منصور اوجی
| منصور اوجی | |
|---|---|
| زمینهٔ کاری | شعر، ترجمهٔ شعر |
| زادروز | ۱۳۱۶/۹/۹ شیراز |
| پدر و مادر | محمدرضا |
| محل زندگی | شیراز٬ تهران |
| بنیانگذار | شعر کوتاه نیمایی |
| سال‌های نویسندگی | نوجوانی، اوایل دبیرستان |
| سبک نوشتاری | شعر نو (نیمایی و سپید) و کلاسیک (رباعی و غزل) |
| کتاب‌ها | این سوسن است که می‌خواند؛ حالی‌ست مرا؛ کوتاه مثل آه؛ دفتر میوه‌ها؛ شاخه‌ای از ماه؛ باغ و جهان مردگان و... |
| فرزندان | غزل |
| مدرک تحصیلی | کارشناسی زبان و ادبیان انگلیسی؛ کارشناسی فلسفه، کارشناسی ارشد مشاور و راهنمایی (روانشناسی) |
| دانشگاه | دانشکده‌های حقوق، فلسفه، زبان و ادبیات انگلیسی و جامعه‌شناسی در تهران |
داستانک
دربارهٔ اوجی
در کتاب اولم تحت تاثیر شاملو، اخوان و فروغ بودم؛ بعد کم‌کم شعرهایم ویژگی‌های شاخص و شاخص‌تری پیدا کرد. سال ۱۳۵۰ محمد حقوقی در کتاب شعر نو از آغاز تا امروز مرا جزء ۵ شاعری آورد که به زبان و بیان شعری خود رسیده‌اند.اسماعیل نوری‌علا در شعر تا قصه، ویژگی‌های سبک مرا برشمرد و به زمان‌آگاهی در آن اشاره کرد و به تکرار بن‌مایهٔ زمان در تمام ابعادش. بعد از کتاب کوتاه مثل آه نیز چند نفر از جمله سیمین بهبهانی و منوچهر آتشی مطلبی بر آن نوشتند؛ هوشنگ گلشیری گزینه‌اشعاری از من درآورد و به‌دنبال آن کتابی بنام در ستایش شعر سکوت که در آن ویژگی‌های سبکی مرا برشمرد. جستجوی گل شیدایی هم کتابی است بر اساس شعرهای من که کامیار عابدی سال ۱۳۸۰ درآورد. کتاب شیراز نام دیگر من است نیز منتخبی از اشعار من به انتخاب و مقدمهٔ (۱۵صفحه) ضیاءالدین خالقی که انتشارات نگاه سال ۱۳۸۷ درآورد.