شاهِ نامه‌ها
| شاه نامه‌ها | |
|---|---|
 | |
| نویسنده | سیروس شمیسا |
| ناشر | هرمس |
| محل نشر | تهران |
| تاریخ نشر | ۱۳۹۷ |
| تعداد صفحات | ۹۲۱ |
| موضوع | بررسی و تفسیر شاهنامه |
| نوع رسانه | کتاب |
شاهِ نامه‌ها اثری پژوهشی از سيروس شميسا استاد دانشگاه و پژوهشگرادبی است. نویسنده در این کتاب تلاش کرده با تبدیل داستان به تاریخ و یا یافتن ارتباطی میان این دو در شاهنامه و بررسی عوامل دیگر وجهی ديگر از کتاب فردوسی را به مخاطب معرفی كند.
این کتاب ۹۲۱ صفحه‌ای که سال ۱۳۹۷ برای نخستین‌بار از سوی نشر هرمس روانه بازار شده است، دارای یک پیشگفتار، بیست فصل مطول، کتابنامه و گزیده نامنامه است. مؤلف در هر فصل به بررسی و پژوهش در موضوعات مختلف شاهنامه پرداخته و این کتاب را از جنبه‌های گوناگونی چون، اسطوره، تاریخ، سبک، منابع، نسخه‌های مختلف، زندگی فردوسی، نشانه‌شناسی ادبی، داستان‌پردازی، هنرهای بلاغی، داستان‌های شاهنامه مورد کاوش قرار داده است.
بنابر نوشته نویسنده، شاهِ نامه‌ها حاصل یادداشت‌هایی است که شمیسا طی سال‌های تدریس شاهنامه گردآوری کرده است و چون برآیند مطالعات و نظریات شخصی او در متن شاهنامه است در برخی مواضع با نظریات مرسوم درخصوص شاهنامه متفاوت است.
بخشی از رویکرد شمیسا در این کتاب تبدیل داستان به تاریخ و یا یافتن ارتباطی میان این دو بوده است به همین دلیل به بررسی اساطیر کهن آریایی و بین‌النهرینی، مذاهب مربوط به پرستش گیاه و ایزدان باروری پرداخته است و کوشیده ارتباطی میان شخصیت‌های داستان‌های شاهنامه با موارد تاریخی بیابد.
او برای تأیید فرضیات خود با مراجعه به کتب ایرانشناسانی چون ویدن گرن و کریستین سن، شواهدی را به صورت خلاصه بیان کرده است، اگرچه معتقد است که ایرانشناسان با وجود طرح مطالب ارزشمند درباره شاهنامه به آن اشراف کامل ندارند و همچنان زوایایی بسیاری از این کتاب مغفول مانده است. به اعتقاد وی «در شاهنامه گاهی دقت در حد یک مصراع و یک کلمه، معنی‌آفرین است. شاهنامه گاهی در ذکر مطالب تاریخی منحصربه‌فرد است.» خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام‌های نامعتبر، مثلاً بیش از اندازه
شمیسا در بخش دیگر این کتاب به تطبیق نسبی شخصیت‌های اساطیری و دستانی با مردان تاریخی پرداخته هر چند معتقد است که قطعیتی در این باره وجود ندارد «می‌توان گفت که بخشی از اتفاقات تاریخی یا بخشی از اتفاقات داستانی قابل انطباق یا لااقل یادآور آن است. کوروش در سال ۵۳۰ پیش از میلاد از آمو دریا گذشت و به جنگ سکاها رفت. پسر ملکه سکاها کشته شد. خود کوروش نیز از زخمی که خورده بود پس از سه روز درگذشت. این حادثه به نحوی یادآور مرگ اسفندیار در جنگ با رستم سکایی است.»[۱]
به عقیده شمیسا تحقیقاتی که درباره شاهنامه شده کافی نیست و باید بیشتر به سمت بحث‌های مفهومی از تاریخ و اسطوره‌شناسی و جامعه‌شناسی و مواردی از این دست درباره شاهنامه رفت. وی در کتابش بیشتر به مطالب بحث‌برانگیز و یا مطالبی که چندان مورد توجه دیگران نبوده، پرداخته است. شمیسا کوشیده ارتباطی میان داستان‌های شاهنامه و تاریخ کهن ایران برقرار کند و از این رهگذر به تاریخ ایران، تمدن بین‌النهرین و خلق‌وخوی ایرانیان پرداخته است «شاهنامه بزرگ‌ترین اثر در مورد ایران باستان است و به اعتباری از بسیاری از کتبی که به پهلوی در دست است مهم‌تر است و لذا هرچه در حول‌وحوش مطالب آن بدانیم در فهم کلی اثر مفید است.»
مؤلف تألیف شاه‌نامه‌ها را ادای دینی به فردوسی بزرگ می‌داند و در پیشگفتار کتابش می‌نویسد: «تألیف این کتاب برای من ادای دینی به فردوسی بزرگ بود که بخشی از عمرم را که در تنهایی و یأس می‌گذشت با دنیای شاد و پرغرور او گذراندم.»
نوا، نما، نگاه
پانویس
منابع
- شمیسا، سیروس (۱۳۹۷). شاه نامه‌ها. تهران: هرمس. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۶۳-۹۵۹-۴.