عالیه عطایی
| عالیه عطایی | ||||
|---|---|---|---|---|
| زمینهٔ کاری | ادبیات مهاجرت | |||
| زادروز | ۱۳خرداد۱۳۶۰ افغانستان/هرات | |||
| ملیت | ایرانی-افغانستانی | |||
| پیشه | نویسنده | |||
| کتاب‌ها | مگر می‌شود هابیل قابیل را کشته باشد؟، کافورپوش، چشم سگ، کورسرخی: روایتی از جان و جنگ | |||
| مدرک تحصیلی | فوق لیسانس ادبیات نمایشی | |||
| دانشگاه | دانشگاه هنر تهران | |||
| ||||
عالیه عطایی نویسندهٔ ایرانی-افغانستانی و ساکن ایران است.[۱]
در ۱۳خرداد۱۳۶۰ با اصالت افغانستانی در شهر هرات متولد شد. کودکی را در مرز ایران و افغانستان و منطقهٔ مرزی «درمیان» از توابع خراسان جنوبی گذرانده و مدرک دیپلم خود را در شهرستان بیرجند گرفته است. وی در هجده سالگی برای تحصیل به تهران رفت و مدرک فوق‌لیسانس خود را در حوزهٔ ادبیات نمایشی از دانشگاه هنر تهران دریافت نمود. عمده فعالیت‌های عالیه عطایی در زمینهٔ نویسندگی به ادبیات مهاجرت اختصاص دارد. او در کنار تالیف کتاب، با نشریاتی چون داستان همشهری، مجلهٔ تجربه، مجلهٔ سان و مجلهٔ ناداستان همکاری داشته و نیز آثاری را در نشریات انگلیسی‌زبان و فارسی‌زبان منتشر کرده است.[۱] علاوه بر داستان‌نویسی در حوزهٔ نمایشنامه و فیلمنامه نیز فعالیت می‌کند. عالیه عطایی برای نگارش رمان کافورپوش، موفق به دریافت جایزهٔ مهرگان ادب شد. این رمان همچنین جایزه ادبی واو را برای رمان متفاوت سال دریافت کرد.[۲] همچنین جوایز متعددی در حوزهٔ داستان کوتاه به دست آورده است و دو دوره جایزهٔ داستان تهران را در کارنامه‌اش دارد. از عالیه عطایی داستان‌های کوتاهی به زبان‌های انگلیسی و فرانسه در مجلات معتبر خارجی منتشر شده است که همچنان با محوریت مهاجرت، مرز و هویت نوشته شده‌اند.[۱] این نویسنده در زمینهٔ نگارش نمایشنامه نیز جوایزی به دست آورده است. منتقدان فارسی زبان او را از تاثیرگذارترین نویسندگان زن هم‌دورهٔ خودش می‌دانند. عالیه عطایی با محوریت مهاجرت می‌نویسد و از نسل دو مهاجر داستان می‌سازد. آدم‌هایی که خودش را جزوشان می‌داند و می‌گوید: «معلوم نیست اگر روزی حس کنم به خانه برگشته‌ام داستانی برای نوشتن داشته باشم.» او در حال حاضر رمانی با عنوان «سال مرزی» را آمادهٔ چاپ دارد که مثل دیگر آثارش در آن به نسل مهاجر افغانستانی پرداخته است.[۲]
آیینه‌ای از عالیه عطایی
زندگی و یادگار
جوایز و افتخارات
- جایزهٔ ادبی مهرگان ادب برای رمان کافورپوش، ۱۳۹۳.
- جایزهٔ ادبی واو به عنوان اثر متفاوت برای رمان کافورپوش، ۱۳۹۳.
- بخش اصلی جایزهٔ داستان تهران برای داستان «سی کیلومتر» از کتاب چشم سگ، ۱۳۹۴.
- بخش اصلی جایزهٔ داستان تهران برای داستان «شبیه گالیله» از کتاب چشم سگ، ۱۳۹۷.
- جایزهٔ ادبی مشهد برای کتاب چشم سگ، ۱۴۰۰.[۱]
سایر فعالیت‌ها
- داوری جایزهٔ ادبی هزارویک شب (ایران، افغانستان، تاجیکستان)، ۱۳۹۳.
- داوری جایزهٔ ادبی قند پارسی، ۱۳۹۶.
- داوری جایزهٔ احمد محمود، ۱۳۹۹.
- داوری جایزهٔ فرشته، ۱۳۹۹.[۱]
آثار و کتابشناسی
کتاب‌ها
- مجموعه داستان مگر می‌شود هابیل قابیل را کشته باشد؟/ نشر ققنوس، ۱۳۹۱.
- رمان کافورپوش/ نشر ققنوس، ۱۳۹۴. نشر چشمه، ۱۳۹۹.
- رمان چشم سگ/ نشر چشمه، ۱۳۹۸.
- رمان کورسرخی: روایتی از جان و جنگ/ نشر چشمه، ۱۴۰۰.[۱]
آثار گروهی
- کتاب داستان زنان افغانستان به گردآوری محمدحسین محمدی، کابل، افغانستان، نشر تاک، ۲۰۱۷.
- زیر آسمان کابل به ترجمه و گردآوری خجسته ابراهیمی، پاریس، فرانسه، ۲۰۱۸.
- کسی خانه نیست به گردآوری الهام فلاح/ تهران، ۱۳۹۸.
- خیابان ولیعصر تهران به گردآوری کاوه فولادی‌نسب، تهران، ۱۴۰۰.[۱]
آثار ترجمه شده
- شبیه گالیله (عنوان اصلی: Galileo)/ ترجمه: سالار عبده، مجلهٔ world without borders، نیویورک، آمریکا، ۲۰۱۹.
- پسخانه (عنوان اصلی: The Alcov)/ ترجمه: سالار عبده، مجلهٔ Michigan Quarterly Review، میشیگان، آمریکا، ۲۰۱۹.
- مرزفروش (عنوان اصلی: The Border Merchant)/ ترجمه: سالار عبده، مجلهٔ Guernica، لس‌آنجلس، آمریکا، ۲۰۱۹.
- قهوهٔ پاریسی (عنوان اصلی: Parisian Coffee)/ ترجمه: محمد سروی، مجلهٔ The Bombay Review، نیویورک، آمریکا، ۲۰۲۱.[۱]