آه با شین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{گفتاورد تزیینی|text=من داور این دوره جایزه جلال بودم و به این کتاب رأی دادم. یکی به این علت که زبان برجسته‌ای دارد و دایره واژگانی نویسنده، بسیار وسیع است. این زبان فقط گاهی سکته‌هایی دارد و علتش وارد شدن عناصر شاعرانه به زبان است که به‌نظرم این مصیبت نویسنده‌هایی است که شاعر بوده‌اند. آقای مزینانی در اواخر کار از نظر زبانی، عنان کار را از کف داده است. این اتفاقی است که برای همه ما نویسنده‌ها می‌افتد. یعنی گاهی مقهور داستان خودمان می‌شویم. دلیل دومی که کتاب را برجسته می‌کند، این است که شخصیت در این رمان، از رهگذر تاریخ و تحولات اجتماعی به ما شناسانده می‌شود و این چیز کمی نیست.}}

{{گفتاورد تزیینی|text=رمان دو روایت موازی دارد. شخصیت‌های داستان، به نظر می‌رسد در فعالیت‌هایشان، انگیزه روشن و مشخصی ندارند. این رمان را می‌توان، بخشی از حرکت‌های موثر انقلاب دانست که این نقطه ضعف نیست. شخصیت ِ سالاری، غیر از مقاطعی که به گذشته گریز می‌زند، اطلاعاتی از امروز نمی‌دهد و داستان بر اساس روایت دیگر، پیش می‌رود. بعضی از رویدادهای داستان، به نظرم چندان منطقی نیستند. یا خوب تبیین نشده‌اند یا بازبینی آن به خوبی انجام نشده است. یکی از نقاط قوت رمان، زبان بسیار درخشان آن است. در این کتاب، تقابل پررنگی بین سنت و مدرنیته دیده می‌شود.}}

{{گفتاورد تزیینی|text=سمنان سرزمین راز و رمزهاست و راز‌و‌رمز را در این اثر‌خوب با‌عنوان «آه‌ِ باشین» می‌بینیم؛ نویسندگان امروز تسلط عمیقی بر واژه‌ها ندارند اما در این اثر تسلط خوبی بر کلمه وجود دارد و این مسئله تنها از یک شاعر برمی‌آید. واژه‌آرایی در این کتاب دیده می‌شود که تمام شاعران بزرگ از آن استفاده کردند. کتاب «آهِ ‌باشین» اطلاعات خوبی در اختیار خواننده قرار می‌دهد، به‌خصوص در حوزه  مردم‌شناسی و علومی که کمتر به آن ورود پیداکرده‌اید اطلاعات نویسنده مشخص می‌شود. نویسنده قبل از نگارش داستانش بر روی مسائل تاریخی جست‌وجو کرده است و اثر یک اثر سه‌گانه به‌شمار می‌رود. «آهِ باشین» اطلاعات خوبی در اختیار خواننده قرار می‌دهد، به‌خصوص در حوزه  مردم‌شناسی و علومی که کمتر به آن ورود پیداکرده‌اید اطلاعات نویسنده مشخص می‌شود. نویسنده قبل از نگارش داستانش بر روی مسائل تاریخی جست‌وجو کرده است و اثر یک اثر سه‌گانه به‌شمار می‌رود.}}

{{گفتاورد تزیینی|text=تخیل روان نویسنده در این داستان چشم‌گیر است و نشان می‌دهد که ذهن نویسنده قصه‌پرداز است و توانسته آن‌ها را خلق کند و از این نظر اثر شایسته‌ای خلق‌ شده است.|float=right}}

<ref name=":3">[https://farsnews.ir/Culture/1429693500000240927/%D8%B3%D8%B1%D8%B4%D8%A7%D8%B1:-%C2%AB%D8%A2%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%B4%DB%8C%D9%86%C2%BB-%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8-%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%2F-%D9%85%D8%B2%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%86%DB%8C:-%D8%AE%D8%AF%D8%A7-%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%88%D8%B1%D8%AF-%D8%B1%D9%88%D8%B2%DB%8C-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8-%D9%82%D9%84%D9%85-%D8%A8%D8%B2%D9%86%D9%85 «سرشار: «آه با شین» داستان انقلاب نیست/ مزینانی: خدا نیاورد روزی علیه انقلاب قلم بزنم»]. خبرگزاری فارس. ۲ اردیبهشت ۱۳۹۴</ref>{{سرخط}}

{{گفتاورد تزیینی|text=این داستان درواقع سرگذشت پنج نسل را مطرح می‌کند. نویسنده بر این باور است که داستان مدرن خلق کرده است؛ ولی فراموش کرده که داستان مدرن داستان پنج نسل نیست؛ زیرا مربوط به داستان‌های قرن ۱۸ است و این تناقضی در مکتب داستان ایجاد می‌کند. {{سرخط}}داستان از پی‌رنگ حلقوی به سبک داستان‌های مدرن استفاده کرده است و این سبک معمولاً در داستان‌های فرمالیستی استفاده می‌شود. در داستان‌های مدرن معمولاً می‌گویند که تاریخ تکرار می‌شود و جلو نمی‌رود. «ته‌تغاری» در این داستان اسمش ذکر نمی‌شود که به نظرم دلیلی برای این کار نیست. {{سرخط}}در این کتاب افراد مذهبی خرافی نشان داده شده‌اند. این داستان همان‌طور که گفته شد داستان انقلاب نیست؛ زیرا مگر می‌شود زمان داستان تا سال۱۳۸۲ ادامه پیدا کند؛ ولی اسمی از [امام] خمینی به‌میان نیاید. درحالی‌که رهبر انقلاب نیز به آن اشاره کرده‌اند این انقلاب در دنیا با نام [امام] خمینی شناخته می‌شود؛ اما در این داستان ما یک‌‌مرتبه هم اسم ایشان را نمی‌بینیم.{{سرخط}} به نظر من «آه‌ِ با‌شین» یک کپی‌برداری از شازده احتجاب گلشیری است که آن اثر نیز در نوع خود یک کپی ضعیف از خشم و هیاهوی فاکنر بود. رمان، مانند درختی است که همه شاخه‌هایش در خدمت تنه باید باشد. این در‌حالی است که این رمان چنین ویژگی‌ای ندارد و می‌شود شاخه‌های بسیاری از آن را عنوان کرد که هیچ ربطی به اصل ماجرا ندارد.}}

{{گفتاورد تزیینی|text=مزینانی عمیق‌تر از آل‌احمد به تاریخ نگاه کرده است و این شاید به‌دلیل ویژگی‌های شخصیتی اوست. مزینانی با دوگانه‌ای که قرار است سه‌گانه شود، باری را که سال‌ها روی دلم سنگینی‌اش را حس می‌کردم برداشت. باید رمانی خلق می‌شد که جذاب، قابل خواندن، محل تأمل، برخوردار از تکنیک درست می‌بود، عواطف مخاطب را پس نمی‌زد، شعار نمی‌داد و در دایره تأویل، قابل استخراج حرف‌هایی برای راه‌گشایی انسان امروز می‌داشت.{{سرخط}} مزینانی رمان‌های غیرموفقی نداشته که اکنون شاهد دو رمان موفق باشیم. هر دو اثر کارهای نخستین وی در عرصه نگارش رمان، موفق‌اند و از انسان امروزی سخن می‌گویند. یکی از موفقیت‌های درخشان نویسنده این است که به‌صورت اجمالی و در قالب خاندان سالاری توانسته است با زبردستی به چنین سیر تاریخی بپردازد. جزم‌اندیشی ایدئولوژیک را در هیچ‌یک از دو رمان مزینانی نمی‌بینیم.}}

{{گفتاورد تزیینی|text=از دید من طرح داستان ضعف آشکاری دارد. به‌گونه‌ای که مقبول نیست. داستان می‌خواهد از نگاه ته‌تغاری به گذشته بازگردد که در عمل این اتفاق رخ نمی‌دهد. زاویه دید در این داستان از آن نکاتی است که موجب می‌شود به اثر لطمه وارد شود. زاویه دید به‌گونه‌ای است که به‌نظر می‌رسد می‌خواهد از زاویه دید ته‌تغاری داستان روایت شود؛ اما نویسنده در بخش‌هایی نمی‌تواند به آن پایبند باشد. درمجموع در طرح و زاویه دید اشکال دیده می‌شود؛ اما شخصیت‌پردازی رمان قوی است و افراد را به‌خوبی نشان داده است، همچنین در توصیفات و صحنه‌پردازی نیز خوب عمل شده و نکته اصلی و ویژه داستان نثر سالم و روان آن است.}}

{{گفتاورد تزیینی|text=استفاده از افعال و جملات در این کتاب به­‌جا و درست و علائم نگارش در داستان به‌موقع به‌کار رفته است. این داستان روان نوشته‌ شده و از دایره واژگان گسترده‌ای بهره می‌برد. توصیف صحنه‌ها به‌ویژه در بخش‌هایی که مربوط که به زمان حال است توصیف‌های موفقی است و وضعیت را در ذهن خواننده زنده می‌کند. در این رمان نویسنده به نکات ظریفی اشاره می‌کند که نشان از تسلط تاریخی نویسنده دارد و جزئی‌نویسی‌های نویسنده از نکات برجسته رمان است.}}

 

<ref name=":3" />