شاهِ نامه‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها
صفحه‌ای تازه حاوی «شاهِ نامه‌ها اثری پژوهشی از سيروس شميسا، استاد دانشگاه و پژوهشگرادبی است. ن...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شاهِ نامه‌ها اثری پژوهشی از سيروس شميسا، استاد دانشگاه و پژوهشگرادبی است. نویسنده در این کتاب تلاش می‌کند تا وجهي ديگر از شاهنامه را به مخاطب | '''شاهِ نامه‌ها''' اثری پژوهشی از سيروس شميسا، استاد دانشگاه و پژوهشگرادبی است. نویسنده در این کتاب تلاش می‌کند تا وجهي ديگر از شاهنامه را به مخاطب معرفی كند. | ||
شميسا نگارش اين اثر را اداي ديني به فردوسي دانسته كه بيش از چهل سال زمان برده و در اين شرح جنبه‌های مختلف اساطيری، تاريخی و پهلوی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. يك بخش از رويكرد به شاهنامه تبديل داستان به تاريخ يا لااقل يافتن ربطي بين آن دو بوده است. مثلا اعتقاد به اين نظريه كه مراد از ديوان در جلدهای نخستين شاهنامه اقوام بومی نجد ايران است و در اين راستا به اساطير كهن آريايی و بين النهرينی،مذاهب پرستش گياه و ايزدان باروری و امثال اين امور نيز پرداخته شده است. | شميسا نگارش اين اثر را اداي ديني به فردوسي دانسته كه بيش از چهل سال زمان برده و در اين شرح جنبه‌های مختلف اساطيری، تاريخی و پهلوی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. يك بخش از رويكرد به شاهنامه تبديل داستان به تاريخ يا لااقل يافتن ربطي بين آن دو بوده است. مثلا اعتقاد به اين نظريه كه مراد از ديوان در جلدهای نخستين شاهنامه اقوام بومی نجد ايران است و در اين راستا به اساطير كهن آريايی و بين النهرينی،مذاهب پرستش گياه و ايزدان باروری و امثال اين امور نيز پرداخته شده است. | ||
اين كتاب که حاصل يادداشت‌های پراكنده سیروس شميسا، طی تدريس شاهنامه در كلاس‌های درس خارج از دانشگاه است شامل بیست فصل مفصل و یک کتابنامه و گزیده نامنامه است. | اين كتاب که حاصل يادداشت‌های پراكنده سیروس شميسا، طی تدريس شاهنامه در كلاس‌های درس خارج از دانشگاه است شامل بیست فصل مفصل و یک کتابنامه و گزیده نامنامه است. | ||
نسخهٔ ۲۹ دی ۱۴۰۰، ساعت ۰۸:۳۱
شاهِ نامه‌ها اثری پژوهشی از سيروس شميسا، استاد دانشگاه و پژوهشگرادبی است. نویسنده در این کتاب تلاش می‌کند تا وجهي ديگر از شاهنامه را به مخاطب معرفی كند.
شميسا نگارش اين اثر را اداي ديني به فردوسي دانسته كه بيش از چهل سال زمان برده و در اين شرح جنبه‌های مختلف اساطيری، تاريخی و پهلوی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. يك بخش از رويكرد به شاهنامه تبديل داستان به تاريخ يا لااقل يافتن ربطي بين آن دو بوده است. مثلا اعتقاد به اين نظريه كه مراد از ديوان در جلدهای نخستين شاهنامه اقوام بومی نجد ايران است و در اين راستا به اساطير كهن آريايی و بين النهرينی،مذاهب پرستش گياه و ايزدان باروری و امثال اين امور نيز پرداخته شده است. اين كتاب که حاصل يادداشت‌های پراكنده سیروس شميسا، طی تدريس شاهنامه در كلاس‌های درس خارج از دانشگاه است شامل بیست فصل مفصل و یک کتابنامه و گزیده نامنامه است.