مجتبی مینوی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌ادبیات
پرش به ناوبری پرش به جستجو
→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌ترتفاوت با ویرایش جدیدتر ←
دیداریویکی‌متن
بهار (بحث | مشارکت‌ها)
۱٬۲۶۷ ویرایش‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بهار (بحث | مشارکت‌ها)
۱٬۲۶۷ ویرایش‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:
|محل تولد              =  
|محل تولد              =  
|والدین                = '''شیخ عیسی شریعت‌مداری'''
|والدین                = '''شیخ عیسی شریعت‌مداری'''
|تاریخ مرگ              = ۷بهمن۱۳۵۵
|تاریخ مرگ              = ۶بهمن۱۳۵۵ <ref name=''استاد مینوی''/><ref name=''نسخه چاپی''>{{پک|فیضی|۱۳۹۰|ک=زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی استاد مجتبی مینوی|ص=۲}}</ref>
|محل مرگ                = تهران
|محل مرگ                = تهران
|علت مرگ                =  
|علت مرگ                =  
خط ۵۲: خط ۵۲:
[[پرونده:Minavi&zirinkob.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|'''<center> لندن - دکتر قمر آریان،{{سخ}} دکتر عبدالحسین زرین‌کوب {{سخ}}و استاد مجتبی مینوی </center>''']]
[[پرونده:Minavi&zirinkob.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|'''<center> لندن - دکتر قمر آریان،{{سخ}} دکتر عبدالحسین زرین‌کوب {{سخ}}و استاد مجتبی مینوی </center>''']]


مجتبی مینوی طهرانی،(۱۹ بهمن ۱۲۸۲- ۷ بهمن ۱۳۵۵) ادیب، نویسنده، مصحّح، مورخ و مترجم بزرگ ایرانی از دانش‌آموختگان دارالفنون بود و در همین مدرسه با چهره‌هایی همچون صادق هدایت دوستی و مراوده داشته است. او در کنار مسعود فرزاد، بزرگ علوی و صادق هدایت گروه ربعه را تشکیل دادند. مینوی در نوجوانی با چهره‌های سرشناسی چون محمدعلی فروغی و محمد قزوینی آشنا شد و روش نقد تحقیقی متون را از قزوینی فراگرفت و با فروغی نیز در تهیه خلاصه شاهنامه همکاری کرد. مینوی سال ۱۳۲۸ و در دوره اوج گرفتن نهضت ملی شدن نفت پس از 15 سال از انگلستان به ایران بازگشت و در دانشگاه تهران به تدریس در دانشکده ادبیات پرداخت. سال ۱۳۲۹ از طرف دانشگاه تهران مأموریت پیدا کرد تا با سفر به ترکیه، ضمن جست‌و‌جو در کتابخانه‌های این کشور و بررسی کتب خطی فارسی و عربی و ترکی به عکسبرداری و تهیه میکروفیلم از تعدادی از کتب خطی بپردازد. او گزارشی از نتایج علمی این سفرها را در مقالاتی با عنوان «از خزائن ترکیه» در مجله دانشکده ادبیات تهران در سه شماره متوالی در سال ۱۳۳۵ منتشر کرد. طی همین دوران موفق به تهیه میکروفیلم از بیش از هزار نسخه خطی شد که در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران نگهداری می‌شود.  
مجتبی مینوی طهرانی،(۱۹ بهمن ۱۲۸۲- ۶ بهمن ۱۳۵۵) ادیب، نویسنده، مصحّح، مورخ و مترجم بزرگ ایرانی از دانش‌آموختگان دارالفنون بود و در همین مدرسه با چهره‌هایی همچون صادق هدایت دوستی و مراوده داشته است. او در کنار مسعود فرزاد، بزرگ علوی و صادق هدایت گروه ربعه را تشکیل دادند. مینوی در نوجوانی با چهره‌های سرشناسی چون محمدعلی فروغی و محمد قزوینی آشنا شد و روش نقد تحقیقی متون را از قزوینی فراگرفت و با فروغی نیز در تهیه خلاصه شاهنامه همکاری کرد. مینوی سال ۱۳۲۸ و در دوره اوج گرفتن نهضت ملی شدن نفت پس از 15 سال از انگلستان به ایران بازگشت و در دانشگاه تهران به تدریس در دانشکده ادبیات پرداخت. سال ۱۳۲۹ از طرف دانشگاه تهران مأموریت پیدا کرد تا با سفر به ترکیه، ضمن جست‌و‌جو در کتابخانه‌های این کشور و بررسی کتب خطی فارسی و عربی و ترکی به عکسبرداری و تهیه میکروفیلم از تعدادی از کتب خطی بپردازد. او گزارشی از نتایج علمی این سفرها را در مقالاتی با عنوان «از خزائن ترکیه» در مجله دانشکده ادبیات تهران در سه شماره متوالی در سال ۱۳۳۵ منتشر کرد. طی همین دوران موفق به تهیه میکروفیلم از بیش از هزار نسخه خطی شد که در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران نگهداری می‌شود.  
<center>* * * * *</center>
<center>* * * * *</center>


خط ۶۱: خط ۶۱:
===نیش قلمش اشک استاد را درآورد===
===نیش قلمش اشک استاد را درآورد===
عباس اقبال استاد مینوی و یغمایی بود. روزی یغمایی اقبال را اشک به‌چشم‌آورده، می‌بیند. استاد که از نقدی تند که درباره‌اش در مجله یغما چاپ‌ شده بود، ناراحت بود، می‌گوید: من با تو و مینوی که هر دو شاگردم بوده‌اید چه کرده‌ام؟ یغمایی می‌گوید: مینوی نوشته نه من. پاسخ می‌شود: او نوشت تو چرا باید چاپ کنی!<ref name=''استاد مینوی''>{{یادکرد|نویسنده=یغمایی|مقاله=استاد مجتبی مینوی|ترجمه=|ژورنال=یغما|تاریخ=۱۳۵۵|دوره=|شماره= ۳۴۲|صفحه ۷۴۶ تا ۷۵۱}}</ref>
عباس اقبال استاد مینوی و یغمایی بود. روزی یغمایی اقبال را اشک به‌چشم‌آورده، می‌بیند. استاد که از نقدی تند که درباره‌اش در مجله یغما چاپ‌ شده بود، ناراحت بود، می‌گوید: من با تو و مینوی که هر دو شاگردم بوده‌اید چه کرده‌ام؟ یغمایی می‌گوید: مینوی نوشته نه من. پاسخ می‌شود: او نوشت تو چرا باید چاپ کنی!<ref name=''استاد مینوی''>{{یادکرد|نویسنده=یغمایی|مقاله=استاد مجتبی مینوی|ترجمه=|ژورنال=یغما|تاریخ=۱۳۵۵|دوره=|شماره= ۳۴۲|صفحه ۷۴۶ تا ۷۵۱}}</ref>
===داستانک شاگرد===
===از کلاس اخراج شدم===
به هنگام تحصیل در دارالمعلمین، به کلاس درس «صدیق‌اعلم» می‌رود که انگلیسی درس می‌دهد. وارد کلاس می‌شود. معلم شروع به انگلیسی حرف‌زدن می‌کند اما مینوی چیزی نمی‌فهمد. وقتی اعلم می‌بیند او چیزی متوجه نمی‌شود، به فارسی می‌پرسد: چرا دیر سر کلاس آمده‌ای. مینوی از برگزاری کلاس اظهار بی‌اطلاعی می‌کند. «صدیق‌اعلم» می‌گوید ما در این کلاس انگلیسی حرف می‌زنیم، تو هم باید انگلیسی یاد بگیری. بعد، مینوی می‌رود و گوشه‌ای از کلاس می‌نشیند و گوش می‌دهد. می‌گوید: «دیدم آقای «صدیق‌اعلم» می‌گویند sundy  و mondy و من که گمان کرده بودم «ماندی» مهمل «ساندی» است، خنده‌ام گرفت و همین باعث شد که آقای «صدیق‌اعلم» مرا از کلاس بیرون کردند و بنده هم انگلیسی یاد نگرفتم».<ref name=''پژوهشگر ستیهنده''/>


===داستانک مردم===
===داستانک مردم===
خط ۸۵: خط ۸۶:
===داستانک نحوهٔ مرگ، بازتاب خبر مرگ در روزنامه‌ها و مجلات و نمونه‌هایی از آن===
===داستانک نحوهٔ مرگ، بازتاب خبر مرگ در روزنامه‌ها و مجلات و نمونه‌هایی از آن===


===داستانک‌های دارایی===
===این، اولین شغلم بود===
در آن زمان اعلام کرده بودند که هر کس تصدیق ششم ابتدایی داشته باشد، می‌تواند معلم شود. مینوی که این تصدیق را داشت، داوطلب معلمی می‌شود. به او می‌گویند: تو به این کوچولویی چه‌طور می‌خواهی معلم بشوی؟ می‌گوید: کسانی که من به آن‌ها درس خواهم داد، از من کوچکترند. این نخستین شغل مینوی بود.<ref name=''پژوهشگر ستیهنده''>{{یادکرد|نویسنده=|مقاله=مجتبی مینوی: پژوهشگر ستیهنده|ترجمه=|ژورنال=کتابِ امروز|تاریخ=۱۳۵۲|دوره=|شماره= ۶|صفحه ۲تا۱۹}}</ref>
 
===با مادرم انگلیسی حرف می‌زدم===
مینوی علاقه‌ زیادی به یادگیری زبان انگلیسی داشت. زمانی که به لندن رفته بود، علاوه بر کلاس‌ زبانی که می‌کرد، شبی پنجاه، شصت و گاه هفتاد صفحه کتاب انگلیسی می‌خواند. به آثار «چارلز دیکنز» رمان‌نویس انگلیسی علاقه وافر داشت. به‌گفتهٔ خود، بیش از هزار کتاب انگلیسی خوانده است. چنان شوری به یادگیری این زبان داشت که گاهی در خواب با مادرش انگلیسی صحبت می‌کرد و مادرش هم انگلیسی جوابش را می‌داد، در حالی که مادرش اصلا انگلیسی نمی‌دانست!<ref name=''پژوهشگر ستیهنده''/>


===داستانک‌های زندگی شخصی===


===داستانک برخی خاله‌زنکی‌های شیرین (اشک‌ها و لبخندها)===
===داستانک برخی خاله‌زنکی‌های شیرین (اشک‌ها و لبخندها)===
خط ۱۰۳: خط ۱۰۷:


==زندگی و تراث==
==زندگی و تراث==
===کودکی و نوجوانی، جوانی، پیری===
===دور تُند زندگی مینوی===
مینوی در سال ۱۲۸۲ش در یک خانواده روحانی متولد می‌شود. کودکی‌اش در سامره می‌گذرد؛ سال‌های بین سه‌سالگی تا نه‌سالگی‌اش. پنج‌ساله است که شروع به خواندن قرآن، گلستان و دیوان حافظ می‌کند. پس از آن، به‌همراه خانواده راهی ایران می‌شود. تحصیلات متوسطه‌اش را در مدرسه‌های «امانت»، «اسلام» و «دارالفنون» سپری می‌کند. در این ایام مدتی هم پیش‌نماز مدرسه می‌شود. با «نصرت‌الله باستان»، [[صادق هدایت]] و مسعود فرزاد هم‌دوره است. در سال ۱۳۰۹ است که به‌همراه «حسن تقی‌زاده» عازم لندن می‌شود. در آنجا سرپرست محصلین ایرانی می‌شود و شروع به یاد گرفتن زبان انگلیسی در کینگزکالج و مدرسه پلی‌تنیک می‌کند. پس از بازگشت به ایران در وزارت معارف (وزارت فرهنگ و ارشاد کنونی) مشغول به کار می‌شود.<ref name=''پژوهشگر ستیهنده''/>
 
====گروه ربعه====
در همان دوران تحصیل در دارالفنون است که دوستی‌اش با [[صادق هدایت]]، [[بزرگ علوی]]، [[عبدالحسین نوشین]]، [[مسعود فرزاد]] و یکی دو سال بعد، [[پرویز ناتل خانلری]]، به تشکیل گروهی به نام «ربعه» منتهی می‌شود. در آن روزها اغلب در کافه‌ها دور هم جمع می‌شدند و شطرنج بازی می‌کردند و سعی می‌کردند در سیاست دخالتی نکنند. مینوی این پنج‌سال را دوره «کمال کاروری و کاربری» این گروه می‌داند.
در همین دوران است که سه تابلو از شاهنامه را برای «هزاره فردوسی» آماده می‌کنند. مینوی '''«نامه تنسر»'''، '''«نوروزنامه»''' و '''«اطلال شهر پارسه»''' را چاپ می‌کند. با [[صادق هدایت]] کتاب '''«مازیار»''' را می‌نویسد؛ مینوی قسمت تاریخی‌ آن را و هدایت قسمت نمایشی‌اش را. '''«ویس و رامین»''' و جلد اول شاهنامه را هم چاپ می‌کند. خلاصهٔ شاهنامه را با مرحوم فروغی درست می‌کند و '''«شاهنشاهی ساسانیان»''' اثر «کریستین سن» ایران‌شناس دانمارکی را ترجمه می‌کند.  پس از آن راهی لندن می‌شود.<ref name=''پژوهشگر ستیهنده''/>
 
====مینوی و کتاب‌خانه‌های ترکیه====
مدت اقامتش در انگلیس هم تحصیل می‌کرد هم تدریس. نزد «والتر هنینگ» ایران‌شناس آلمانی و انگلیسی، پهلوی می‌خواند، در دانشگاه آکسفورد نیز تدریس می‌کند.
مینوی بیش از ده سال در انگلستان می‌ماند و سال‌ها به تحقیق و پژوهش و نوشتن مشغول می‌شود. می‌خواهد به وطن بازگردد، اما کینه‌ای که وزارت معارف و سایرین از او بابت چاپ کتابش داشتند، کار را برایش دشوار کرده بود. در نهایت ابلاغیه‌ای صادر شد و به او به‌عنوان رئیس دبستان ایرانیان در استانبول تعیین می‌شود. عازم ترکیه می‌شود. در آنجاست که به عظمت کتابخانه‌های ترکیه پی می‌برد و زمینه را برای عکس‌برداری از کتابخانه موجود در آن فراهم می‌کند. پس از بازگشت به ایران، از طرف دانشگاه مأمور عکس‌برداری از کتاب‌های کتابخانه ترکیه می‌شود. پس از آن، به‌عنوان رایزن فرهنگی در ترکیه مشغول به‌کار می‌شود که چهار سال به طول می‌انجامد. در این مدت بیش از ده دوازه‌هزار جلد از کتاب‌های خطی موجود در کتابخانه‌های ترکیه را بررسی و یادداشت‌هایی از آن‌ها تهیه می‌کند.<ref name=''پژوهشگر ستیهنده''/>
 


===شخصیت و اندیشه===
===شخصیت و اندیشه===
===شیفتگی مینوی به فردوسی و شاهنامه===
مینوی معتقد بود که شاعران زیادی در طول هزار سال گذشته، اشعار سست و رکیک خود را به شاهنامه فردوسی اضافه کردند که اصلا با سبک و نوع شعر فردوسی تناسب ندارد. اشعار شاهنامه را پس‌و‌پیش کرده و گاه تغییر داده‌اند و گاه کم‌وزیاده کرده‌اند. به‌عقیدهٔ او، هر کسی هر کاری که دلش خواسته با این کتاب کرده، به طوری که اگر خود فردوسی هم زنده بشود نخواهد توانست ابیات خودش را از این میان دربیاورد. بنابرین معتقد بود که شاهنامه  باید تصحیح شود و آنچه فردوسی گفته، به دست مردم برسد. به عقیده مینوی «کسی حق ندارد در آثار ملی ما دست ببرد، و آن را به هر شکلی دلش می‌خواهد دربیاورد.»<ref name=''پژوهشگر ستیهنده''/>


===زمینهٔ فعالیت===
===زمینهٔ فعالیت===
خط ۱۱۱: خط ۱۲۷:
===یادمان و بزرگداشت‌ها===
===یادمان و بزرگداشت‌ها===


===از نگاه دیگران (چند دیدگاه مثبت و منفی)===
===از نظرگاه دیگران===
====محمدتقی دانش‌پژوه====
{{گفتاورد تزیینی|مینوی کسی بود که همه شرایط تحقیق و بررسی علمی در او گرد آمده‌بود و گذشته از دقت‌نظر و هوش تندوتیزی که داشت، اطلاعات و آگاهی علمی او بسیار گسترده بود. این نظر دانش‌پژوه درباره مینوی است.<ref name=''نسخه چاپی''/>}}


====محمدرضا نصیری====
به‌عقیده نصیری، استاد مینوی دلی به‌پاکی دریا داشت. با همه تندی و گاه ستیهندگی که به او نسبت می‌دادند بسیار مهربان و گرم بود. به‌هیچ‌وجه از کسی کینه‌ای به دل نمی‌گرفت. آنچه را در دل داشت بسیار زود آشکار می‌کرد و همین‌نکته سبب شده بود که برخی گمانِ تندی بر او برند.<ref name=''گفت‌وگو بامینوی''>{{پک|فیضی|۱۳۹۰|ک=زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی استاد مجتبی مینوی|ص=۴}}</ref>
===نظرات فرد دربارهٔ خودش و آثارش===
===نظرات فرد دربارهٔ خودش و آثارش===


خط ۱۴۲: خط ۱۶۲:


===گزارش جامعی از سفرها(نقشه همراه مکان‌هایی که به آن مسافرت کرده است)===
===گزارش جامعی از سفرها(نقشه همراه مکان‌هایی که به آن مسافرت کرده است)===
مینوی در طول عمرش برای کسب دانش و یادگیری شیوه‌های نوین تحقیق و پژوهش سفرهای متعددی به کشورهای اروپایی و آسیای غربی از جمله فرانسه و انگلیس، آمریکا و ترکیه داشت. شرکت در مجامع علمی و سمینارها از دیگر برنامه‌های او برای سفر به این کشورها بود.


===برنامه‌های ادبی که در دیگر کشورها اجرا کرده است===
===برنامه‌های ادبی که در دیگر کشورها اجرا کرده است===
خط ۱۵۹: خط ۱۸۰:
===حضور در فیلم‌های مستند دربارهٔ خود===
===حضور در فیلم‌های مستند دربارهٔ خود===


===اتفاقات بعد از انتشار آثار===
===توقیف اثر===
 
ترجمهٔ کتاب «شاهنشاهی ساسانیان» مینوی مدتی بعد از چاپ، توقیف می‌‌شود. در این دوران مینوی در لندن به‌سر می‌برد. هم خود او هم «کریستین سن» نویسنده کتاب، به وزارت معارف و دیگران در ایران نامه می‌زنند و دلیل توقیف کتاب را جویا می‌شوند. جوابی که می‌شنوند این است: «چون کتاب شما (مینوی)اغلاط زیادی داشت، وزارت معارف آن را توقیف کرد!» مینوی در پاسخ می‌نویسد: «این اغلاط را به بنده اطلاع دهید تا تصحیح کنم». اما دیگر جوابی دریافت نمی‌کند.
همین موضوع شرایط مینوی را در لندن دشوار می‌کند. اجازه فرستادن پول به او داده نمی‌شود و او روزگار سختی را در انگلیس سپری می‌کند.<ref name=''پژوهشگر ستیهنده''/>
===نام جاهایی که به اسم این فرد است===
===نام جاهایی که به اسم این فرد است===


خط ۱۷۰: خط ۱۹۲:


===برگه‌هایی از مصاحبه‌های فرد===
===برگه‌هایی از مصاحبه‌های فرد===
==آثار و منبع‌شناسی==
آثار و نوشته‌های مینوی در شامل کتاب و مقالات می‌شود.
===کتاب‌ها===
*'''۱۳۰۵''': کشف دو لوح تاریخی همدان، تحقیق: ارنست هرتسفلد، ترجمة مجتبی مینوی، تهران، انجمن آثار ملی ( تجدید چاپ: ۱۳۵۱).
*'''۱۳۰۶''': معلومات تاریخی درباره آثار ملی اصفهان و فارس، خطابه: ارنست هرتسفلد، ترجمه مجتبی مینوی، تهران، انجمن آثار ملی (تجدید چاپ: ۱۳۵۱).
*'''۱۳۰۷''': دیوان ناصرخسرو، تهران، ۸۰۰ص؛ (به تصحیح سید نصرالله تقوی، با مقدمه سیدحسن تقی‌زاده و تعلیقات علی‌اکبر دهخدا).
*'''۱۳۰۸''': اطلال شهر پارسه (اثر ارنست هرتسفلد)، ترجمه مجتبی مینوی، برلن؛ ۲۴ص+ ۲۶ص، فرانسه و ۳۵ تصویر.
*'''۱۳۱۰''': سیاست‌نامه (تصحیح عبدالرحیم خلخالی). دوسوم آن به‌وسیله مینوی تصحیح شده، تهران، ۱۸۶ ص.
*'''۱۳۱۱''': نامه تنسر، تهران، ۸۱ص.
*'''۱۳۱۲''': کشف الواح تاریخی بنای تخت جمشید. به‌قلم ارنست هرتسفلد، ترجمه مجتبی مینوی، تهران، انجمن آثار ملی (تجدید چاپ: ۱۳۵۱).
*'''۱۳۱۲''': نوروزنامه، تهران، ۱۴۸ص.
*'''۱۳۱۲''': مازیار، به‌انضمام نوشته صادق هدایت، تهران، ۱۳۸ص. (بعد هم چند بار تجدید ‌چاپ شده است).
*'''۱۳۱۳''': شاهنامه فردوسی (جلد اول از دوره چاپ کتاب‌فروشی بروخیم)، تهران، ۵۲۰ ص.
*'''۱۳۱۳''': همکاری در چاپ «خلاصه شاهنامه » به‌اهتمام محمدعلی فروغی.
*'''۱۳۱۴''': وضع ملت و دولت و دربار در دوره شاهنشاهی ساسانیان، تألیف آرتورکریستن سن، ترجمه مجتبی مینوی، تهران، کمیسیون معارف، ۳۰۷ص.
*'''۱۳۱۴''': ویس و رامین، اثر فخرالدین اسعد گرگانی، تهران، بروخیم، ۵۲۸ص.
*'''۱۳۲۱''': رساله در امر مالیات از خواجه نصرالدین طوسی، با همکاری ولادیمیر مینورسکی، مندرج در ((BSOAS (۱۹۴۰)، صفحات ۴۱ تا ۴۷.
*'''۱۳۲۸''': اقبال لاهوری شاعر پارسی‌گوی پاکستان (بحث در آثار و افکار او)، مجله یغما، تهران، ۸۵ص.
*'''۱۳۲۹''': علامت مصدری (ئیت)، مجله یغما، تهران، ۳۰ص.
*'''۱۳۳۰''': مصنفات افضل‌الدین محمد مرقی کاشانی، با همکاری یحیی مهدوی، تهران، دانشگاه تهران، جلد اول، ۲۴+ ۳۸۶ص.
*'''۱۳۳۳''' عیون الحکمه (تألیف ابن‌سینا)، تهران، دانشگاه تهران، ۳۳+ ۴۶ص.
*'''۱۳۳۵''' پانزده گفتار (درباره چند تن از رجال ادب اروپا از اومیروس تا برناردشا)، تهران، دانشگاه تهران، ۴۴۸ص. (در سال ۱۳۴۶در ۵۲۷صفحه تجدید طبع شده است).
*'''۱۳۳۵''' کابوسنامه فرای، انقره (ترکیه)، ۲۶ص.
*'''۱۳۳۵''' تحریمة القلم (منظومه از سنائی غزنوی)، مندرج در فرهنگ ایران، جلد ۵ (۱۳۷۷): ۵-۱۵.
*'''۱۳۳۶''' السعادة و الاسعاد، تألیف ابوالحسن عامری، چاپ عکسی از روی خط مجتبی مینوی، ویسبادن. ۲۴+ ۴۵۹ص.
*'''۱۳۳۷''' مصنفات افضل‌الدین محمد مرقی کاشانی، با همکاری یحیی مهدوی، تهران، دانشگاه تهران، جلد دوم، یب + ۳۸۷ص.
*'''۱۳۳۸''' آزادی و آزادفکری (مجموعه مقالات)، تهران، ۱۲۸ص.
*The Chester Beatty Library. A Catalogue of the Persian '''۱۳۳۹''''''
vols ۳ .۱۹۵۹.Manuscripts and Miniatures. Dublin . و با همکاری
A. J. Arberry M. Robinson و Edgard Blochet و .B. Wilkinson
*'''۱۳۴۳''' ترجمه کلیله و دمنه، انشای ابوالمعالی نصرالله منشی، تهران، دانشگاه تهران، ۴۵۱ص؛ تجدید چاپ هم شده است.
*'''۱۳۴۴''' اصلاح یا تغییر خط فارسی، تهران، مجله یغما، ۱۸ص.
*'''۱۳۴۴''' سیرت جلال‌الدین مینکبرنی. تصنیف شهاب‌الدین محمد خرندزی، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، مج + ۴۸۷ص.
*'''۱۳۴۴''' هفتاد سالگی فرخ. بمناسبت هفتادمین سال ولادت سیدمحمود فرخ. تهران. ۴۲۴ص.
*'''۱۳۴۶''' فردوسی و شعر او. تهران. انجمن آثار ملی. ۲۴۶ص.
*'''۱۳۴۸''' ۴۵۰ی ادنامة ایرانی مینورسکی. با همکاری ایرج افشار. تهران. انتشارات دانشگاه تهران.
م + ۲۰۵+ ۴۱+ ۲۵۵ص.
*'''۱۳۴۹''' داستان‌ها و قصه‌ها، تهران، خوارزمی، ۲۷۹ص؛ (عمر دوباره: مجموعه گفتارها و
نوشته‌های مجتبی مینوی، جلد اول).
*'''۱۳۵۰''' تنکسوق‌نامه یا طب اهل ختا، تألیف خواجه رشیدالدین فضل‌الله همدانی، تهران، دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، ۵۱۹ص (مجموعه آثار رشیدالدین فضل‌الله همدانی، ۲).
*'''۱۳۵۰''' وقفنامه ربع رشیدی (الوقفیة الرشیدیة)، با همکاری ایرج افشار، تهران، انجمن آثارملی، ۳۸۲ص.  (چاپ عکسی).
*'''۱۳۵۱''' نقد حال، تهران، خوارزمی، ۵۵۰ص؛ (عمر دوباره، مجموعه گفتارها و نوشته‌های مجتبی مینوی، جلد دوم).
*'''۱۳۵۲''' تاریخ و فرهنگ، تهران، خوارزمی، ۵۵۴ص؛ (عمر دوباره مجموعه گفتارها و نوشته‌های مجتبی مینوی، جلد سوم).
*'''۱۳۵۴''' احوال و اقوال شیخ ابوالحسن خرقانی به ضمیمة منتخب نورالعلوم، تهران، انجمن آثار ملی، ۱۸۰ص.
*۱۳۵۴ نامه تنسر، گردآورنده تعلیقات مجتبی مینوی و محمد اسمعیل رضوانی، تهران، خوارزمی، ۲۵۶ص.
===مقالات===
*'''۱۳۳۵''' ق افسانه، نامۀ  پارسی، شماره ۱۳، ص ۲۰۵– ۲۰۶.
*'''۱۳۰۴''' ش مقدمه بر «دامگستران یا انتقام‌خواهان مزدک » نوشتۀ صنعتی‌زادۀ کرمانی، تهران،۱۴۲ص.
*۱۳۰۶مقدمه بر «صلاح‌الدین ایوبی و بنگیان » نوشتۀ جرجی زیدان، ترجمۀ م. د، تهران، دوجلد.
*'''۱۳۰۶''' انتقاد، مقالۀ طهران یا تهران، آینده، ۲: ۴۵۵– ۴۵۹.
*'''۱۳۰۶''' ترجمه فارسی تفسیر طبری (کتاب‌های مهم)، تقدم، ۱: ۵۶- ۶۰و ۱۰۵– ۱۰۷.
*'''۱۳۰۶''' گات‌ها، سرودهای زرتشت [از ابراهیم پورداود]، آینده، ۲: ۵۵۶– ۵۵۷.
*'''۱۳۰۷''' جشن‌های ایرانی (مهرگان)، تقدم، ۱: ۱۵۷- ۱۶۴و ۲۳۵- ۲۴۱؛ ۲۷۷- ۲۸۱.
*'''۱۳۱۳''' تعلیم و تربیت در دوره شاهنشاهی ساسانیان [ترجمه از آرتور کریستن سن]، تعلیم و تربیت، ۴: ۱۵ – ۱۶.
*'''۱۳۱۴''' تعلیم و تربیت و معلومات در عصر ساسانیان [ترجمه از آرتور کریستن سن]، تعلیم و تربیت، ۵: ۴۵۸– ۴۶۰.
*'''۱۳۲۱''' ادوارد براون و خدمات او به ایران، روزگار نو، ج۱ ش۲: ۸- ۲۵.
*'''۱۳۲۱''' نظامی (حیات، شعر، اخلاق)، روزگار نو، ج۱ ش۱: ۱۸ – ۲۱.
*'''۱۳۲۲''' روابط و علایق ادبی و فرهنگی که میان اقوام ایران و انگلستان موجود است.
۴۵۲ [ترجمه از نوشته س. هللسون]، روزگار نو، ج۲ ش۱: ۲ – ۷.
*'''۱۳۲۳''' تخمیس غزلی از حافظ از یکی از معاصرین او، روزگار نو، ج۳ ش۱: ۴۳– ۴۴.
*'''۱۳۲۳''' نسخه‌های قدیم گرشاسپ‌نامه، آموزش و پرورش، ۵۶۹:۱۴ – ۵۷۴.
*'''۱۳۲۴''' شیوۀ فارسی نویسی، سخن، ۳: ۸۰۸– ۸۱۳.
*'''۱۳۲۴''' کتاب «هزارۀ فردوسی » و بطلان انتساب «یوسف و زلیخا » به فردوسی، روزگار نو، ج۵ ش۳: ۱۶– ۳۶.
*'''۱۳۲۴''' منشاء نقش شیر و خورشید علامت رسمی ایران، Dinshah Irani Memorial
Volume ، بمبئی، ص.
*۱۳۲۵ قصیده چون و چرا [از ابوالهیثم جرجانی]، یادگار، ج۲ ش ۸: ۹- ۲۱.
*'''۱۳۲۵''' توضیحی در باب قائل قصیدۀ چون و چرا، یادگار، ج۲ ش۱۰: ۷۵.
*'''۱۳۲۵''' نسخه‌های قدیم گرشاسپ‌نامه، آریانا، ۴: ۷۲۴– ۷۲۸.
*'''۱۳۲۶''' دربارۀ قصۀ گربه عابد، سخن، ۳: ۶۲۷– ۶۲۸.
*'''۱۳۲۷''' بنفشۀ ملکه، یغما، ۱: ۳۰۴– ۳۱۰.
1320/27 پستی و بلندی ملل از چیست؟، یغما، 1: 407 - 412 و 4: 49 - 57 و 145 – 151.
1327 پوشیدن روی یا نپوشیدن روی؛ ای زنان بکوشید تا چادر حقارت نپوشید، یغما، 1: 160-155 و 205 – 211.
1327 سفر شاه به انگلستان، یغما، 1: 218 – 220.
1327 عزلت و عودت یا هجرت و رجعت، یغما، 1: 249 - 453 255.
1327 عمر دوباره، یغما، 1: 8- 13.
1327 کتاب‌خانه‌های عمومی بلدی در لندن، یغما، 1: 54 – 58.
1327 ماهی وال یا بال، یغما، 1: 452 – 456.
1328 بجادو برف و سرما پدید کردن، یغما، 2: 140.
1328 ترجمۀ تفسیر طبری، یغما، 2: 225 – 230.
1328 چگونه بیوه زن پارسا تسلی یافت؟،  یغما، 2: 100 – 104.
1328 درشکه‌چی، یغما، 2: 524 – 527.
1327 دوستی، یغما، 2: 456.
1328 سلطنت یوسفی ترکشدوز، یغما، 2: 310 – 314.
1328 طرح کم خرج، یغما، 2: 562 – 567.
1328 کتاب شرح تعرف، یغما، 2: 405 – 413.
1328 مار زخم‌خورده، یغما، 2: 457 - 461 (اقتباس از فرج بعدالشدهْ).
1328 هدایای هیمکف، یغما، 2: 17 – 21.
1328 همزاد زنم، یغما، 2: 369 – 373.
1329 شهر کتاب‌خانه‌ها، یغما، 3: 305 – 310.
1329 شیوه فارسی‌نویسی، یغما، 3: 353 - 359 و 401 - 407 و 449 – 455.
1329 454 علی جنگی، یغما، 3: 120 – 128.
1329 مصیبت (از داستان‌های چخوف)، یغما، 3: 49 – 54.
1329 مهمان دانشمند ما، یغما، 3: 17 - 21 (درباره والتر هنینگ).
1329 نامه‌ای از سنائی به خیام، یغما، 3: 209 – 215.
1329 هدیه المتعلمین در طب، یغما، 3: 497 – 510.
1330/31 الجنون فنون (جنون حذف کردن، وجه تسمیه‌سازی و اشتقاق‌سازی کشف و
اختراع)، یغما، 4: 289 - 294 و 385 - 396 و 5: 145 – 151.
1331 آزادی مطبوعات، یغما، 5: 481 – 486.
1331 به یاد علامه اقبال، یغما، 5: 79 – 80.
1331 تسامح، یغما، 5: 385 - 390 و 390 و 433 – 438.
1331 تقویم و تاریخ در ایران قدیم [تألیف ذبیح بهروز]، یغما، 5: 563 – 566.
1331 دکتر جمیل سعدی، یغما، 5: 97 – 104.
1331 زبان فارسی، سخن، 4: 168 - 172 و 261 - 264 و 353 – 357.
1331 زنی که شوهرش را ترک کرد (از داستان‌های چخوف)، یغما، 5: 346 – 348.
1331 قصة فاوست، یغما، 5: 530 – 534.
1331 نمایش ایرانیان تصنیف آیسخیلوس، یغما، 5: 252 - 256 و 298 – 702.
1331 هرمزدنامه [تألیف ابراهیم پورداود]، یغما، 5: 561 – 563.
1332 آزادی و رشد اجتماعی مستلزم یک‌دیگرند، یغما، 6: 385 - 391 و 425 - 455 432.
1332 احقاق حق یک بچه، یغما، 6: 12 – 17.
1332 اولین کاروان معرفت، یغما، 6: 181 - 185 و 232 - 237 و 274 - 278 و 313 - 318
و 351 – 353.
1332 تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی [تألیف ذبیح‌الله صفا]، سخن، 4: 583 - 584 .
1332 تبلیغ یا تربیت؟، یغما، 6: 49 – 54.
1332 زندگانی شاه‌عباس اول [تألیف نصرالله فلسفی]، سخن، 4: 580 – 582.
1332 شد یا شد، سخن، 5: 185 - 187
1333 آزادی مدنی، یغما، 7: 1- و 49 - 56 و 97 - 104 و 145 - 153 و 193 – 198.
1333 بریتیش میوزیم، یغما، 7: 34 - 41 و 87 – 96.
1333 تصحیحات بر «راحة‌الصدور و آیةالسرور » تألیف محمدبن علی راوندی، به‌سعی
و تصحیح محمد اقبال (که از روی چاپ اوقاف گیب چاپ عکسی شده)، تهران؛(پنج صفحه مقدمه).
1333 حذف همزه ابن، سخن، 5: 563 – 564.
1333 حواشی یادداشت‌های قزوینی بر جلد اول، جلد دوم، ص 213 – 228.
1333 خنیاگر یا حوسیان، یغما، 7: 638.
1333 درباره کتاب فرج بعد از شدت، یغما، 7: 303 – 306.
1333 456 دو نامه تاریخی از میرزا ابوالقاسم قائم‌مقام، یغما، 7: 437 - 447 و 485 – 490.
1333 مآخذ قصص و تمثیلات مثنوی [تألیف بدیع‌الزمان فروزانفر]، سخن، 5: 20 – 7237.
1333 ملازمة علم و دموکراسی [از برتراند راسل]، یغما، 7: 338 - 344 و 386 – 392.
1333 ویس و رامین، سخن، 6: 13 - 21 و 169 – 137.
1333 یکی از فارسیات ابونواس، مجله دانشکدة ادبیات [تهران]، ج 1 ش 1: 62 – 77.
1334 اجتماع کواکب در سال 582، مجله دانشکده ادبیات [تهران]، ج 2 ش 16:4 – 53.
1334 پیدایش و نمو مذهب شیعه،  یغما، 8: 350 – 355.
1334 ترجمه علوم چینی به فارسی در قرن هشتم هجری. مجله دانشکده ادبیات [تهران]، ج 3 ش 1: 1- 26.
1334 توضیحات و اضافات و تصحیحات بر «یادداشت‌های قزوینی »، جلد دوم، تهران،
انتشارات دانشگاه تهران، ص 214 – 221.
1334 توقیعات کسری انوشروان، چاپ حسین نخجوانی، تبریز 1334 (مقدمه بر آن).
1334 حکایت با نتیجه، یغما، 8: 311 – 314.
1334 خوارج، یغما، 8: 254 – 258.
1334 دشمنایگی (بحث لغوی)، یغما، 8: 177 – 180.
1334 عبرت تاریخ، یغما، 8: 145 - 153 و 193 – 203.
1334 فتح مصر به دست کمبوجیا، یغما، 8: 103 – 109.
1334 کتاب طبقات صوفیه انصاری، یغما، 8: 135 - 457 137.
1334 قران کواکب در سال 582، یغما، 8: 83 – 86.
1334 موش و گربه مجلسی، یغما، 8: 49 – 55.
1334 هفت‌پیکر نظامی، یغما، 8: 433 - 438 و 481 – 481.
1334 یکی از فارسیات ابونواس، Armagan, Symbolae in Honorema Zeki A
Velidi Togan ، استانبول 55 - 1950 . ص 437 – 450.
1335 الاهه (الههْ) هم اصیل است و هم درست است، یغما، 9: 38 – 404.
1335 از خزاین ترکیه، مجله دانشکده ادبیات [تهران]، ج 4 ش 2: 42 - 75 و ش 3:89-53 (مجموعه رسائل ترمذی، باباطاهر، خردنامه، عمر خیام، رسائل حکمت و اخلاق، و شرح‌حال ابوالحسن عامری).
1335 اصرار بسیار مایه افساد می‌شود، یغما، 9: 439 – 443.
1335 قصه زنی از اهل باث، یغما، 9: 341 – 347.
1335 کابوس‌نامه فرای، یغما.، 9: 449 - 465 و 481 – 495.
1335 یوبه (تحقیق دربارة یک لغت)، یغما، 9: 530 – 537.
1336 تحریمة القلم [سنائی]، فرهنگ ایران‌زمین، 5: 5- 15.
1336 تقی‌زاده، یغما، 10 : 529 - 545 (تجدیدچاپ در «یادنامه تقی‌زاده »)، تهران، 1349.
1336 داستان جمشید و خورشید سلمان ساوجی، سخن، 8: 11 – 17.
1336 458 داستان کلیله ودمنه رودکی، فرهنگ ایران‌زمین، 5: 265 – 278.
1336 داستان گل و هرمز از شیخ عطار، سخن، 8: 643 – 654.
1336 درباره بیتی از کلیله و دمنه، یغما، 10 : 336.
1336 دستور زبان فارسی، یغما، 10 : 433 – 446.
1336 زندگانی بشری، یغما، 10 : 145 - 152 و 193 - 199 و 241 - 250 و 11 : 49 - 56 و
102-97.
1336 شیر و عقاب، یغما، 10 : 293 – 299.
1336 عکس‌برداری از نسخه‌های خطی عربی و فارسی، آموزش و پرورش، 26 : 572-571.
1336 قصه موش و گربه منظوم، یغما، 10 : 401 - 416 و 485 – 488.
1336 کتابی از مأمون خلیفه (اختصار کلیله و دمنه عربی)، یغما، 10 : 337 – 345.
1336 یادداشت درباره چند نسخه خطی که فیلم آن‌ها برای دانشگاه تهیه شده است، مجله دانشکده ادبیات [تهران]، ج 5 ش 1/ 2: 49 – 53.
1337 بنی‌آدم اعضای یکدیگرند، یغما، 11 : 45 – 46.
1337 تحقیقاتی درباره کلیات سعدی، یغما، 11 : 385 – 391.
1337 توضیحات و اضافات و اصلاحات بر یادداشت‌های قزوینی جلد سوم، جلد چهارم، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ص 279 – 287.
1337 شعر حریری درباره مسعود سعد. مجله دانشکده ادبیات [تهران] ج 5 ش 4: 459 11-10.
1337 یادداشتی درباره نسخه کتاب سمک‌عیار، سخن، 9: 333 – 336.
1338 جامه‌ای قهوه‌ای پوشیده‌ای (بحثی در باب رسم‌الخط فارسی)، سخن، 10 : 807-805.
1338 چگونه باید نوشت و شیوه خط فارسی، سخن، 10 : 699 – 708.
1338 خاک پای سگ معشوق (درباره اشعار جامی)، یغما، 12 : 511 – 516.
1338 فارسی مقدم بر همه چیز، اطلاعات، شماره 9946 (6 تیر).
1338 نقد متن مثنوی، یغما، 12 : 157 - 165 و 199 - 206 و 263 - 269 (و توضیحی
چند) 270 – 272.
1338 یادداشت‌هایی از یک گردش [در ترکیه]، یغما، 12 : 343 – 350.
1339 اخلاق محتشمی [اثر نصیرالدین طوسی به‌تصحیح محمدتقی دانش‌پژوه]،‌ راهنمای کتاب. 3: 730 – 732.
1339 از خزائن ترکیه، مجله دانشکده ادبیات [تهران]، ج 7 ش 3: 65 – 81.
1339 توضیحات و اضافات و اصلاحات بر یادداشت‌های قزویني، جلد چهارم، جلد پنجم، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ص 315 – 325.
1339 جامع‌التواریخ، مجله دانشکده ادبیات [تهران]، ج 7 ش 4: 1- 51.
1339 460 خدمت‌گزار و قانون‌گذار، راهنمای کتاب، 13:3 – 16.
1339 رفتم، من رفتم؛ راهنمای کتاب، 3: 616 – 619.
1339 گناه ذال چیست؟، راهنمای کتاب، 3: 503 – 507.
1340 رساله‌ای در باب اوزان شعر عربی و فارسی [از رشید وطواط]، مجله دانشکده ادبیات [تهران]، ج 9 ش 3: 23 – 34.
1340 ناگه شنوی خبر که آن جام شکست، یغما، 14 : 14 - 15 (درباره وفات حسن عالی
یوجل).
1340 دیباچه بر «تاریخ غررالسیر » المعروف به‌کتاب غرر اخبار ملوک‌الفرس وسیرهم،
لابی‌منصور ثعالبی، تهران، کتا‌ب‌فروشی اسدی، 1341.
1341 مکتوبی از مجتبی مینوی به عباس اقبال [درباره ابن مقفع]، یغما، 15 : 369 – 378.
1342 بنی‌آدم اعضای یکدیگرند، یغما، 16 : 95 – 96.
1342 خیام‌های ساختگی، راهنمای کتاب، 6: 236 – 240.
1342 دانش‌اندوزی یا خیال‌پردازی، یغما، 15 : 241 - 252 و 289 – 299.
1342 دیباچه [برتزوکات تیموری]، تهران، اسدی، ص 3- 80.
1342 زبان فارسی، سخن، 14 : 3- 9؛ آموزش و پرورش، ج 33 ش 5: 4- 9.
1342/3  شرح زندگی من [تألیف عبدالله مستوفی]، راهنمای کتاب، 6: 22 - 26 و 296 – 200.
1342 نما‌یش‌نامه کلیله و دمنه [از علی‌رضا امیرمعز]، راهنمای کتاب، 6: 667 – 670.
1343 [پاسخ هفت سؤال]، یغما، 18 : 89 - 461 93.
1343 سه حکیم مسلمان [تألیف سیدحسین نصر]، راهنمای کتاب، 7: 124 – 126.
1343 نورالدين منشی، وحيد، ج 2 شماره 9: 15 – 24.
1344 الابنیة در مفردات طب، مقدمه بر چاپ عکسی الابنیهْ عن حقائق الادویه، تألیف ابومنصور علی هروی، تهران، بنیاد فرهنگ ایران، 4 صفحه.
1344 ابوالعباس ایرانشهری، مجله دانشکده ادبیات مشهد، ج 1: 133 – 139.
1344 استخراج لغت، نشریه فرهنگ خراسان، ج 5 ش 11 و 12 : 4- 9.
1344 تفسیر قرآن از مفسری مجهول. مقدمه بر چاپ عکسی «تفسیر پاک »، تهران، بنیاد
فرهنگ ایران، 4 صفحه.
1344 مختصری درباره احوال و آثار نجم‌الدین رازی. مقدمه بر رساله عشق و عقل
شیخ نجم‌الدین رازی، تصحیح تقی تفضلی، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1345 ، ص 21 – 34.
1344 معرفی کتاب سیرت جلال‌الدین منکبرنی، وحید، ج 2 ش 10 : 17 – 24.
1344 من آن کسم که... (از مباحث نحو فارسی)، هفتاد سالگی فرخ، تهران، ص 184 – 193.
1345 [جواب به مجله خواندنی‌ها]، سال 37، شماره 4 و مندرج در «زیر این هفت آسمان» تألیف محمدابراهیم باستانی پاریزی، تهران، 2535 ، ص 288 – 292.
1345 اگرچه، با آنکه، هر چند (از مباحث نحو فارسی)، مجله دانشکده ادبیات [تهران]، 462 ج 13 ش 4: 30 – 55.
1345 تاریخ بلعمی، مقدمه بر چاپ عکسی «ترجمه تاریخ طبری »، تهران، بنیاد فرهنگ
ایران، دو صفحه.
1345 تصحیحات، استدراکات، تعلیقات بر «عجائب‌المخلوقات و غرائب‌الموجودات»، تألیف محمدبن محمود طوسی به‌اهتمام منوچهر ستوده، تهران، بنگاه ترجمه ونشر کتاب، 690 – 711.
1345 خطابه [درباره ولادیمیر مینورسکی]، یغما، 19 : 99 - 105 ؛ راهنمای کتاب، 9:
15-9.
1345 در پیش گرفتن تدابیری جهت جمع‌آوری مواد از برای یک تاریخ، راهنمای کتاب، 9: 229-228 ؛ وحید، 3: 821 - 822 ؛ بررسی‌های تاریخی، ج 1 ش 3: 187 - 190 ؛ مهر، 12 : 484 – 485.
1345 قباله فارسی از قرن ششم، فرهنگ ایران زمین، 14 : 287 – 288.
1345 مقدمه بر چاپ عکسی «تفسیر قرآن کریم» تألیف ابوبکر عتیق سورآبادی، تهران، بنیاد فرهنگ ایران، دو صفحه.
1346 معرفی چند کتاب، یغما، 20 : 405 – 406.
1346 مقام زبان و ادبیات در ملیت، راهنمای کتاب، 10 : 441 – 451.
1347 [مقدمه بر بوستان تصحیح رستم علی [یف]، تهران، ص 8- 9.
1347 نامه استاد مینوی [درباره استاد مسعود فرزاد]، یغما، 21 : 74 - 463 83.
1348 اسلام از دریچه چشم مسیحیان، محمد خاتم پیامبران، تهران، حسینیه ارشاد، ص
262-169.
1348 در رثای مینورسکی، یادنامه ایرانی مینورسکی، به‌کوشش مجتبی مینوی و ایرج
افشار، تهران، 1348، ص و- م.
1348 [سخنانی در مجلس بحث درباره کتاب]، راهنمای کتاب، 12 : 635 – 637.
1348 ملا قطب شیرازی، یادنامه مینورسکی، ص 165 – 205.
1348 نامه استاد مینوی، یغما، 21 : 74 - 83 (دربارة مسعود فرزاد).
1349 بشخشم یا بچخشم، راهنمای کتاب، 13 : 691 – 694.
1349 تقی‌زاده، یادنامه تقی‌زاده، به‌کوشش حبیب یغمائی، تهران، انجمن آثار ملی، 1349،
ص 83 – 102.
1349 غزالی طوسی، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی مشهد، 6: 269 – 294.
1349 فردوسی و مقام او، نشریه انجمن فرهنگ ایران باستان، ج 8 ش 1: 1- 31 ؛ نیز در
«یادنامه فردوسی ». ص 110 – 137.
1349 مکاتبات ادبی [بهار و مجتبی مینوی به‌اهتمام محمد گلبن]، یغما، 23 : 9- 15 و
142-137.
1349 یاد یار در گذشته، راهنمای کتاب، 13 : 687 - 690 و 1/ 690 - 32 / 690 (درباره سید
464 حسن تقی‌زاده).
1349 حاجی آقا (معرفی و انتقاد کتاب صادق هدایت)، گردآوری محمد کتیرائی، تهران، ص 361 – 368.
1350 ترک و تازیک در عصر بیهقی، یادنامه ابوالفضل بیهقی، مشهد، ص 713 – 726.
1350 تنکسوق‌نامه؛ مجموعه خطابه‌های تحقیقی درباره رشیدالدین فضل‌الله، تهران، ص
317-307.
1350 سخنان مینوی درباره فروغی، راهنمای کتاب، 14 : 674 – 685.
1350 سیدمحمد فرزان، جرعه‌ای از زلال، تألیف محمد دامادی، تهران، ص 160 – 164.
1350 برزویه حکیم و رودکی شاعر و نشو و نمای زبان فارسی، مجله دانشکده ادبیات
و علوم‌انسانی مشهد، 7: 725 – 747.
1351 باطنیه اسماعیلیه، نشریه دانشکده الهیات ومعارف‌اسلامی، مشهد، ش 3: 1- 40.
1351 در رثای محمد فرزان، راهنمای کتاب، 15 : 331 – 334.
1351 محمد قزوینی، راهنمای کتاب، 15 : 337 – 341.
1351 دانش و آزادگی و دین و مروت، راهنمای کتاب، 15 : 403 – 404.
1351 فردوسی ساختگی و جنون اصلاح اشعار قدما، مجله دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی، تهران، ج 19 ش 3/ 4: 1- 18.
1351 ناصرخسرو، مجله دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی، مشهد، 8: 372 – 304.
1351 اهتمام در تهیه متن صحیح شاهنامه و چاپ آن، سیمرغ، ش 1: 3- 465 7.
1351 دهقانان، سیمرغ، ش 1: 8- 13.
1351 یادداشتی بر «بخشی از تفسیر کهن»، تصحیح محمد روشن، تهران، بنیاد فرهنگ ایران.
1351 یادداشت بر شیوه رسم‌الخط فارسی، دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی دانشگاه تهران، (جزوه).
1352 شعرای معاصر ایران، راهنمای کتاب، 16 : 16 – 20.
1352 گفتگو با مجتبی مینوی: پژوهشگر ستیهنده، کتاب امروز، شمارة 5: 2- 19.
1352 [مقدمه بر «دربارة رباعیات خیام»] تألیف حسن دانش‌فر، تهران، ص 9- 12.
1352 زبان فصیح و گویش‌های محلی، سخن، 23 : 3- 5.
1353 داستان رستم و سهراب، راهنمای کتاب، 17 : 2- 19.
1353 جواب به اسلام کاظمیه، سخن، 23 : 546 – 547.
1353 لزوم اهتمام در چاپ کردن کتب مولانا، راهنمای کتاب، 17 : 681 – 692.
1353 رسالة صاحبیه [از سعدی] مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی، مشهد. 10 : 65-25.
1354 [مقدمه بر] داستان فرود از شاهنامه فردوسی، مصحح محمد روشن، تهران.
1354 تاریخ به چه درد می‌خورد؟، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی. [تهران]، ج 22، 466 ش 1: 38 – 46.
1354 کاربرد شعر در فرهنگ اجتماعی ایران، روزنامه رستاخیز، شماره 114 و 115 ( 23
و 24 شهریور).
1354 تدریس زبان فارسی در دانشگاه‌ها، گزارش نخستین مجلس علمی انجمن استادان زبان و ادبیات‌فارسی، تهران، 38 – 44.
1354 درباره ترجمه به فارسی، جشن‌نامه محمدپروین گنابادی، به‌اهتمام محسن ابوالقاسمی و محمد روشن، تهران، ص 421 – 442.
1354 احمدبن الطیب السرخسی فیلسوف ایرانی، جاویدان خرد، ج 1، ش 27 : 22 – 34.
1354 داستان‌های حماسی ایران در مآخذی غیر از شاهنامه، سیمرغ، ش 2:9 – 25.
1354 مدینه فاضله فارابی، نشریه دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی، تبریز، ش 27 :34-22.
1354 غزلیات شمس تبریزی [نامه]، راهنمای کتاب، 18 : 168 – 169.
1354 داستان خر، راهنمای کتاب، 18 : 636 – 640.
1354 فردوسی به گردن ما حق بزرگ دارد، «فردوسی و ادبیات حماسی»، تهران، سروش،
ص 165 – 170.
2535 ادبیات و مردم، روزنامه رستاخیز،  شماره 541 (پنجشنبه 21 بهمن)، ص 18
467.
ج- کتابها و مقاله ها به زبان انگلیسی
1937 Note on Mafarrukhi's. Bulletin of the American Institute for
Iranian Art and Archaeology. 5, pp-27-8
1937 Notes on the Rab'-I Rashidi. Bulletin of the American Institute
for Iranian Art and Archaeology. 5, pp. 247-254.
1937 Parsian quatrain on a dyed slik. Bulletin of the American
Institute for Iranian Art and Archaeology. 5. pp 171
1937 The So-Called Badi Script. Bulletin of The American Institute
for Iranian Art and Archaeology. 5.pp. 143-148
1938 Note on Nizam-al- Mulk as a patron of building. Bulletin of
the American Inst. Itute for Iranian Art and Archaeology. 5. pp
244-46
1939 Calligraphy An outline Survey of Persian Art. History II, pp.
Ph. Ackerman (1940-42) با همکاری . 42 - 1707
1940 Nasir – al – din Tusi on Finance. BSOAS. 10 pp. 755-87
با همکاری ولادیمیر مینورسکی
1942 A note on Persian grammar. IRAS.pp. 41-47
1949 Mirza Muhammad Khan Qazvini. BSOAS. 13 pp.547-550
1950 Summary of Aqai Minovi's Lecture on Sufism. Journal of Iran
Society. I: pp. 32-34
1957 The Abriged version of the Kallila – wa- Dimna by al- Ma'mun
the Caliph. 24 Int. Congress of Orientalists 1957, pp. 316-318
1992 The Persian historian Bayhaqi. Historian of The Middle East. Ed
by. B. Lewis and P. M. Holt London 1962. pp. 138-140
1971 Introduction to Kitab- al Fihrist of an – Nadim. Kitab al – Fihrist
Ed. by Reza Tajaddod. Tehran pp. 1-6
زیر چاپ
البلغه، با همکاری فیروز حریرچی.
اخلاق ناصری، با همکاری علیرضا حیدری.
وقفنامه ربع‌رشیدی، با همکاری ایرج افشار (چاپ انتقادی حروفی).




==آثار و کتاب‌شناسی==
===سبک و لحن و ویژگی آثار===
===سبک و لحن و ویژگی آثار===


خط ۴۹۰: خط ۲۰۰:


===جوایز و افتخارات===
===جوایز و افتخارات===
===منبع‌شناسی (منابعی که دربارهٔ آثار فرد نوشته شده است)===


===بررسی چند اثر===
===بررسی چند اثر===


===ناشرینی که با او کار کرده‌اند===
===ناشرانی که با او کار کرده‌اند===


===تعداد چاپ‌ها و تجدیدچاپ‌های کتاب‌ها===
===تعداد چاپ‌ها و تجدیدچاپ‌های کتاب‌ها===
==منبع‌شناسی (منابعی که دربارهٔ آثار فرد نوشته شده است)==




خط ۵۰۸: خط ۲۱۹:


== منابع ==
== منابع ==
*#{{یادکرد|نویسنده۱=حبیب یغمایی|مقاله= استاد مجتبی مینوی|ترجمه=|ژورنال= یغما|تاریخ=۱۳۵۵|دوره=|شماره= ۳۴۲|صفحه ۷۴۶ تا۷۵۱}}
#{{یادکرد|نویسنده۱=حبیب یغمایی|مقاله= استاد مجتبی مینوی|ترجمه=|ژورنال= یغما|تاریخ=۱۳۵۵|دوره=|شماره= ۳۴۲|صفحه ۷۴۶ تا۷۵۱}}
 
#{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی= |نام= |عنوان = زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی استاد مجتبی مینوی|سال= ۱۳۸۵|ناشر= انجمن آثار و مفاخر فرهنگی|مکان= تهران|شابک=۹۶۴-۵۲۸-۰۶۷-۲|چاپ= پنجم |صفحه= ۱۱۲}}
#{{یادکرد|نویسنده۱= مجتبی مینوی|نویسنده۲=نجف دریابندری|مقاله= مجتبی مینوی: پژوهشگر ستیهنده|ترجمه=|ژورنال= کتابِ امروز|تاریخ=۱۳۵۲|دوره=|شماره= ۶|صفحه ۲تا۱۹}}




==پیوند به بیرون==
==پیوند به بیرون==

نسخهٔ ‏۱۶ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۲:۰۳

مجتبی مینوی

حافظ کل قرآن قبل از ۸سالگی
زمینهٔ کاری نویسندگی، ترجمه، تصحیح، تاریخ‌نگاری و...
زادروز ۱۹بهمن۱۲۸۱
پدر و مادر شیخ عیسی شریعت‌مداری
مرگ ۶بهمن۱۳۵۵ خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام‌های نامعتبر، مثلاً بیش از اندازهخطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام‌های نامعتبر، مثلاً بیش از اندازه
تهران
پیشه استاد دانشگاه تهران
رایزن فرهنگی ایران در ترکیه
رئیس تعلیمات عالیهٔ وزارت فرهنگ
سرپرستی علمی بنیاد شاهنامهٔ فردوسی
لندن - دکتر قمر آریان،
دکتر عبدالحسین زرین‌کوب
و استاد مجتبی مینوی

مجتبی مینوی طهرانی،(۱۹ بهمن ۱۲۸۲- ۶ بهمن ۱۳۵۵) ادیب، نویسنده، مصحّح، مورخ و مترجم بزرگ ایرانی از دانش‌آموختگان دارالفنون بود و در همین مدرسه با چهره‌هایی همچون صادق هدایت دوستی و مراوده داشته است. او در کنار مسعود فرزاد، بزرگ علوی و صادق هدایت گروه ربعه را تشکیل دادند. مینوی در نوجوانی با چهره‌های سرشناسی چون محمدعلی فروغی و محمد قزوینی آشنا شد و روش نقد تحقیقی متون را از قزوینی فراگرفت و با فروغی نیز در تهیه خلاصه شاهنامه همکاری کرد. مینوی سال ۱۳۲۸ و در دوره اوج گرفتن نهضت ملی شدن نفت پس از 15 سال از انگلستان به ایران بازگشت و در دانشگاه تهران به تدریس در دانشکده ادبیات پرداخت. سال ۱۳۲۹ از طرف دانشگاه تهران مأموریت پیدا کرد تا با سفر به ترکیه، ضمن جست‌و‌جو در کتابخانه‌های این کشور و بررسی کتب خطی فارسی و عربی و ترکی به عکسبرداری و تهیه میکروفیلم از تعدادی از کتب خطی بپردازد. او گزارشی از نتایج علمی این سفرها را در مقالاتی با عنوان «از خزائن ترکیه» در مجله دانشکده ادبیات تهران در سه شماره متوالی در سال ۱۳۳۵ منتشر کرد. طی همین دوران موفق به تهیه میکروفیلم از بیش از هزار نسخه خطی شد که در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران نگهداری می‌شود.

* * * * *

داستانک

داستانک‌های انتشار

داستانک عشق

نیش قلمش اشک استاد را درآورد

عباس اقبال استاد مینوی و یغمایی بود. روزی یغمایی اقبال را اشک به‌چشم‌آورده، می‌بیند. استاد که از نقدی تند که درباره‌اش در مجله یغما چاپ‌ شده بود، ناراحت بود، می‌گوید: من با تو و مینوی که هر دو شاگردم بوده‌اید چه کرده‌ام؟ یغمایی می‌گوید: مینوی نوشته نه من. پاسخ می‌شود: او نوشت تو چرا باید چاپ کنی!خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام‌های نامعتبر، مثلاً بیش از اندازه

از کلاس اخراج شدم

به هنگام تحصیل در دارالمعلمین، به کلاس درس «صدیق‌اعلم» می‌رود که انگلیسی درس می‌دهد. وارد کلاس می‌شود. معلم شروع به انگلیسی حرف‌زدن می‌کند اما مینوی چیزی نمی‌فهمد. وقتی اعلم می‌بیند او چیزی متوجه نمی‌شود، به فارسی می‌پرسد: چرا دیر سر کلاس آمده‌ای. مینوی از برگزاری کلاس اظهار بی‌اطلاعی می‌کند. «صدیق‌اعلم» می‌گوید ما در این کلاس انگلیسی حرف می‌زنیم، تو هم باید انگلیسی یاد بگیری. بعد، مینوی می‌رود و گوشه‌ای از کلاس می‌نشیند و گوش می‌دهد. می‌گوید: «دیدم آقای «صدیق‌اعلم» می‌گویند sundy و mondy و من که گمان کرده بودم «ماندی» مهمل «ساندی» است، خنده‌ام گرفت و همین باعث شد که آقای «صدیق‌اعلم» مرا از کلاس بیرون کردند و بنده هم انگلیسی یاد نگرفتم».خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام‌های نامعتبر، مثلاً بیش از اندازه

داستانک مردم

ده تا بیست مطلب از مجلات دورهٔ خود

داستانک‌های دشمنی

داستانک‌های دوستی

داستانک‌های قهر

داستانک‌های آشتی‌ها

داستانک نگرفتن جوایز

داستانک حرفی که در حین گرفتن جایزه زده است

داستانک‌های مذهب و ارتباط با خدا

داستانک‌های عصبانیت، ترک مجلس، مهمانی‌ها، برنامه‌ها، استعفا و مشابه آن

داستانک نحوهٔ مرگ، بازتاب خبر مرگ در روزنامه‌ها و مجلات و نمونه‌هایی از آن

این، اولین شغلم بود

در آن زمان اعلام کرده بودند که هر کس تصدیق ششم ابتدایی داشته باشد، می‌تواند معلم شود. مینوی که این تصدیق را داشت، داوطلب معلمی می‌شود. به او می‌گویند: تو به این کوچولویی چه‌طور می‌خواهی معلم بشوی؟ می‌گوید: کسانی که من به آن‌ها درس خواهم داد، از من کوچکترند. این نخستین شغل مینوی بود.خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام‌های نامعتبر، مثلاً بیش از اندازه

با مادرم انگلیسی حرف می‌زدم

مینوی علاقه‌ زیادی به یادگیری زبان انگلیسی داشت. زمانی که به لندن رفته بود، علاوه بر کلاس‌ زبانی که می‌کرد، شبی پنجاه، شصت و گاه هفتاد صفحه کتاب انگلیسی می‌خواند. به آثار «چارلز دیکنز» رمان‌نویس انگلیسی علاقه وافر داشت. به‌گفتهٔ خود، بیش از هزار کتاب انگلیسی خوانده است. چنان شوری به یادگیری این زبان داشت که گاهی در خواب با مادرش انگلیسی صحبت می‌کرد و مادرش هم انگلیسی جوابش را می‌داد، در حالی که مادرش اصلا انگلیسی نمی‌دانست!خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام‌های نامعتبر، مثلاً بیش از اندازه


داستانک برخی خاله‌زنکی‌های شیرین (اشک‌ها و لبخندها)

داستانک شکایت‌هایی از دیگران کرده به محاکم و شکایت‌هایی که از او شده

داستانک‌های مشهور ممیزی

داستانک‌های مربوط به مصاحبه‌ها، سخنرانی‌ها و حضور رادیو یا تلویزیون یا فضای مجازی همراه ارايه نمونه‌هایی از آن برای بخش شنیداری و تصویری

عکس سنگ‌قبر و داستانکی از تشییع جنازه و جزيیات آن

داستان‌های دیگر

زندگی و تراث

دور تُند زندگی مینوی

مینوی در سال ۱۲۸۲ش در یک خانواده روحانی متولد می‌شود. کودکی‌اش در سامره می‌گذرد؛ سال‌های بین سه‌سالگی تا نه‌سالگی‌اش. پنج‌ساله است که شروع به خواندن قرآن، گلستان و دیوان حافظ می‌کند. پس از آن، به‌همراه خانواده راهی ایران می‌شود. تحصیلات متوسطه‌اش را در مدرسه‌های «امانت»، «اسلام» و «دارالفنون» سپری می‌کند. در این ایام مدتی هم پیش‌نماز مدرسه می‌شود. با «نصرت‌الله باستان»، صادق هدایت و مسعود فرزاد هم‌دوره است. در سال ۱۳۰۹ است که به‌همراه «حسن تقی‌زاده» عازم لندن می‌شود. در آنجا سرپرست محصلین ایرانی می‌شود و شروع به یاد گرفتن زبان انگلیسی در کینگزکالج و مدرسه پلی‌تنیک می‌کند. پس از بازگشت به ایران در وزارت معارف (وزارت فرهنگ و ارشاد کنونی) مشغول به کار می‌شود.خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام‌های نامعتبر، مثلاً بیش از اندازه

گروه ربعه

در همان دوران تحصیل در دارالفنون است که دوستی‌اش با صادق هدایت، بزرگ علوی، عبدالحسین نوشین، مسعود فرزاد و یکی دو سال بعد، پرویز ناتل خانلری، به تشکیل گروهی به نام «ربعه» منتهی می‌شود. در آن روزها اغلب در کافه‌ها دور هم جمع می‌شدند و شطرنج بازی می‌کردند و سعی می‌کردند در سیاست دخالتی نکنند. مینوی این پنج‌سال را دوره «کمال کاروری و کاربری» این گروه می‌داند. در همین دوران است که سه تابلو از شاهنامه را برای «هزاره فردوسی» آماده می‌کنند. مینوی «نامه تنسر»، «نوروزنامه» و «اطلال شهر پارسه» را چاپ می‌کند. با صادق هدایت کتاب «مازیار» را می‌نویسد؛ مینوی قسمت تاریخی‌ آن را و هدایت قسمت نمایشی‌اش را. «ویس و رامین» و جلد اول شاهنامه را هم چاپ می‌کند. خلاصهٔ شاهنامه را با مرحوم فروغی درست می‌کند و «شاهنشاهی ساسانیان» اثر «کریستین سن» ایران‌شناس دانمارکی را ترجمه می‌کند. پس از آن راهی لندن می‌شود.خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام‌های نامعتبر، مثلاً بیش از اندازه

مینوی و کتاب‌خانه‌های ترکیه

مدت اقامتش در انگلیس هم تحصیل می‌کرد هم تدریس. نزد «والتر هنینگ» ایران‌شناس آلمانی و انگلیسی، پهلوی می‌خواند، در دانشگاه آکسفورد نیز تدریس می‌کند. مینوی بیش از ده سال در انگلستان می‌ماند و سال‌ها به تحقیق و پژوهش و نوشتن مشغول می‌شود. می‌خواهد به وطن بازگردد، اما کینه‌ای که وزارت معارف و سایرین از او بابت چاپ کتابش داشتند، کار را برایش دشوار کرده بود. در نهایت ابلاغیه‌ای صادر شد و به او به‌عنوان رئیس دبستان ایرانیان در استانبول تعیین می‌شود. عازم ترکیه می‌شود. در آنجاست که به عظمت کتابخانه‌های ترکیه پی می‌برد و زمینه را برای عکس‌برداری از کتابخانه موجود در آن فراهم می‌کند. پس از بازگشت به ایران، از طرف دانشگاه مأمور عکس‌برداری از کتاب‌های کتابخانه ترکیه می‌شود. پس از آن، به‌عنوان رایزن فرهنگی در ترکیه مشغول به‌کار می‌شود که چهار سال به طول می‌انجامد. در این مدت بیش از ده دوازه‌هزار جلد از کتاب‌های خطی موجود در کتابخانه‌های ترکیه را بررسی و یادداشت‌هایی از آن‌ها تهیه می‌کند.خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام‌های نامعتبر، مثلاً بیش از اندازه


شخصیت و اندیشه

شیفتگی مینوی به فردوسی و شاهنامه

مینوی معتقد بود که شاعران زیادی در طول هزار سال گذشته، اشعار سست و رکیک خود را به شاهنامه فردوسی اضافه کردند که اصلا با سبک و نوع شعر فردوسی تناسب ندارد. اشعار شاهنامه را پس‌و‌پیش کرده و گاه تغییر داده‌اند و گاه کم‌وزیاده کرده‌اند. به‌عقیدهٔ او، هر کسی هر کاری که دلش خواسته با این کتاب کرده، به طوری که اگر خود فردوسی هم زنده بشود نخواهد توانست ابیات خودش را از این میان دربیاورد. بنابرین معتقد بود که شاهنامه باید تصحیح شود و آنچه فردوسی گفته، به دست مردم برسد. به عقیده مینوی «کسی حق ندارد در آثار ملی ما دست ببرد، و آن را به هر شکلی دلش می‌خواهد دربیاورد.»خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام‌های نامعتبر، مثلاً بیش از اندازه

زمینهٔ فعالیت

یادمان و بزرگداشت‌ها

از نظرگاه دیگران

محمدتقی دانش‌پژوه

محمدرضا نصیری

به‌عقیده نصیری، استاد مینوی دلی به‌پاکی دریا داشت. با همه تندی و گاه ستیهندگی که به او نسبت می‌دادند بسیار مهربان و گرم بود. به‌هیچ‌وجه از کسی کینه‌ای به دل نمی‌گرفت. آنچه را در دل داشت بسیار زود آشکار می‌کرد و همین‌نکته سبب شده بود که برخی گمانِ تندی بر او برند.[۱]

نظرات فرد دربارهٔ خودش و آثارش

تفسیر خود از آثارش

موضع‌گیری‌های او دربارهٔ دیگران

همراهی‌های سیاسی

مخالفت‌های سیاسی

نامه‌های سرگشاده

نام‌های دسته‌جمعی

بیانیه‌ها

جملهٔ موردعلاقه در کتاب‌هایش

جمله‌ای از ایشان

نحوهٔ پوشش

تکیه‌کلام‌ها

خلقیات

به بیان یغمایی، مینوی دلی پاک و بی‌کینه داشت؛ اما گاهی تند و تلخ می‌شد و دوستان را می‌رنجاند. این خشونت در مقالاتش نیز نمود داشت.خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام‌های نامعتبر، مثلاً بیش از اندازه

منزلی که در آن زندگی می‌کرد (باغ و ویلا)

گزارش جامعی از سفرها(نقشه همراه مکان‌هایی که به آن مسافرت کرده است)

مینوی در طول عمرش برای کسب دانش و یادگیری شیوه‌های نوین تحقیق و پژوهش سفرهای متعددی به کشورهای اروپایی و آسیای غربی از جمله فرانسه و انگلیس، آمریکا و ترکیه داشت. شرکت در مجامع علمی و سمینارها از دیگر برنامه‌های او برای سفر به این کشورها بود.

برنامه‌های ادبی که در دیگر کشورها اجرا کرده است

ناشرانی که با او کار کرده‌اند

بنیان‌گذاری

تأثیرپذیری‌ها

استادان و شاگردان

علت شهرت

فیلم ساخته شده براساس

حضور در فیلم‌های مستند دربارهٔ خود

توقیف اثر

ترجمهٔ کتاب «شاهنشاهی ساسانیان» مینوی مدتی بعد از چاپ، توقیف می‌‌شود. در این دوران مینوی در لندن به‌سر می‌برد. هم خود او هم «کریستین سن» نویسنده کتاب، به وزارت معارف و دیگران در ایران نامه می‌زنند و دلیل توقیف کتاب را جویا می‌شوند. جوابی که می‌شنوند این است: «چون کتاب شما (مینوی)اغلاط زیادی داشت، وزارت معارف آن را توقیف کرد!» مینوی در پاسخ می‌نویسد: «این اغلاط را به بنده اطلاع دهید تا تصحیح کنم». اما دیگر جوابی دریافت نمی‌کند. همین موضوع شرایط مینوی را در لندن دشوار می‌کند. اجازه فرستادن پول به او داده نمی‌شود و او روزگار سختی را در انگلیس سپری می‌کند.خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام‌های نامعتبر، مثلاً بیش از اندازه

نام جاهایی که به اسم این فرد است

کاریکاتورهایی که درباره‌اش کشیده‌اند

مجسمه و نگاره‌هایی که از او کشیده‌اند

ده تا بیست مطلب نقل‌شده از نمونه‌های فوق از مجلات آن دوره

برگه‌هایی از مصاحبه‌های فرد

آثار و کتاب‌شناسی

سبک و لحن و ویژگی آثار

کارنامه و فهرست آثار

جوایز و افتخارات

بررسی چند اثر

ناشرانی که با او کار کرده‌اند

تعداد چاپ‌ها و تجدیدچاپ‌های کتاب‌ها

منبع‌شناسی (منابعی که دربارهٔ آثار فرد نوشته شده است)

نوا، نما، نگاه

خواندنی و شنیداری و تصویری و قطعاتی از کارهای وی (بدون محدودیت و براساس جذابیت نمونه‌های شنیداری و تصویری انتخاب شود)

پانویس

  1. ↑ فیضی، زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی استاد مجتبی مینوی، ۴.

منابع

  1. حبیب یغمایی. استاد مجتبی مینوی. . یغما، ش. ۳۴۲ (۱۳۵۵). 
  2. زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی استاد مجتبی مینوی. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. ۱۳۸۵. ص. ۱۱۲. شابک ۹۶۴-۵۲۸-۰۶۷-۲. پارامتر |چاپ= اضافه است (کمک)
  3. مجتبی مینوی و نجف دریابندری. مجتبی مینوی: پژوهشگر ستیهنده. . کتابِ امروز، ش. ۶ (۱۳۵۲). 


پیوند به بیرون

برگرفته از «https://wikiadabiat.net/index.php?title=مجتبی_مینوی&oldid=35923»