گل‌علی بابایی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
گل‌علی بابایی در هفتمین روز مهرماه سال 1339 در روستای بَرار از توابع شهرستان چالوس استان سرسبز مازندران به دنیا آمد. تحصیلات خود را ابتدا در مکتب خانهٔ آشیخ میرزاآقا حسن نعیمی و سپس تا جهارم ابتدایی را در دبستان روستای برار گذراند. | گل‌علی بابایی در هفتمین روز مهرماه سال 1339 در روستای بَرار از توابع شهرستان چالوس استان سرسبز مازندران به دنیا آمد. تحصیلات خود را ابتدا در مکتب خانهٔ آشیخ میرزاآقا حسن نعیمی و سپس تا جهارم ابتدایی را در دبستان روستای برار گذراند. | ||
خانوادهٔ او در سال 1348 روستا را ترک گفته و به محلّه‌ٔ امامزاده عبداللّه در غرب تهران مهاجرت کردند. | خانوادهٔ او در سال 1348 روستا را ترک گفته و به محلّه‌ٔ امامزاده عبداللّه در غرب تهران مهاجرت کردند. | ||
او کلاس پنجم را در دبستان مظفر امیری، واقع در محلّه‌ٔ 13 متری حاجیان، [[ | او کلاس پنجم را در دبستان مظفر امیری، واقع در محلّه‌ٔ 13 متری حاجیان، نزدیک [[مسجد جوادالائمه(ع)]] گذراند و سپس برای کمک به معاش خانواده، روزها در یک کارگاه تراش‌کاری کار می‌کرد و شب‌ها در مدرسهٔ شبانه درس می‌خواند. تا سوم دبیرستان با همین وضعیت به تحصیل خود ادامه داد. | ||
در وقایع دوران انقلاب ـ زمستان 1356 تا زمستان 1357 ـ همراه مردم محلّه‌ی جِي و [[مسجد جواد الائمه(ع)]] برای پیشبرد نهضت [[امام خميني (ره)]] در تظاهرات و راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد. بعد از انقلاب، [[مسجد «جوادالائمه(ع)]] پایگاهی برای گذران اوقات فراغت او شد. پانزده ماه پس از آغاز جنگ تحمیلی، برای نخستین بار در زمستان سال 1361 به جبهه اعزام شد و تا پايان جنگ، به صورت متناوب، به مدت پنجاه و پنج ماه در مناطق عملیاتی ماند. در طول اين مدت، سه بار نیز مجروح شد. سال 1369 به همراه تعدادی از پیشکسوتان جنگ گروه تفحص شهدا را در لشکر 27 تشکیل داد. بابایی زمانی که در جبهه بود، همهٔ رویدادهای اطراف خودش را در دفترچه‌های خاطراتش ثبت مي‌كرد كه تا آخر جنگ تعداد آن‌ها به هفت دفترچه رسيده بود. اين هفت دفتر او سال 1369، در قالب دو كتاب به نام‌های ''نقطهٔ رهايي'' و ''غربت هور'' چاپ شده‌اند. | در وقایع دوران انقلاب ـ زمستان 1356 تا زمستان 1357 ـ همراه مردم محلّه‌ی جِي و [[مسجد جواد الائمه(ع)]] برای پیشبرد نهضت [[امام خميني (ره)]] در تظاهرات و راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد. بعد از انقلاب، [[مسجد «جوادالائمه(ع)]] پایگاهی برای گذران اوقات فراغت او شد. پانزده ماه پس از آغاز جنگ تحمیلی، برای نخستین بار در زمستان سال 1361 به جبهه اعزام شد و تا پايان جنگ، به صورت متناوب، به مدت پنجاه و پنج ماه در مناطق عملیاتی ماند. در طول اين مدت، سه بار نیز مجروح شد. سال 1369 به همراه تعدادی از پیشکسوتان جنگ گروه تفحص شهدا را در لشکر 27 تشکیل داد. بابایی زمانی که در جبهه بود، همهٔ رویدادهای اطراف خودش را در دفترچه‌های خاطراتش ثبت مي‌كرد كه تا آخر جنگ تعداد آن‌ها به هفت دفترچه رسيده بود. اين هفت دفتر او سال 1369، در قالب دو كتاب به نام‌های ''نقطهٔ رهايي'' و ''غربت هور'' چاپ شده‌اند. | ||