‌ام.	“

”	می‌خواهم سبزی‌فروش بشوم! وقتی خسته می‌شوم،‌وقتی لج‌ام می‌گیرد، می‌گویم می‌خواهم سبزی‌فروش بشوم.	“

برای کودکان مرفه ننوشتم

« گذراندن کودکیِ تلخ و اندوه‌بار،‌ بر نوشته‌های آذر تأثیر گذاشته چنان‌ که خودش در گفت‌وگوهایش تأکید کرده:

من در کتاب‌هایم نمی‌خواستم خودنمایی کنم من نه اهل فن بودم نه تئوری‌دان و آشنا با قوانین داستان‌نویسی. نمی‌دانستم، در داستان کودکان، کسی نباید دانای کل باشد و نباید در داستان مستقیماً نصیحت کرد. اتفاقاً خلاف ان فکر می‌کردم. من دلم می‌خواست اگر بچه‌ای داغشتم که ندارم برای او این قصه را نقل می‌کردم و آخر قصه هم به او بگویم که این نتیجه و پیام را دارد. آن چه را که من در کتاب‌هایم نوشتم برای بچه‌های طبقه مرفه ننوشتم. مخاطب من بچه‌هایی مثل خودم بودند.

»

از دیگران می‌گوید

همکاری با مرتضی کیوان

شمارهٔ دوم نشریه «راهنمای کتاب» را با همکاری مرتضی کیوان منتشر کردیم. کیوان خیلی انسان خوبی بود، بااخلاص۷ پاک، مردم‌دوست و می‌شد از همه جهت به او اعتماد کرد. او همکارم در شمارهٔ دوم بود و اطلاعات دربارهٔ مطبوعات را او فراهم کرد.

در جایی دیگر ایرج افشار هم به این همکاری اشاره می‌کند و اینگونه درباره‌اش می‌گوید:

وقتی مؤسسه مطبوعاتی علی‌اکبر علمی در صدد برآمد نشریه‌ای را در معرفی کتاب‌های جدید آغاز کند، چون دوست‌مان مهدی آذریزدی گرداننده بود مرحوم کیوان سر از پانشناخته مدد می‌رساند.

نقد کتابِ روزها

« در نظر من روزها سرآمد همهٔ آثار دکتر اسلامی ندوشن و سرآمد همهٔ کتاب‌های نوشته شده در زبان فارسی در زمینهٔ خودزندگی‌نامه‌نویسی و خاطره‌نویسی است. که در این پنجاه سال اخیر به وجود آمده است و من مانند کسی که در جست‌وجوی چیزی و رازی باشد همهٔ آن‌ها را با رغبت و دقت خوانده‌ام. روزها فقط ذکر پیشامدها نیست، بلکه در هر لحظه نویسنده وقایع گذشته را با قضاوت‌های حاصل از یک عمر مطالعهٔ دنیا و تجربه و دریافت‌های یک فکر فرزانه و اندیشه‌ورز پیوند می‌دهد.

»

آثاری که بیش تر دوست می‌داشت

از بیست و سه عنوانی که از من چاپ شده چهارتا را به ترتیب اولویت بیشتر از بقیه دوست‌ می‌دارم:

1. شعر قند و عسل؛ که بیشتر بیان درد زندگی است.
2. بچهٔ آدم، که جزوهٔ چهارم قصه‌‌های تازه از کتاب‌های کهن است.
3. خاله گوهر که سرگذشتی صد در صد واقعی است.
4. گربهٔ تنبل

آثار و منبع‌شناسی

ناشرینی که با او کار کرده‌اند

تعداد چاپ‌ها و تجدید چاپ‌های کتاب‌ها===

نوا، نما و نگاه

===خواندنی و شنیداری و تصویری و قطعاتی از کارهای وی )بدون محدودیت و بر اساس جذابیت موارد شنیداری و تصویری انتخاب شود(===

منابع

1. مسرّت، حسین (۱۳۹۴). مشاهیر کتابشناسی ایران/۱۵. تهران: خانه کتاب. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۲۲۲-۲۱۴-۵.
2. بالازاده، امیرکاوس (۱۳۹۰). پسر شهرزاد: نامه‌ها و گفتارهایی از مهدی آذریزدی. تهران: یزدا. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۱۶۵-۰۱۳-۰.

پیوند به بیرون

1. «پایان افسانه۱۳۰۰ و تنهایی بچه آدم». کتاب ماه کودک و نوجوان، تیر۱۳۸۸. بازبینی‌شده در ۲۱شهریور۱۴۰۰.