عبدالمحمد آیتی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| توضیح تصویر = '''آیتی مرحلهٔ عشق ندارد پایان'''{{سخ}}'''ما بدین راه دل گمشده دیدیم بسی''' | | توضیح تصویر = '''آیتی مرحلهٔ عشق ندارد پایان'''{{سخ}}'''ما بدین راه دل گمشده دیدیم بسی''' | ||
| نام اصلی = عبدالمحمد آیتی | | نام اصلی = عبدالمحمد آیتی | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = نویسندگی و ترجمه و پژوهش | ||
| ملیت = | | ملیت = | ||
| تاریخ تولد = اردیبهشت۱۳۰۵ | | تاریخ تولد = اردیبهشت۱۳۰۵ | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| محل مرگ = تهران | | محل مرگ = تهران | ||
| علت مرگ = | | علت مرگ = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = بروجرد و قم و تهران | ||
|مختصات محل زندگی = | |مختصات محل زندگی = | ||
|مدفن = | |مدفن = | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
|لقب = | |لقب = | ||
|بنیانگذار = | |بنیانگذار = | ||
|پیشه = | |پیشه = نویسنده و مترجم و پژوهشگر | ||
| سال‌های نویسندگی = | | سال‌های نویسندگی = | ||
|سبک نوشتاری = | |سبک نوشتاری = | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|همسر = | |همسر = | ||
|شریک زندگی = | |شریک زندگی = | ||
|فرزندان = | |فرزندان = پریدخت و آذردخت | ||
|تحصیلات = | |تحصیلات = | ||
|دانشگاه = | |دانشگاه = دانشکدهٔ علوم معقول و منقول و دانشسرای عالی | ||
|حوزه = | |حوزه = | ||
|شاگرد = | |شاگرد = | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
'''عبدالمحمد آیتی''' پژوهشگر، نویسنده و مترجم | '''عبدالمحمد آیتی''' پژوهشگر، نویسنده و مترجم حوزهٔ فلسفه، تاریخ و ادب فارسی و عربی. | ||
<center>* * * * *</center> | <center>* * * * *</center> | ||
دوستان آیتی، بر سلامت نفس و حسن خوی او اتفاق‌نظر دارند و او را بر داشتن فضایل اخلاقی و سجایای انسانی ستایش میکنند. | |||
دوستان آیتی، بر سلامت نفس و حسن خوی او | |||
| خط ۹۶: | خط ۸۹: | ||
===داستانک‌های زندگی شخصی=== | ===داستانک‌های زندگی شخصی=== | ||
==== | ====جرقه‌های نویسندگی==== | ||
در کتاب فارسی چهارم | {{گفتاورد تزیینی|در کتاب فارسی چهارم ابتدایی، برایمان غزلی گذاشته بودند از حافظ که به این بیت میرسید: | ||
{{شعر|نستعلیق|سبک=color: blue}}{{ب|'''صالح و طالح متاع خویش نمودند'''|'''تا چه قبول افتد و چه در نظرید'''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
زیر غزل نوشته بود: «صالح: آدم خوب، طالح: آدم بد» | |||
من این دو واژه را نام دو تن به‌حساب آوردم و داستان صالح و طالح را نوشتم: | |||
:صالح زنی زیبا دارد که با طالح سر و سری دارد و قرار می‌گذارند که صالح را بکشند؛ ولی یک شب تاریک که جای صالح و زن عوض شده بود، طالح به جای صالح زن را کشت.}} | |||
====سرانجام غم‌انگیز اشعار==== | |||
===داستانک برخی خاله‌زنکی‌های شیرین (اشک‌ها و لبخندها)=== | ===داستانک برخی خاله‌زنکی‌های شیرین (اشک‌ها و لبخندها)=== | ||
| خط ۱۲۰: | خط ۱۱۴: | ||
==زندگی و تراث== | ==زندگی و تراث== | ||
=== | آغاز زندگی عبدالمحمد، با سختی‌ها و مشقات فروان همراه بود. وی با تعلیم در مکتب‌‌خانه‌ها و مدارس سنتی به حوزه‌های علمیهٔ بروجرد و قم راه یافت و با ورود به دانشکدهٔ علوم معقول و منقول و دانشسرای عالی، «روش تحقیق جدید» را فراگرفت. آینی با علاقه‌ای که به ادب عربی داشت، به ترجمهٔ متون ادبی کلاسیک و نو پرداخت و در این زمینه، شهرتی فراوان میان اهل قلم کسب کرد.{{سخ}} آیتی همچون مولای خود، مولای متّقیان، دنیا را خوب شناخت و از آن به حداقل اکتفا کرد، جاه و جلال و مال و منال، او را فریب نداد و غرور دنیا را به دنیامداران سپرد: | ||
{{شعر|نستعلیق|سبک=color: purple}}{{ب|از من چون شناختم ترا بگذر|آنگه بفریب هرکه خواهی را | |||
<ref name =>{{پک|حکیمه دسترنجی|۱۳۸۷|ک= زندگی‌نامه و خدمات استاد عبدالمحمد آیتی|ص=۹ و۱۱}}</ref> }} | |||
{{پایان شعر}} | |||
۱۳۰۵: تولد | ===سالشمار=== | ||
۱۳۰۱۲: رفتن به مکتب خانه | * ۱۳۰۵: تولد | ||
۱۳۱۴: شروع مدرسه | * ۱۳۰۱۲: رفتن به مکتب خانه | ||
* ۱۳۱۴: شروع مدرسه | |||
۱۳۲۰: شروع تحصیل در دبیرستان پهلوی بروجرد{{سخ}} | ۱۳۲۰: شروع تحصیل در دبیرستان پهلوی بروجرد{{سخ}} | ||
۱۳۲۳ یا ۱۳۲۴: رفتن به قم{{سخ}} | ۱۳۲۳ یا ۱۳۲۴: رفتن به قم{{سخ}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ بهمن ۱۳۹۷، ساعت ۲۰:۰۸
| عبدالمحمد آیتی | |
|---|---|
| پرونده:Aiatii.jpeg آیتی مرحلهٔ عشق ندارد پایان ما بدین راه دل گمشده دیدیم بسی | |
| نام اصلی | عبدالمحمد آیتی |
| زمینهٔ کاری | نویسندگی و ترجمه و پژوهش |
| زادروز | اردیبهشت۱۳۰۵ بروجرد لرستان |
| مرگ | ۳۰شهریور۱۳۹۲ تهران |
| محل زندگی | بروجرد و قم و تهران |
| پیشه | نویسنده و مترجم و پژوهشگر |
| فرزندان | پریدخت و آذردخت |
| دانشگاه | دانشکدهٔ علوم معقول و منقول و دانشسرای عالی |
عبدالمحمد آیتی پژوهشگر، نویسنده و مترجم حوزهٔ فلسفه، تاریخ و ادب فارسی و عربی.
دوستان آیتی، بر سلامت نفس و حسن خوی او اتفاق‌نظر دارند و او را بر داشتن فضایل اخلاقی و سجایای انسانی ستایش میکنند.
داستانک
داستانک‌های انتشار
داستانک عشق
داستانک استاد
داستانک شاگرد
داستانک مردم
ده تا بیست مطلب از مجلات دورهٔ خود
داستانک‌های دشمنی
داستانک‌های دوستی
داستانک‌های قهر
داستانک‌های آشتی‌ها
داستانک نگرفتن جوایز
داستانک حرفی که در حین گرفتن جایزه زده است
داستانک‌های مذهب و ارتباط با خدا
داستانک‌های عصبانیت، ترک مجلس، مهمانی‌ها، برنامه‌ها، استعفا و مشابه آن
داستانک نحوهٔ مرگ، بازتاب خبر مرگ در روزنامه‌ها و مجلات و نمونه‌هایی از آن
مرگ غزال
داستانک‌های دارایی
داستانک‌های زندگی شخصی
جرقه‌های نویسندگی
| « | در کتاب فارسی چهارم ابتدایی، برایمان غزلی گذاشته بودند از حافظ که به این بیت میرسید:
زیر غزل نوشته بود: «صالح: آدم خوب، طالح: آدم بد» من این دو واژه را نام دو تن به‌حساب آوردم و داستان صالح و طالح را نوشتم:
|
» |
سرانجام غم‌انگیز اشعار
داستانک برخی خاله‌زنکی‌های شیرین (اشک‌ها و لبخندها)
داستانک شکایت‌هایی از دیگران کرده به محاکم و شکایت‌هایی که از او شده
داستانک‌های مشهور ممیزی
داستانک‌های مربوط به مصاحبه‌ها، سخنرانی‌ها و حضور رادیو یا تلویزیون یا فضای مجازی همراه ارايه نمونه‌هایی از آن برای بخش شنیداری و تصویری
عکس سنگ‌قبر و داستانکی از تشییع جنازه و جزيیات آن
داستان‌های دیگر
زندگی و تراث
آغاز زندگی عبدالمحمد، با سختی‌ها و مشقات فروان همراه بود. وی با تعلیم در مکتب‌‌خانه‌ها و مدارس سنتی به حوزه‌های علمیهٔ بروجرد و قم راه یافت و با ورود به دانشکدهٔ علوم معقول و منقول و دانشسرای عالی، «روش تحقیق جدید» را فراگرفت. آینی با علاقه‌ای که به ادب عربی داشت، به ترجمهٔ متون ادبی کلاسیک و نو پرداخت و در این زمینه، شهرتی فراوان میان اهل قلم کسب کرد.
آیتی همچون مولای خود، مولای متّقیان، دنیا را خوب شناخت و از آن به حداقل اکتفا کرد، جاه و جلال و مال و منال، او را فریب نداد و غرور دنیا را به دنیامداران سپرد:
| از من چون شناختم ترا بگذر | آنگه بفریب هرکه خواهی را [۱] |
سالشمار
- ۱۳۰۵: تولد
- ۱۳۰۱۲: رفتن به مکتب خانه
- ۱۳۱۴: شروع مدرسه
۱۳۲۰: شروع تحصیل در دبیرستان پهلوی بروجرد
۱۳۲۳ یا ۱۳۲۴: رفتن به قم
۱۳۲۸: برای گرفتن شغل به وزارت فرهنگ رفت و رهسپار بابل شد
۱۳۳۱: به حصبه مبتلا شد
۱۳۳۲: به ساوه رفت
۱۳۴۲: درگذشت همسر
۱۳۴۸: سردبیر ماهنامه ی آموزش و پرورش شد
۱۳۹۲: فوت شد