عبدالمحمد آیتی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | نام = عبدالمحمد آیتی | تصویر...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
|همسر = | |همسر = | ||
|شریک زندگی = | |شریک زندگی = | ||
|فرزندان = | |فرزندان = فرزند اول:پریدخت فرزند دوم:اذردخت | ||
|تحصیلات = | |تحصیلات = | ||
|دانشگاه = | |دانشگاه =دانشکده ی علوم معقول و منقول و دانشسرای عالی | ||
|حوزه = | |حوزه = | ||
|شاگرد = | |شاگرد = | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
'''عبدالمحمد آیتی''' پژوهشگر، نویسنده و مترجم معاصر در حوزه فلسفه، تاریخ و ادب فارسی و عربی بود.{{سخ}} | '''عبدالمحمد آیتی''' پژوهشگر، نویسنده و مترجم معاصر در حوزه فلسفه، تاریخ و ادب فارسی و عربی بود.{{سخ}}آغاز زندگی آیتی، همراه با سختی ها و مشقات فروان بوده و او از طریق مکتب ها و مدارس سنتی به حوزه های علمیه ی بروجرد و قم راه یافت و سپس با ورود به دانشکده ی علوم معقول و منقول و دانشسرای عالی، ((روش تحقیق جدید)) را فراگرفته و با علاقه ای که به ادب عربی داشته، به ترجمه ی متون ادبی کلاسیک و نو پرداخته و در این زمینه، شهرت فراوانی در میان اهل قلم یافته است.{{سخ}}استاد آیتی همچون مولای خود، مولای متّقیان، دنیا را خوب میشناخته و از آن به حداقل اکتفا کرده، جاه و جلال و مال و منال، او را فریب نداده و غرور دنیا را به دنیا مداران سپرده است: | ||
{{شعر|نستعلیق|سبک=color: purple}}{{ب|از من چون شناختم ترا بگذر|آنگه بفریب هرکه خواهی را}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
دوستان آیتی، بر سلامت نفس و حسن خوی او اتفاق دارند و او را بر داشتن فضایل اخلاقی و سجایای انسانی ستایش میکنند. | |||
<center>* * * * *</center> | <center>* * * * *</center> | ||
نسخهٔ ۳۰ بهمن ۱۳۹۷، ساعت ۱۷:۱۰
| عبدالمحمد آیتی | |
|---|---|
 آیتی مرحلهٔ عشق ندارد پایان ما بدین راه دل گمشده دیدیم بسی | |
| نام اصلی | عبدالمحمد آیتی |
| زمینهٔ کاری | نویسندگی، ترجمه و پژوهش |
| زادروز | اردیبهشت۱۳۰۵ بروجرد لرستان |
| مرگ | ۳۰شهریور۱۳۹۲ تهران |
| محل زندگی | تهران |
| پیشه | نویسنده، مترجم و پژوهشگر |
| سبک نوشتاری | </ref> |
| فرزندان | فرزند اول:پریدخت فرزند دوم:اذردخت |
| دانشگاه | دانشکده ی علوم معقول و منقول و دانشسرای عالی |
عبدالمحمد آیتی پژوهشگر، نویسنده و مترجم معاصر در حوزه فلسفه، تاریخ و ادب فارسی و عربی بود.
آغاز زندگی آیتی، همراه با سختی ها و مشقات فروان بوده و او از طریق مکتب ها و مدارس سنتی به حوزه های علمیه ی بروجرد و قم راه یافت و سپس با ورود به دانشکده ی علوم معقول و منقول و دانشسرای عالی، ((روش تحقیق جدید)) را فراگرفته و با علاقه ای که به ادب عربی داشته، به ترجمه ی متون ادبی کلاسیک و نو پرداخته و در این زمینه، شهرت فراوانی در میان اهل قلم یافته است.
استاد آیتی همچون مولای خود، مولای متّقیان، دنیا را خوب میشناخته و از آن به حداقل اکتفا کرده، جاه و جلال و مال و منال، او را فریب نداده و غرور دنیا را به دنیا مداران سپرده است:
| از من چون شناختم ترا بگذر | آنگه بفریب هرکه خواهی را |
دوستان آیتی، بر سلامت نفس و حسن خوی او اتفاق دارند و او را بر داشتن فضایل اخلاقی و سجایای انسانی ستایش میکنند.