صمد بهرنگی: تفاوت میان نسخه‌ها

:«قصهٔ من از کوچه و بازار دهات و مردمان و بزرگان و کوچک‌تران سرزمینمان زاده شده است.»

به‌گفتهٔ خودش، شخصیت «یاشار» در داستان «اولدوز و کلاغ‌ها» را از میان شاگردانش در روستای آخیرجان و همین‌طور زن‌بابا، بابا و اولدوز را از میان آدم‌هایی که مدت‌ها با آن‌ها در تماس بود، پیدا کرد. صمد با آدم‌های اطرافش و با شخصیت‌های قصه‌‌هایش دوست بود و در میان آن‌ها زندگی می‌کرد.

<span style="color:darkblue">:''«حالا من چه کنم؟ چگونه باور کنم که صمد مرده؟ او که یک‌تنه ادای دین به زبان مادری را تعهّد می‌کرد، او که به سرخوردگی از ما بزرگ‌ترها و به نفرت از «از ما بهترون»، به کودکان پناه برده بود... و آیا کافی است که حالا در مرگ او فقط بگویی لااله‌الّااللّه؟!... حالا بایست در داغ این برادر کوچک‌تر عزا گرفت و مرثیه گفت و مگر چند تا صمد داریم؟ و آیا کافی است مدرن‌بازی درآوردن؟ و به‌جای گریستن در غم مرگ او یا به‌جای خدا عالم است، کدام ریش را حنا نبستن بر کربلای ویتنام گریستن؟... نه فایده ندارد. بهتر این است که من اکنون با چهل‌وپنج‌شش سال عمر و با کلّی پز و افاده و معلومات، امّا به عوامی عامّی‌ترین آدم‌ها و به دیرباوری هر زندیقی که فرض کنی... چُو بیندازم که صمد عین آن [[ماهی سیاه کوچولو|ماهی سیاه کوچک]] از راه ارس خود را اکنون به دریا رسانده است تا روزی از نو ظهور کند.</span><noinclude><ref>مجلّه‌ی ''آرش''، شماره‌۱۸ (درباره‌ٔ صمد بهرنگی)، صفحه۷و۱۲</ref>

* جوانیِ ناکام: شخصیت بهرنگی از آغاز تولد با سختی و فقر شکل گرفت؛ اما رنج بهرنگیِ هجده‌ساله با کوچ‌کردن به ده‌کوره‌های ده‌خوارقان (آذرشهر) آذربایجان آغاز شد. صمد که پس از اتمام دورهٔ دبیرستان در مهر۱۳۳۴ به دانش‌سرای مقدماتی تبریز راه یافت و دو سال بعد در خرداد۱۳۳۶ درسش را تمام کرد، در مهر همان سال به معلمی روی آورد و از هجده‌سالگی در روستاهای ماماغان، قندجهان، گوگان، آخیرجان و آذرشهر آذربایجان‌شرقی تدریس کرد. آموزگاریِ صمد بهرنگی با آگاهیِ کامل از وضعیت اسفبار روستاها از آغاز با بن‌بست‌ روبه‌رو بود. او حتی اگر برای توضیح‌دادن واژه‌های ناآشنا به مصادیق عینی نیاز داشت، در مضیقه بود. ازسوی‌دیگر کودکان آذری‌زبان و ناآشنا با زبان فارسی، بهرنگی را به‌چالش می‌کشاندند و او برای آموزش به قصّه‌گویی پناه می‌برد. بهرنگی در مدرسه‌ای مجاور گورستان با کلاس‌های کاهگلیِ سرد، قصّه‌گویی را آغاز کرد. شاگردانی که اگر به نام‌هایی مثل سینما، مجله، مأمور راهنمایی و کارت تبریک برمی‌خوردند، هاج‌وواج به او خیره می‌شدند. قصّه‌گویی  شاید تنها روشِ تربیتی در کلاسی بود که نقشهٔ جغرافیا حکم کیمیا را داشت.<ref name= ''اولدوز''>{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی۱ =رادمنش| نام۱ =شهرزاد|عنوان =بررسی عناصر شخصيت و حادثه در داستان «اولدوز و عروسک سخنگو» از صمد بهرنگی| ژورنال=  مجلهٔ علوم پژوهشی مطالعات ادبيات كودک دانشگاه شيراز}}</ref>{{سخ}}

صمد بهرنگی دربرابر بی‌عدالتی‌هایی که در حقش می‌شد سکوت نمی‌کرد؛ اما هرگز از سخت کارکردن و جنب‌وجوش نیفتاد. بعضی‌ها سرزنش می‌کردند که چرا با آن‌همه ظلمی که به او می‌شود بازهم جان‌فشانی می‌کند، اما صمد به «رفتن» معتقد بود:

:«... سعی کن بی‌اعتنا باشی؛ اما نه‌اینکه کار نکنی و بیکاره باشی ها! غرض «رفتن» است نه رسیدن...»

 

* باآنکه [[مهدی آدزیزدی]] اولین کسی است که به فکر نوشتن داستان برای کودک‌ونوجوان افتاد و بدین‌دلیل او را پدر ادبیات داستانی کودک‌ونوجوان می‌شناسند؛<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.iribnews.ir/fa/news/2172185/%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D9%BE%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86|عنوان = مروری بر زندگی پدر ادبیات کودک‌ونوجوان ایران}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نشانی = https://www.isna.ir/news/97041709345/%DA%AF%D8%B0%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%A2%D8%B0%D8%B1%DB%8C%D8%B2%D8%AF%DB%8C-%D9%BE%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9-%D9%88-%D9%86%D9%88%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86|عنوان=گذری بر زندگی «آذریزدی» پدر ادبیات کودک و نوجوان ایران}}</ref> لیکن با درنظرگرفتن برخی ویژگی‌های آثار صمد بهرنگی، می‌توان او را بنیان‌گذار ادبیات داستانی کودک‌ونوجوان به‌معنای امروزی آن دانست و ازاین‌روست که خیلی زود نویسندگان دیگر نیز از سبک نوشتاری بهرنگی تقلید کردند.

* نشریهٔ هنری‌اجتماعی ''آدینه'' به‌همت صمد بهرنگی و یارانش از ابتدای مهر۱۳۴۴ منتشر شد و تا شهریور۱۳۴۵ نیز ادامه یافت.<ref name =''پدر کودکان''/>

 

 

 

مجموعه‎ای از طرح جلد کتاب‏‌های صمد، پوسترهایی دربارهٔ او و عکس‎‌ها و نامه‎هایش نیز در این نمایشگاه به‌نمایش گذاشته شد که در میان آن‌ها آثاری از مرتضی ممیز، [[فرشید مثقالی]]، [[آیدین آغداشلو]] امیر اثباتی و دیگرانی چون وحید آتشی، ضیاءالدین جاوید، بزرگ خضرایی، مصطفی رمضانی، بهزاد غریب‌پور، اردشیر محصص،  تلخان ناودل و… حضور داشت.

* چهل‌ودو ساعت در خواب و بیداری