نمایش مبدأ برای پروین اعتصامی

{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = پروین اعتصامی
| تصویر                  = Parvin Etesami 1.jpg
| توضیح تصویر            = '''آرام، متین، باوقار و زیبا در عین سادگی'''<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۹۳}}</ref>
| نام اصلی               = 
| زمینه فعالیت           = شعر و ادبیات
| ملیت                   = 
| تاریخ تولد             = ۲۵ اسفند ۱۲۸۵
| محل تولد               = تبریز
| والدین                 = پدر: یوسف اعتصامی {{سخ}}مادر: اخترالملوک فتوحی تبریزی
| تاریخ مرگ              = ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ 
| محل مرگ                = تهران
| علت مرگ                = حصبه
| محل زندگی              = تبریزو تهران
| مختصات محل زندگی       =
| مدفن                   = قم، حرم فاطمه معصومه، صحن امام رضا، مقبرهٔ خصوصی میرزا آقا سرکشیک<ref name=''مقبره''>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۲۳۶}}</ref>
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =رخشنده
|لقب                     =
|بنیان‌گذار               =
| پیشه                   =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری             = شعر مناظره‌ای
|کتاب‌ها                  = دیوان اشعار
|مقاله‌ها                 =
|نمایشنامه‌ها             =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    = 
|فیلم (های) ساخته بر اساس اثر(ها)=
| همسر                   = فضل‌الله آرتا
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =مدرسه ایران کلیسا
|دانشگاه                 =
|حوزه                    = کتاب‌خانهٔ دانش‌سرای عالی تهران
|شاگرد                   =
|استاد                   = یوسف اعتصامی، [[علی‌اکبر دهخدا]]، [[محمدتقی بهار]]
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از        =ناصر خسرو، منوچهری دامغانی، انوری، مولانا، سنایی، سعدی، نظامی و حافظ
| وبگاه                  = 
| imdb_id                =
| soure_id               =
| جوایز                  = برندهٔ جایزهٔ ادبیِ لفن برگ
|گفتاورد                 =
|امضا                   =
}}

[[پرونده:Parvin Etesami 2.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''چهره‌ای معصوم، بسیار دخترانه و محجوب<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۹۲}}</ref>'''</center>]]
[[پرونده:Parvin Etesami 5.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''زمستان۱۳۱۵؛ پروین و محمدرضا پهلوی در کتاب‌خانهٔ دانش‌سرای عالی<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۶۰}}</ref>'''</center>]]
[[پرونده:Parvin Etesami 3.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''پوستر هشتمین [[جایزه ادبی پروین اعتصامی|جایزهٔ ادبی پروین اعتصامی]]'''</center>]]
[[پرونده:Parvin Etesami 19.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''جشنوارهٔ فیلم پروین اعتصامی'''</center>]]
[[پرونده:Parvin Etesami 20.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''سردیس جشنوارهٔ فیلم پروین اعتصامی'''</center>]]

'''پروین اعتصامی''' با نامِ دیگر رخشنده<ref name=''لغت‌نامه''>{{پک|دهخدا|۱۳۷۷|ک= لغت‌نامه|ص=۵۵۷۶}}</ref>، بزرگ‌بانوی شعر معاصر ایران<ref name=''تبریز''>{{پک|خاماچی|۱۳۸۸|ک= شهر من تبریز|ص=۳۲۱}}</ref> است. در شعر فارسی معاصر وقتی از زنان شاعر سخن می‌رود؛ پیش از همه از پروین اعتصامی یاد می‌شود.<ref>{{پک|اتحاد|۱۳۹۰|ک= پژوهشگران معاصر ایران|ص=۱۲۹}}</ref> 
<center>* * * * *</center>
پروین‌پژوهی بر این باور است که پروین یگانهٔ دوران بود و ده‌ها سال باید بگذرد تا مادرِ دهر، فرزندی چون او بزاید و بپرورد.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۰۵}}</ref>
{{سخ}}علامه محمد قزوینی در سال۱۳۱۴ لقب «ملکةالنساءالشواعر» را دربارهٔ پروین به کار برده است.<ref name=''علامه''>{{پک|دهباشی|۱۳۷۰|ک= یادنامهٔ پروین اعتصامی|ص=۳۳۱ و۳۳۸}}</ref>
{{سخ}}[[محمدحسین شهریار]] وقتی که از آشنایی خود با پروین در جلسات شعر یاد می‌کند؛ می‌گوید: «...هم از پروین می‌خواستند که شعر بخواند، هم از من، من غزل‌های لطیف می‌خواندم، و او هم قصائد و قطعات سنگین، خدا بیامرزدش، پروین نظیر نداشت در قطعه، بی‌نظیر در ادبیات فارسی.»
{{سخ}}اغلب منتقدین و مخاطبان شعر پروین بر این باور هستند که پروین شاعری بلندپایه، حساس و بشردوست است.<ref name=''شیوه''>{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی =دریا| نام =| نام خانوادگی۲ =  | نام۲ =  | عنوان =پروین اعتصامی | ژورنال =شیوه| مکان = | دوره = | شماره =۲ | سال =۱۳۳۲ }}</ref>
{{سخ}}منتقدی پروین را به آرش کمان‌گیر تشبیه کرده است؛ از این حیث که او نیز همهٔ جانش را در شعرش و کلامش و هیجانِ عشقش به حقیقت گذاشت.<ref name=''ندا''>{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی =نایبی| نام =فرامرز| نام خانوادگی۲ =  | نام۲ =  | عنوان =پروین دردآشنای زمانه | ژورنال =ندا| مکان = | دوره =۱۱ | شماره =۳۹ و ۴۰ | سال =۱۳۸۲ }}</ref> 
{{سخ}}در مصاحبه‌ٔ صدرالدین الهی با پرویز ناتل‌خانلری؛ ناتل‌خانلری اظهار کرده پروین اعتصامی از معدود شاعرانی است که به کتاب‌های درسی راه پیدا کرده است و این موضوع نشان می‌دهد تفکر شعری پروین توانایی انتقال به نسل‌های بعد را دارد.<ref>{{پک|اتحاد|۱۳۸۵|ک= پژوهشگران معاصر ایران|ص=۳۹}}</ref>      
{{سخ}}پروین در روزگاری می‌زیست که ماشین و صنعت در حال غلبه بر اخلاق و معنویات بود و استعمار نوین اعتقادات مذهبی را از جامعه حذف می‌کرد. لذا او می‌کوشید تا میراث فرهنگی این سرزمین را حفظ کند و با شعرش آن را به نسل‌های بعدی منتقل کند.<ref>{{پک|صاعدی|۱۳۹۵|ک=اختر چرخ ادب|ص=۵۸}}</ref> 
{{سخ}}پروین اعتصامی در روزهایی که ننه سرما بار سفرش را می‌بست و بنفشه‌ها نوید بهار را می‌دادند در یک خانوادهٔ اصیل آذربایجانی در محلهٔ ششگلان شهر تبریز<ref name=''تبریز''/> چشم به این دنیا باز کرد و همچون شکوفه‌های بهاری که زود از درخت می‌افتند؛ عمرش کوتاه بود، ولی درخت زندگی‌اش چنان پربار بوده که تا کنون نامش بر سر زبان‌ها جاری است. 
{{سخ}}یوسف اعتصامی (اعتصام‌الملک آشتیانی)، پدر پروین، در تبریز چاپ‌خانه و جریدهٔ بهار را راه‌اندازی کرده بود و درآمدش از این راه بود. او تا پایان دورهٔ سوم مجلس، نمایندهٔ مردم تبریز بود و در همان دورهٔ سوم ریاست کتاب‌خانهٔ مجلس را به عهده گرفت. او فردی فرهیخته و عالم بود و با بزرگانی همچون [[محمدتقی بهار|بهار]] و [[علی‌اکبر دهخدا|دهخدا]] حشر و نشر داشت. ممتازالدوله (از وزرای ایرانی در دوران مظفرالدین شاه تا رضا شاه) در سال ۱۳۰۰ شمسی در نامه‌ای نوشته بود: «اعتصام‌الملک یکی از فضلای معروف است و باید در ادارهٔ تألیفات در وزارت معارف استخدام شود». ولی او به سیاست تمایل چندانی نداشت و تمامی وقت خود را صرف امور فرهنگی و تربیت فرزندانش نمود. 
{{سخ}}اخترالملوک فتوحی تبریزی،مادر پروین،‌ زنی نجیب و اصیل و فرزند عبدالحسین شوری بخشایشی بود. عبدالحسین شوری بخشایشی از شاعران عصر ناصرالدین شاه و ملقب به قوام‌العداله بود. پروین نیز قریحهٔ شاعری را از جدّ مادری خود به ارث برده است. 
{{سخ}}حاصل ازدواج یوسف اعتمامی و اخترالملوک فتوحی تبریزی شش فرزند شد. پروین فرزند چهارم این خانواده است و نام برادرهایش ابراهیم، ابوالقاسم، ابوالفتح، نصرالله و سعید است، البته ابراهیم در خردسالی درگذشت. 
{{سخ}}به گفتهٔ ابوالفتح اعتصامی پروین در خانواده‌ای رشد کرد که در طبقهٔ اجتماعی متوسط بود. ولی فرزندان برای تعلیم و تربیت هیچ‌گاه در زحمت و تنگنا نبودند. پروین در زندگی‌اش از هیچ چیز کم نداشت. در خانوادهٔ بی‌سروصدا، بی‌دعوی و ادعا، منزوی و گوشه‌گیر پروین  همچون شمعی بود که همهٔ اعضای خانواده پروانه‌وار به دورش می‌گشتند و آرزوهای او را با جان و دل برآورده می‌کردند.
{{سخ}}پروین چهار سال داشت که به سبب انتخاب پدرش به عنوان نمایندهٔ مردم تبریز در دورهٔ دوم مجلس شورای اسلامی به تهران مهاجرت کردند.
او در مدرسهٔ دخترانهٔ آمریکایی (ایران بیت آلِ) تهران به تحصیل علم پرداخت و بهترین شاگرد بود.ناگفته نماند که نخستین آموزگار پروین پدرش بود که ادبیات فارسی و عرب را به او آموخت. پدر قطعات شعر را از کتاب‌های مختلف عربی، ترکی و فرنگی ترجمه می‌کرد؛ پروین این قطعات را به نظم درمی‌آورد و این‌گونه بود که بارقه‌های شاعری در وجودش سوسو زدند<ref name=''ندا''/>. در خردادماه۱۳۰۳ موفق به دریافت مدرک دیپلم شد و در جشن فراغت از تحصیل دربارهٔ موضوع زن و تاریخ سخنرانی نمود. او در همین مدرسه برای مدت کوتاهی به تدریس زبان انگلیسی مشغول شد.<ref name=''آموزگار''>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۱۳}}</ref> 
{{سخ}}پروین به همراه پدر به مسافرت‌های زیادی رفت  و در خلال همین سفرها بود که در سال۱۳۰۷ با سَرور مهکامه محصص در رشت آشنا شد.<ref name=''آموزگار''/> او صمیمی‌ترین دوست پروین بود. 
{{سخ}}پروین در تیرماه۱۳۱۳ با پسرعموی پدر خود به نام فضل‌الله آرتا (فضل‌الله دشتی همایون فال) عقد کرد و پس از چهار ماه به خانهٔ همسرش در کرمانشاه رفت. سرهنگ آرتا متولد سال۱۲۷۱ یا ۱۲۷۳ و رئیس شهربانی کرمانشاهان بود. پروین حدوداً دو ماه و نیم ساکن منزل همسر بود و در مردادماه۱۳۱۴ از همسرش جدا شد. او پس از جدایی به خانهٔ پدری بازگشت. این ازدواج متناسب نبود و پروین ای پیش‌آمد را با متانت و خونسردی تحمل کرد و تا پایان عمر شکایتی از این ماجرا نداشت.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۲۰}}</ref>
{{سخ}}به سال۱۳۱۴ یوسف اعتصامی نخستین چاپ دیوان پروین اعتصامی را به سعید نفیسی داد.<ref name=''نفیسی''>{{پک|دهباشی|۱۳۷۰|ک= یادنامهٔ پروین اعتصامی|ص=۴۸۶}}</ref>
{{سخ}}در خردادماه۱۳۱۵ پروین به استخدام کتاب‌خانهٔ دانش‌سرای عالی درآمد<ref name=''دانش‌سرا''>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۶۲}}</ref> و تا اوایل سال۱۳۱۶ مشغول به کار بود<ref name=''عالی''>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۶۷}}</ref>. 
{{سخ}}پروین اعتصامی در اثر ابتلا به بیماری حصبه در روز ۱۶فروردین۱۳۲۰ در تهران در خانهٔ پدری جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.<ref>{{پک|اعتصامی|۱۳۵۵|ک= مجموعه مقالات و قطعات اشعار|ص=۶۷}}</ref> 
{{سخ}}مزار او در شهر قم، در حرم حضرت معصومه، صحن امام رضا، مقبرهٔ خصوصی میرزا آقا سرکشیک است.<ref name=''مقبره''/>  
{{سخ}}[[جایزه ادبی پروین اعتصامی|جایزهٔ ادبی پروین اعتصامی]] در سال۱۳۸۳ آغاز به کار کرد. این جایزهٔ ادبی به صورت دو سالانه در راستای بزرگ‌داشت مقام پروین اعتصامی، اعتلای آفرینش‌های ادبی بانوان، ایجاد پیوند بین ادبیات ملل به‌ویژه در حوزهٔ جهان اسلام و... برگزار می‌شود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.yjc.ir/fa/news/6566780/%D8%AC%D8%A7%DB%8C%D8%B2%D9%87-%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%A2%D8%BA%D8%A7%D8%B2-%D8%AA%D8%A7-%D8%A7%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%B2|عنوان =جایزهٔ ادبی پروین اعتصامی از آغاز تا امروز| ناشر=باشگاه خبرنگاران جوان|تاریخ انتشار= ۲۲تیر۱۳۹۷|تاریخ بازبینی=۴تیر۱۳۹۸}}</ref>
{{سخ}}جشنوارهٔ فیلم پروین اعتصامی از سال۱۳۸۳ آغاز به کار کرده است. این جشنواره به همت خانهٔ زنان هنرمند ایران و با اهداف گردآوری و سازمان‌دهی زنان هنرمند فعال کشور، معرفی زنان هنرمند ایرانی به جامعه و... تشکیل شده است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.hamshahrionline.ir/news/93841/%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AC%D8%B4%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%80-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C|عنوان =آشنایی با جشنوارهٔ فیلم پروین اعتصامی| ناشر=همشهری آن‌لاین|تاریخ انتشار= ۵آبان۱۳۸۸|تاریخ بازبینی=۸تیر۱۳۹۸}}</ref>

==داستانک‌ها==
===پروین یا رخشنده===
نام اصلی او پروین است، ولی در منزل او را رخشنده خطاب می‌کردند<ref name=''مهرانگیز''>{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی =دانشگر| نام =احمد| نام خانوادگی۲ =  | نام۲ =  | عنوان =مکاتبهٔ مهرانگیز اعتصامی با احمد دانشگر | ژورنال =ماهنامه پروین| مکان =تهران | دوره = | شماره =۳ | سال =۱۳۸۱ }}</ref>. [[علی‌اکبر دهخدا]] که با یوسف اعتصامی دوستی عمیقی داشت و به منزل ایشان رفت‌وآمد می‌کرد؛ می‌دانست که پروین را در خانه رخشنده صدا می‌کنند.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۱۰}}</ref>
دهخدا دربارهٔ این دوگانگی اسم چنین می‌نویسد: «پروین اعتصامی. [پَ‌رْنِ‌اِتِ] (اِخ) [مسماة|نامیده‌شده] به رخشنده «شاعرهٔ ایرانی»...<ref name=''لغت‌نامه''/>

===خوانشِ خطابهٔ زن و تاریخ===
پروین به هنگام جشن فارغ‌التحصیلی خطابهٔ «زن و تاریخ» و شعر «نهال آرزو» را خوانده و چنین بیان کرده بود: 
{{گفتاورد تزیینی|...در میان امواج بلیّات و طوفان در حوادث وارده بر شرق، قسمتی از عجز و عدم موفقیت شرقیان بر این سبب است که به تربیت زنان، التفات نکردند. آن‌ها را عضو باطل بشریت پنداشته، نصف قوای خود را ضایع نمودند. مادران نومید، اولاد خودشان را به بی‌دانشی بزرگ کردند. اطفال شرق، در داخل از تربیت خانوادگی و در خارج، از تأدیب و تهذیب محروم ماندند. لاجرم، اسباب تباهی و تیره‌روزی دست بداده، هشتصد میلیون جمعیت آسیا را به تنزل محکوم کردند! حال مدت‌ها است که آسیایی از خواب گران یأس و حرمان برخاسته، می‌خواهد آب رفته را به جوی باز آرد. اگرچه برای معالجهٔ این مرض اجتماعی، بسیار سخن‌ها گفته و کتاب‌ها نوشته‌اند، اما داروی بیماری مزمن شرق منحصر به تربیت و تعلیم است. تربیت و تعلیم حقیقی که شامل زن و مرد باشد و تمام طبقات را از خوان گستردهٔ معرفت مستفیذ نماید. {{سخ}}ایران وطن عزیز ما مفاخر و مآثر عظیمه آن زینت‌افزای تاریخ جهان است، ایران که تمدن قدیمی‌اش اروپای امروز را رهین منت و مدیون نعمت خویش دارد. ایران با عظمت و قوتی که قرن‌ها بر اقطار و ابحار عالم حکمروا بود؛ از مصائب و شداید شرق سهم وافر برده؛ اکنون دنبال گم‌گشتهٔ خود می‌رود و به دیدار شاهد نیک‌بختی می‌شتابند. پیداست برای مرمت خرابی‌های زمان گذشته، اصلاح معایب حالیه، تمهید سعادت آتیه چه مشکلاتی در پیش است. ایرانی باید ضعف و ملامت را از خود دور کرده، تند وچالاک این پرتگاه‌ها را عبور نماید. امیدواریم به همّت دانشمندان و متفکرین، روح فضیلت در ملت ایجاد شود و با زینت نسوان، اصلاحات مهمهٔ اجتماعی در ایران فراهم گردد. در این صورت، مبنای تربیت حقیقی استوار خواهد شد و فرشتهٔ اقبال در فضای مملکت سیروس و داریوش بال‌گشایی خواهد کرد.<ref>{{پک|اعتصامی|۱۳۵۵|ک= مجموعه مقالات و قطعات اشعار|ص=۲۵}}</ref>}}


===خاطره‌ای از شعرخوانی پروین===
عبدالله انوار در خاطرش هست که در پاییز۱۳۱۶ زمانی که شاگرد کلاس اول متوسطهٔ کالج آمریکایی بوده، اهل شعر و ادب با اشعار پروین آشنا بودند. پروین هم شاگرد مدرسهٔ دخترانهٔ آمریکایی‌ها بود. در مدرسه جلسه‌ای به نام چپل (chappel) برگزار می‌شد که ابتدا یک نفر سخنرانی می‌کرد و در انتها جلسه با خواندن دعا تمام می‌شد. روزی پروین در این جلسه حضور پیدا کرد و کلامی چند دربارهٔ شعر صحبت کرد و قطعه‌ای از اشعار خود را خواند.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۱۴}}</ref>

===قصیدهٔ «زن در ایران»===
قصیدهٔ «گنج عفت» که بعدها «زن در ایران» نام گرفت، در سال۱۳۱۴ در چاپ اول دیوان شعر پروین وجود نداشت. در مهرماه۱۳۲۰ بعد از درگذشت پروین این شعر در چاپ دوم منتشر شد و دارای ۲۶بیت بود. در سال۱۳۲۳ که دیوان به چاپ سوم رسید؛ این شعر حذف شد. در چاپ هفتم که به دست ابوالفتح اعتصامی انجام شد؛ این شعر ۲۳ بیت داشت و سه بیت پایانی آن حذف شده بود.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۹۹}}</ref>

===گربه‌ای به نام طلا===
پروین گربه‌ای داشت که همیشه با آن بازی می‌کرد و مونسش بود. وقتی که نوجوان بود با کمک زنِ برادرش (همسرِ نصرالله) گربه‌ٔ پارچه‌ای درست کرده و نام آن را طلا گذاشته بود. پروین به بچه‌ها اجازه نمی‌داد به آن دست بزنند که مبادا آزار حیوانات عادتشان بشود.<ref name=''مهرانگیز''/> 

===حسرتِ عشقِ پروین===
[[محمدحسین شهریار]] درباره تولد پروین، منزلت پدر پروین، شیوهٔ آشنایی خودش با پروین، مرگ پروین و در سوگ او، تعریف و تمجید از دیوان وی و شخصیت او، اشعار کوتاه و بلندی سروده است. شهریار در سن حدود ۶۵سالگی عشق و علاقهٔ خود به پروین را چنین توصیف می‌کند: 
<span style="color:darkcyan"> 
{{سخ}}'''...هنوز من به دل از داغ او عزا دارم'''
{{سخ}}'''هزار حیف که من رشد عقلیم کم بود'''
{{سخ}}'''در آن سنین و نیز دلم بند جای دگر'''
{{سخ}}'''وگرنه عقد من و او به عرش می‌بستند'''
...</span><noinclude>

===شعرخوانی در محضر دوستانِ پدر===
برخی از شاعران و ادیبان که در میان آن‌ها [[علی‌اکبر دهخدا|دهخدا]] و [[محمدتقی بهار|بهار]]] هم بودند، گاهی اوقات به خانهٔ یوسف اعتصامی می‌رفتند و به گفت‌وگو می‌نشستند. پدر، پروین را تشویق می‌کرد تا در این نشست‌ها حاضر شود، پروین نیز حاضر می‌شد، اشعار خود را برایشان می‌خواند و تحسین و تشویق حاضران در جلسه را برمی‌انگیخت.<ref>{{پک|مشرف|۱۳۹۱|ک= پروین اعتصامی پایه‌گذار ادبیات نئوکلاسیک ایران|ص=۵۳}}</ref>

===پروین مَرد نیست===
زمانی که اشعار پروین در مجلهٔ بهار منتشر می‌شد، دیگران انگشت تعجب در دهان مانده بودند که چگونه دختری جوان می‌تواند چنین اشعار مستحکمی را بسراید. پروین برای از بین بردن این شبهه در اذهان عمومی این رباعی را در مورد خود سرود: 
{{شعر|نستعلیق|سبک=color:gold}}
{{ب|از غبار فکر باطل پاک باید داشت دل|تا بداند دیو کاین آئینه جای گرد نیست}}
{{ب|مرد پندارند پروین را، چه برخی ز اهل فضل|این معما گفته نیکوتر که پروین مرد نیست<ref name=''شیوه''/>}}
{{پایان شعر}} 

===خشمِ [[محمدتقی بهار|بهار]]===
زمانی که دیوان شعر پروین برای نخستین بار منتشر شد، برخی می‌گفتند این اشعار برای پروین نیست بلکه پدرش یوسف اعتصامی این اشعار را سروده است. در همان زمان بود که نویسنده‌ای در وصف پروین اظهار کرد که او از ملک‌الشعرا بهار و رشید یاسمی و دیگران برتر است. بهار نیز برآشفت و در پاسخ شعری سرود به این مطلع و مقطع<ref name=''یغما''>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=یغمایی |نام=حبیب|عنوان=|ژورنال=یغما|مکان= تهران |دوره=۳۱ |شماره=۳۶۰ |سال=۱۳۵۷}}</ref>: 
{{شعر|نستعلیق|سبک=color:green}}{{ب|فلان سفیه که بر حرف من نهاد انگشت|به مجمع فضلا باز شد مراو را مشت}}
{{ب|برای خاطر پروین اعتصام‌الملک|من و رشید و دگر خلق را نباید کشت<ref>{{پک|بهار|۱۳۸۲|ک= دیوان اشعار ملک‌الشعرا بهار|ص=}}</ref>}}
{{پایان شعر}}

===شاعرِ صوفی===
سیدضیاءالدین طباطبایی که از مخالفان سرسخت [[محمدتقی بهار|ملک‌الشعرا]] بود و تلاش در محو کردن او از صفحهٔ ادبیات فارسی داشت؛ در حمله‌های لفظی خود بر ضدّ [[محمدتقی بهار|بهار]]، پروین را نیز بی‌نصیب نگذاشته و گفته بود: «خوب است تدریس علم سبک‌شناسی در دانش‌سرا موقوف شود، زیرا علمی نیست که به کار آید و دلیل نابه‌کار بودنش نیز آن است که [[محمدتقی بهار|استاد سبک‌شناسی]] تقریظی بر دیوان پروین نگاشته، در صورتی که دیوان پروین متعلق به یکی از شعرای متصوفه... است.» بهار در پاسخ به او اظهار کرده بود که: «این معلم تاریخ! نگفته است آن شاعر صوفی که دیوانِ پروین از آنِ اوست، کیست و در چه عصری از اعصار تاریخی وجود داشته، بلکه به جای توضیح این ادعا، چنان که در عبارت بالا دیدید نقطه‌ای چند گذاشته است. شنیدم بعد از نشر مقالات روزنامهٔ ایران ما،‌ در دفاع از پروین، این شخص به فکر علاج اتهام خود افتاده و در محافل چنین گفته است که یکی از قطعات دیوان پروین مال شاعر دیگری است و استاد سبک‌شناسی ملتفت این معنی نشده است.»<ref>{{پک|اعتصامی|۱۳۵۵|ک= مجموعه مقالات و قطعات اشعار|ص=۵۶}}</ref> 

===خیال‌هایِ موهوم===
پس از سقوط پهلوی اول برخی اظهار می‌نمودند که پروین با اشعار خود قصد و غرضی سیاسی داشته و پهلوی نیز با شیوه‌های مختلف برای از میان برداشتن پروین تلاش کرده است. مثلاً ازدواج با آرتا که با توصیهٔ شهربانی و آیرم بوده است. مرگ مشکوک، شاعر نبودن پروین و حتی این خیال‌پردازی‌ها تا جایی پیش رفت که عده‌ای منکر وجود خارجی پروین می‌شدند.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۲۳۵}}</ref>

===گفته‌های بی‌اساس===
فضل‌الله گرکانی در کتاب ''تهمت شاعری'' با نظریه‌های ناروای خود، نه‌تنها قریحهٔ شاعری پروین را زیر سؤال برده و گویندهٔ اشعار او را دهخدا یا شاعران دیگر معرفی کرده است؛ سخنان بی‌اساس خود را به خانوادهٔ پروین نیز نسبت داده است؛ از جمله این‌که: چشم راست پروین دچار عیب و نقص بود و کم‌حرفی و گوشه‌گیری او به خاطر عقده از بابت این کمبود و نقص بود، و دیگر این که پدر پروین شاعر نبوده است و مادرش هم چندان شخصیتی از لحاظ علمی و ادبی و اجتماعی نداشته و از خانواده‌های اشرافی آذربایجان نبوده است. گرکانی در همین کتاب می‌گوید دلیل جدایی پروین و فضل‌الله آرتا این بوده که آرتا پیش از خواستگاری تصور زنی با کمالات و معلومات را در سر داشته است، ولی بعد از زندگی مشترک متوجه می‌شود که این زن شاعر نیست و احتمالاً خانه‌داری هم نمی‌داند.<ref>{{پک|گرکانی|۱۳۵۶|ک=تهمت شاعری، تحقیقی در احوال و پژوهشی در دیوان اشعار پروین اعتصامی |ص=}}</ref> 

===رفعِ تردیدها===
در پیِ الفاظ ناخوشایندی که فضل‌الله گرکانی به پروین نسبت داد، حبیب یغمایی برای ردّ ادعای او بر ضدّ پروین چنین نوشت: 
{{گفتاورد تزیینی|...از دوست عزیز جناب فضل‌الله گرکانی متوقع است در عقیدهٔ خود تجدید نظر فرماید و حتی استغفار کند و گویاترین و استادترین بانوی شاعر ایران را تخطئه نکند و روح او را آزرده نسازد... .<ref name=''یغما''/>}}
سید محمد دبیر سیاقی نیز برای رفع تردید از پروین چنین گفت:
{{گفتاورد تزیینی|مرحوم ملک‌الشعرا بهار دیباچه‌ای بر چاپ اول دیوان که در ۱۳۱۴شمسی یعنی در زمان حیات پروین اعتصامی طبع شده است، نوشته‌اند و در چاپ‌های بعدی دیوان نیز نقل شده است و دارندگانِ دیوان، آن را در اختیار دارند و مطالعه‌کنندگانِ دیوان را هم بدان دسترس است، گمان ندارم چون بهاری که خود شاعر و سخن‌شناس است، اگر یقین نداشت که سروده‌ها از خود پروین است، بر اشعار متحول، با آن همه تمجید و تحسین مقدمه‌ای می‌نوشت.}}
دبیر سیاقی همچنین تماس تلفتی با فضل‌الله گرکانی داشته و به او گفته است: «دوست گرامی، پیش از تحمل رنج تألیف یا قبل از طبع کتاب و یا لااقل پیش از توزیع آن، نیت خود را با من در میان می‌گذاردید، تا با ارائهٔ دلایل و شواهد شما را از پرداختن به این کار ناصواب بازمی‌داشتم» و سپس آن‌چه را در تأیید گفتهٔ خود داشتم با ایشان در میان نهادم. بسی متأسف گشت و چون مردی منصف و انسانی دل‌آگاه بود از کرده اظهار ندامت کرد و این خود به گمان بنده قلم عفوی بود بر کار نابه‌جا و شتاب‌زده‌اش. رحمةالله علیه.<ref>{{پک|قدمیاری|۱۳۸۸|ک= معجزهٔ پروین|ص=۳۰۱}}</ref>

===گُل‌های محبت===
زمانی که پروین به همراه پدر به رشت رفته بود؛ برای دیدار مهکامه که اشعار او را در روزنامه‌ها خوانده بود، به محل کار و تدریس او رفت. مهکامه بعد از پایانِ درس از کلاس که خارج شد و متوجه شد پروین در دفتر مدرسه منتظر او نشسته است، شوق دیدار با پروین که با قلم و اشعار او از طریق روزنامه‌ها و مجلهٔ بهار آشنا شده بود؛ وجود او را فراگرفت و به صورت بداهه شعری را در خوشامدگویی به پروین سرود: 
{{شعر|نستعلیق|سبک=color:darkcyan}}{{ب|ای زادهٔ اعتصام فخر ایران|ای مایهٔ افتخار نوع انسان}}
{{ب|سَروَر به نثار مقدم آورده نثار|گل‌های محبت از گلستان روان}}
{{پایان شعر}}
از همان زمان پیوند دوستی بین آن‌ها برقرار شد و با نامه‌نگاری احوال یکدیگر را جویا می‌شدند. پروین نیز به محض بازگشت به تهران از طریق نامه به پاس مهر و سرودهٔ دلنشین مهکامه برای خوش‌‌آمدگویی، دو بیت شعر تقدیم او کرد: 
{{شعر|نستعلیق|سبک=color:green}}
{{ب|بردیم محبت تو در مخزن دل|کِشتیم گُل مهر تو در گلشن دل}}
{{ب|پروین بود آبیار این کشتهٔ پاک|تا خون بُوَدش به چشمهٔ روشن دل<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۳۶}}</ref>}}
{{پایان شعر}}
<center><font color=gold>'''♦♦♦♦♦♦'''</font></center>


===وصلتِ ناجور===
پدر و مادر به خاطر علاقهٔ فراوانی که به پروین داشتند؛ در شوهر دادن او عجله‌ای نداشتند، حتی پدرش اجازهٔ انتشار دیوان را به پروین نمی‌داد که مبادا عوام‌الناس این خیال باطل در سرشان بیفتد که آن‌ها قصد تبلیغ و نشان دادن دختر خود را دارند، به همین سبب پروین به هنگام ازدواج سنش نسبت به روزگاری که در آن زندگی می‌کرد بالا رفته بود و ۲۷سال داشت<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۱۹}}</ref>، فضل‌الله آرتا نیز ۴۰ یا ۴۲ساله بود. آن دو تنها دو ماه و نیم زندگی مشترک داشتند. ابوالفتح اعتصامی دلیل جدایی آن‌ها را اختلاف اخلاقی بیان می‌کند و یادآور می‌شود که اخلاق نظامی فضل‌الله آرتا با روح لطیف و آزاد پروین مغایرت داشت. پروین در خانه‌ای بزرگ شد که هرگز مشروب و تریاک به آن راه نیافت. حال بعد از ازدواج به خانه‌ای وارد شد که هر لحظه‌اش دود و تریاک و مشروب بود. آن دو طرز تفکرهای مخالف داشتند<ref>{{پک|اعتصامی|۱۳۵۵|ک=مجموعه مقالات و قطعات اشعار|ص=۶۵}}</ref>.

===جدایی پروین===
در رابطه با دلیل جدایی پروین روایت‌های مختلفی وجود دارد ولی صریح‌ترین آن‌ها نامه‌هایی است که پروین به دوست صمیمی‌اش سرور مهکامه محصص می‌نوشته است. در یکی از این نامه‌ها پروین به صراحت بیان می‌کند همسرش فضل‌الله آرتا معتاد به تریاک است ولی چون فضل‌الله از کودکی همیشه در اطراف بوده است، افراد خانواده از اعتیاد او بی‌خبر بوده‌اند و پروین نیز چون می‌پندارد که معتادان راه نجاتی ندارند و تریاک ام‌المعایب است؛ تلاش می‌کند تا خود را از این دام بلا نجات دهد و از همسرش جدا می‌شود.<ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی= |نام=|عنوان=سه نامهٔ ۱۳آذر۱۳۱۳ و ۵تیر و ۲۳مرداد۱۳۱۴|ژورنال=فصل‌نامهٔ ایران‌شناسی|مکان= نیویورک |دوره=۱۳ |شماره= ۱|سال=۱۳۸۰}}</ref> او این حادثهٔ ناخوشایند را با صبوری تحمل می‌کند و تنها در سه بیت می‌گوید: 
{{شعر|نستعلیق|سبک=color:gray}}
{{ب|ای گل، تو ز جمعیت گلزار چه دیدی|جز سرزنش و بدسری خار، چه دیدی}}
{{ب|ای لعل دل‌افروز، تو با این‌همه پرتو|جز مشتری سفله به بازار چه دیدی}}
{{ب|رفتی به چمن، لیک قفس گشت نصیبت|غیر از قفس ای مرغ گرفتار چه دیدی؟<ref name=''ندا''/>}}
{{پایان شعر}}

===کتاب‌دارِ کتاب‌خانه===
پروین در خردادماه۱۳۱۵ در کتاب‌خانهٔ دانش‌سرای عالی مشغول به کار شد. این کتاب‌خانه که در بالادست چهارراه سرچشمه قرار داشت؛ محل کار پدر نیز بود.<ref name=''دانش‌سرا''/> پروین کمتر از یک سال در کتاب‌خانه کار کرد و در ابتدای سال۱۳۱۶ به خاطر بیماری پدر و پرستاری از او به کار خود پایان داد<ref name=''عالی''/>.
 
===شایسته‌تر از من===
در سال۱۳۱۵ از سوی وزارت معارف نشان‌های علمی صادر شد که به هجده نفر اختصاص یافت. بین این هجده نفر سه تن ایرانی بودند در میان آن‌ها تنها یک زن حضور داشت و هم‌او پروین اعتصامی بود به سبب انتشار دیوان. ولی این نشان توجه پروین را جلب نکرد و او با بیان این که شایسته‌تر از من بسیارند؛ این نشان را پس فرستاد. در سال۱۳۰۴ نیز به پروین پیشنهاد شد که به دربار وارد شود، ولی او این پیشنهاد را رد کرد.<ref>{{پک|اژدرپناه|۱۳۷۰|ک=پروین اعتصامی، شاعر درد و رنج|ص=۳۸}}</ref>

[[پرونده:Parvin Etesami 21.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''این که خاک سیهش بالین است{{سخ}}اختر چرخ ادب پروین است'''</center>]]
[[پرونده:Parvin Etesami 10.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''صاحب آن‌همه گفتار امروز{{سخ}}سائل فاتحه و یاسین است'''</center>]]
[[پرونده:Parvin Etesami 11.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''قطعه‌ای برای سنگ مزار خویش'''</center>]]

===فرصت گذشته بود و مداوا ثمر نداشت===
پروین به سبب ابتلا به بیماری حصبه در تب می‌سوخت و در چند ساعت پایانی عمرش دچار اغما و بیهوشی شد. همسرِ برادرش نیز به حصبه مبتلا شده و با داروهای محلی مداوا شده بود<ref name=''مهرانگیز''/>، ولی پروین در اثر همین بیماری جان خود را از دست داد. در مدت بیماری، مادر و برادر و طبیب کنارش بودند. پزشک مداواگر پروین،‌ علی معین‌الحکما نام داشت. معین‌الحکما در درمان پروین سهل‌انگاری کرد و به خانواده اطمینان داد که پروین سالم خواهد شد. در روز آخر که پروین حالش وخیم بود، معین‌الحکما نپذیرفت که بر بالین بیمارش حاضر شود. دکتر عبدالله احمدیه نیز نیامد. فقط دکتر ارسطو علاج بر بالین بیمار حاضر شد و برای درمان او همهٔ تلاش خود را کرد. ولی فرصت گذشته بود<ref>{{پک|اعتصامی|۱۳۵۵|ک= مجموعه مقالات و قطعات اشعار|ص=۸}}</ref> و پروین در نیمه‌شب جمعه به ملکوت اعلی پیوست. 
{{سخ}}وزیر کشور پهلوی اول دستور تسهیلات و کمک‌های لازم را برای خاک‌سپاری پروین در قم صادر کرد، فرمانداری قم نیز این دستور را پذیرفت و انجام داد و پیکر پروین در قم در جوار حضرت معصومه در مقبرهٔ خانوادگی به خاک سپرده شد.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۲۳۸}}</ref> 

===عمه پروینِ مهربان===
مهرانگیز اعتصامی برادرزادهٔ پروین در خاطرش هست زمانی که عمه جانش، او که مثل خواهر دوستش داشت و در کودکی سرگرمش می کرد و با هم بازی می‌کردند، فوت کرد، به بچه‌ها گفتند عمه به کربلا رفته و آن‌ها را تا چند روزی به خانهٔ دیگری بردند. وقتی که بچه‌ها را به خانه بازگرداندند بوی داروهای ضدعفونی را حس می‌کردند. بچه‌ها سراغ عمهٔ مهربان خود را می‌گرفتند و باز هم همان پاسخ را می‌شنیدند که عمه پروین به کربلا رفته، نزد خدا رفته.<ref name=''مهرانگیز''/>

===مراسم روز چهلم===
در چهلمین روز درگذشت پروین یعنی بیست و پنجم اردیبهشت۱۳۲۰ قرار بود مجلس یادبودی از طرف انجمن دانشوران برگزار شود. وزارت معارف با وجود درخواست‌های فراوان تالار دارالفنون را در اختیار انجمن قرار نداد و مجلس در منزل عادل خلعتبری برگزار شد. عدهٔ زیادی از علاقه‌مندانِ پروین حضور داشتند. [[محمدتقی بهار|ملک‌الشعرا بهار]] نیز حضور داشت و شعر «گل افسرده» را که به اقتضای زمان سروده بود خواند.<ref>{{پک|اعتصامی|۱۳۵۵|ک=مجموعه مقالات و قطعات اشعار|ص=۲}}</ref>

===اولین سالگرد وفات===
پس از سقوط پهلوی اول، انجمن دانشوران در روز ۱۸فروردین۱۳۲۱ مجلس یادبودی را به مناسبت اولین سالگرد وفات پروین ترتیب داد. این‌بار وزارت معارف با درخواست‌های بسیار تالار عمارت دارالفنون را در اختیار انجمن گذاشت و مراسم در آن‌جا برگزار شد. انجمن برای همهٔ وزیران، وکیلان و مدیران مدارس دعوت‌نامه فرستاده بود، ولی هیچ‌یک نیامده بودند. با این حال سالن پر بود از علاقه‌مندان به پروین.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۲۱۹}}</ref> از میان دعوت‌شدگان، اعلی‌حضرت شاهنشاه دعوت انجمن را پذیرفته و نماینده‌ای را از طرف خود فرستاده بود.<ref>{{پک|اعتصامی|۱۳۵۵|ک=مجموعه مقالات و قطعات اشعار|ص=۳}}</ref> 

===هم‌نام با شعر پروین===
سیروس طاهباز عنوان یکی از مجله‌های خود به نام «دفترهای زمانه» را که به سال۱۳۴۶ در هفت شماره منتشر شده بوده است؛ از روی این شعر پروین برداشته است که می‌گوید<ref>{{پک|اتحاد|۱۳۸۵|ک= پژوهشگران معاصر ایران|ص=۴۸۰}}</ref>: 
{{شعر|نستعلیق|سبک=color:green}}  
{{ب|من این ودیعه به دست زمانه می‌سپرم|زمانه زرگر و نقاد هوشیاری بود}}
{{پایان شعر}}
عبدالعظیم صاعدی نیز نام کتاب خود ''اختر چرخ ادب'' را که حاصل پژوهش‌های وی دربارهٔ پروین است؛ از شعر پروین وام گرفته است<ref>{{پک|صاعدی|۱۳۹۵|ک= اختر چرخ ادب|ص=}}</ref>:
{{شعر|نستعلیق|سبک=color:green}}
{{ب|این که خاک سیهش بالین است|اختر چرخ ادب پروین است}}    
{{پایان شعر}}

==زندگی و تراث==
===پروین در گذر زمان===
* سال۱۲۸۵ هجری شمسی: زادروز در ۲۵اسفند در شهر تبریز
* ۱۲۸۹: انتخاب پدر (یوسف اعتصامی) به نمایندگی دورهٔ دوم مجلس شورای ملی و مهاجرت خانواده به تهران
* سرودن قطعهٔ مشهور «اشک یتیم» با مطلع:
{{شعر|نستعلیق|سبک=color:darkcyan}}{{ب|روزی گذشت پادشهی از گذرگهی|فریاد شوق بر سر هر کوی و بام خاست}}
{{پایان شعر}} 
و چاپ آن در مجلهٔ بهار، دورهٔ دوم، شماره۵ به مدیریت یوسف اعتصامی
* ۱۳۰۳: فارغ‌التحصیلی از مدرسهٔ عالی آمریکایی دختران ایران (Iran Bethel)؛ ایراد خطابه‌ای با عنوان «زن و تاریخ» در جشن فارغ‌التحصیلی؛ تدریس زبان انگلیسی در آن مدرسه برای مدتی کوتاه، رد پیشنهاد دربار برای تدریس؛ سفر به عتبات عالیات، مشهد مقدس، قم، سنندج و اراک (به همراه پدر)؛ انتشار منتخبات آثار محمدضیاء هشترودی و تعریف او از اشعار پروین اعتصامی
* ۱۳۰۷: سفر به رشت در تابستان و آشنایی با سَرور مهکامه محصص (شاعر و رئیس دبیرستان دخترانهٔ رشت). این دوستی تا درگذشت پروین ادامه یافت. 
* ۱۳۱۳: در ۱۹تیرماه ازدواج با سرهنگ فضل‌الله آرتا (فضل‌الله دشتی همایون فال). سرهنگ آرتا رئیس شهربانی کرمانشاه و پسرعموی یوسف اعتصامی بود؛ در ۲۵مهرماه عزیمت به کرمانشاه برای آغاز زندگی مشترک؛ در زمستان۱۳۱۳ بازگشت به تهران به همراه برادرش به سبب عدم تفاهم با همسرش (با توجه روحیهٔ نظامی‌گری او و نیز فساد اخلاقی‌اش)
* ۱۳۱۴: در ۱۱مهرماه نشستن مهر طلاق در شناسنامه با چشم‌پوشی از مهریه؛ انتشار دیوان قصاید و مثنویات و مقطعات با مقدمهٔ [[محمدتقی بهار]]؛ ۲۳آذرماه نامهٔ علامه محمد قزوینی از پاریس به یوسف اعتصامی در باب ستایش دیوان تازه انتشاریافتهٔ پروین اعتصامی. 
* ۱۳۱۵: اعطای نشان علمی درجهٔ سوم از سوی وزارت معارف، اوقاف و صنایع مستظرفه برای چاپ دیوان به پروین اعتصامی در ۲۰اردیبهشت‌ماه؛ استخدام در کتاب‌خانهٔ دانش‌سرای عالی به عنوان کتاب‌دار با حقوق ماهیانه پانصد ریال در ۲خردادماه
* ۱۳۱۶: قطع همکاری با کتاب‌خانه در فروردین‌ماه به دلیل عدم تمایل به شغل کتاب‌داری (بر اساس مکاتبات و اسناد موجود)؛ درگذشت پدر (یوسف اعتصامی) در دی‌ماه و سرودنِ مرثیه‌ای در رثای او توسط پروین. بیت آغازین این غزل: 
{{شعر|نستعلیق|سبک=color:darkcyan}}{{ب|پدر آن تیشه که به خاک تو زد دست اجل|تیشه‌ای بود که شد باعث ویرانی من}}
{{پایان شعر}}
* ۱۳۱۹: دیدار و آشنایی [[سیمین بهبهانی]] با پروین اعتصامی و مادرش در منزل پدری سیمین بهبهانی در اواسط اسفندماه 
* ۱۳۲۰: از پا افتادن پروین به سبب ابتلا به بیماری حصبه در ۳فروردین؛ عروج پروین در نیمه‌شب ۱۵فروردین (بامداد ۱۶فروردین)؛ دفن پیکر شاعر در شهر قم،‌ صحن حضرت معصومه (س)، آرامگاه خانوادگی در ۱۷فروردین؛ انتشار کتابچهٔ مجموعهٔ مقالات و قطعات اشعاری که به مناسبت درگذشت و اولین سال وفات پروین اعتصامی به کوشش ابوالفتح اعتصامی نوشته و سروده شده است. 
* ۱۳۴۹: برگزاری شب پروین در تبریز از سوی انجمن ادبی شهریار 
*‌ ۱۳۷۶: برگزاری یادوارهٔ اختر چرخ ادب در آبان‌ماه از سوی ادارهٔ کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران؛ برگزاری کنگرهٔ بزرگداشت پنجاهمین سالگرد و درگذشت پروین اعتصامی از سوی دانشگاه علامه طباطبایی تهران
*‌ ۱۳۸۵: برگزاری همایش بزرگداشت یکصدمین سال زادروز پروین اعتصامی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تبریز و تهران<ref name=''سال‌شمار''>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=فخری |نام=آذر|عنوان=سال‌شمار|ژورنال=کتاب ماه ادبیات و فلسفه|مکان= تهران |دوره= |شماره=۱۱۲، ۱۱۳ و ۱۱۴ |سال=۱۳۸۵ و ۱۳۸۶}}</ref> 

===گریزی بر زندگی===
پروین کودکی کوشا بود. کم‌تر حرف می‌زد و بیش‌تر گوش فرامی‌داد و فکر می‌کرد. او در جلسات درس، گویِ دانش را می‌ربود و از دیگران پیشی می‌گرفت و هر بیننده‌ای را شگفت‌زده می‌کرد. پدر در سال۱۲۹۱ از همان کودکی ادبیات فارسی و عرب را به او آموخت. شش سالش بود که شاعران و دانشمندان در خانهٔ پدرش گردِ هم می‌آمدند و به درس و بحث می‌نشستند و پروین نیز به تشویق پدر در این نشست‌ها شرکت می‌کرد.زمانی که هشت‌ساله بود، پدرش اشعار مختلف عربی، ترکی و فرنگی را ترجمه می‌کرد و پروین آن‌ قطعات زیبا و لطیف را به نظم درمی‌آورد و استعداد خود را نمایان می‌کرد<ref name=''ندا''/>. شانزده‌ سالش که شد؛ اشعارش در مجلهٔ بهار منتشر می‌شد<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۲۸۳}}</ref>. پروین تحصیلات متوسطه را با نمرات عالی به پایان رساند و در جشن فارغ‌التحصیلی مقالهٔ زن و تاریخ را برای حاضران خواند. اکنون هر کس که این مقالهٔ پرمحتوا را می‌خواند متوجه می‌شود که در آن سال‌ها پروین در ارائهٔ نظرات فرهنگی و اجتماعی خود به‌سانِ انسانی آگاه و پخته عمل کرده و وضعیت نامناسب زنان و نابسامانی‌ها را با دیدگاهی متفاوت بیان کرده است.<ref name=''ندا''/>  

===فطرتِ پروین===
پروین از شخصیتی یگانه برخوردار بود، مقام و منزلت خانوادگی خود را شناخته و آن را حفظ کرده بود. او با فطرت پاک و تربیت خانوادگی خویش به جایگاه رفیعی در ادبیات رسید که هرگز سابقه نداشت.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۳۳۵}}</ref> 
{{سخ}}نگاه پروین به زندگی نگاهی قَدَری و جبری بود؛ که این‌گونه نگاهش را به نظم درآورد: 
<span style="color:darkcyan"> 

با حمله قضا نرانی از خویش{{سخ}}
با حیله ره فلک نبندی{{سخ}}
یغماگر زندگی است ایام{{سخ}}
</span><noinclude>
و دریافته بود که این دنیا با همهٔ وسعتش جای تنگی است.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۳۲۳}}</ref> 
{{سخ}}به سبب این که عمر کوتاه پروین در دوران سیاه دیکتاتوری گذشت، و دیگر به سبب وضعیت خاص زنان در آن روزگار که امکان هیچ‌گونه فعالیت سیاسی را نداشتند، او دنیا و مسائل زندگی را تنها از راه کتاب خواندن به‌خصوص کتاب‌های شعرای عارف ایران مشاهده می‌کرد و نفرت از ستمگری و ابتذال و علاقه به یک زندگی عادلانه و زیبا را فقط در خیالش به صورت ایده‌آل تصور می‌کرد.<ref name=''شیوه''/>  

===فعالیت‌ها===
مدرس زبان انگلیسی در مدرسهٔ دخترانهٔ آمریکایی‌ها
{{سخ}}عضو هیئت مدیرهٔ کانون بانوان ایران<ref>{{پک|بامداد|۱۳۴۷|ک=زن ایرانی، از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید|ص=۸۹}}</ref> 
{{سخ}}همکاری با سعید نفیسی در نشر مجلهٔ شرق<ref>{{پک|اتحاد|۱۳۸۷|ک= پژوهشگران معاصر ایران|ص=۴۹۲}}</ref>

[[پرونده:Parvin Etesami 4.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''یادبود'''</center>]]
===یادمان‌ها و بزرگداشت‌ها===
به پاس زحمات فراوان پروین اعتصامی در زمینهٔ شعر معاصر ایران روز ۲۵اسفندماه به عنوان روز بزرگ‌داشت این شاعر نام‌گذاری شده است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.iribnews.ir/fa/news/2379557/%DB%B2%DB%B5-%D8%A7%D8%B3%D9%81%D9%86%D8%AF-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C|عنوان =۲۵اسفند؛ روز بزرگ‌داشت پروین اعتصامی| ناشر=خبرگزاری صدا و سیما|تاریخ انتشار= ۲۵اسفند۱۳۹۷|تاریخ بازبینی=۴تیر۱۳۹۸}}</ref> 
{{سخ}}یادبود چهلمین روز درگذشت پروین اعتصامی در ۲۵اردیبهشت۱۳۲۰ از جانب انجمن دانشوران در منزل عادل خلعتبری 
{{سخ}}مجلس یادبود روز چهلم درگذشت در ۲۶اردیبهشت۱۳۲۰ از طرف مجمع فارغ‌التحصیل‌های دبیرستان آمریکایی‌ها در مدرسهٔ دبیرستان آمریکایی‌ها
{{سخ}}مجلس ترحیم و یادبود در ۱۱اردیبهشت۱۳۲۰ در انجمن ادبی در شهر همدان<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۲۱۹}}</ref>
{{سخ}}در باغ موزهٔ نگارستان روز ۲۴اسفند۱۳۹۷ برنامهٔ یادبود پروین اعتصامی برای سومین سال متوالی به مناسبت سال‌روز تولدش برگزار شده است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.ilna.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7-15/740428-%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%A8%D9%88%D8%AF-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D8%BA-%D9%85%D9%88%D8%B2%D9%87-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86|عنوان =یادبود پروین اعتصامی در باغ موزهٔ نگارستان تهران| ناشر=خبرگزاری ایلنا|تاریخ انتشار= ۲۴اسفند۱۳۹۷|تاریخ بازبینی=۴تیر۱۳۹۸}}</ref> 

===از نگاه دیگران===
====[[محمدتقی بهار]]====
ملک‌الشعرا بهار در دیباچهٔ دیوان پروین اعتصامی چنین نگاشته است: 
{{گفتاورد تزیینی|ملاحظهٔ چند صفحه از این دیوان و مشاهدهٔ سبک متین و شیوهٔ استوار و شیوایی بیان و لطافت معانی آن، چنانم بفریفت که تنها این کتاب را پیش روی نهاده و هر مشغله که بود پس افکندم و تمامت آن را خوانده لذتی موفور بردم.}}

====[[محمدحسین شهریار]]====
{{گفتاورد تزیینی|عفت و عصمت و اخلاقیاتش کامل بود. شعر و صنعتش بالا و والاست و هیچ عیبی در شعرش نیست. دیوان یک‌دست مثل دیوان پروین کم داریم، علتش هم همان است که پاک و پاکیزه بود. بیش‌تر اشعارش جنبهٔ اجتماعی دارد. ما نظیر او هیچ‌کس را نداریم.}} 
یکی از سروده‌های شهریار است در ستایشِ پروین: 
{{شعر|نستعلیق|سبک=color:green}} 
{{ب|سپهر ادب راست پروین ستاره|جهانی سوی این ستاره نظاره}}
{{ب|سرایندگان سینمای ادب را|هنرپیشگان و پروین ستاره}}
{{ب|به ابر کفن تا نهان شد، عیان شد|که دل‌ها، ربوده‌ست این ماهپاره}}
{{ب|عروسی است در حجلهٔ طبع پروین|که از ماه و پروین کند طوق و یاره}}
{{ب|همایون عروسی که نوزاد او راست|فلک دایه و کهکشان گاهواره}}
{{ب|بلند آسمانی‌ست دیوان پروین|بلند اخترانش برون از شماره}}
{{ب|دو صد رشته گوهر که هر یک چو پروین|به گوش سپهری سزد گوشواره}}
{{ب|سزد چون بلندآیتی آسمانی|بدان سو کننده اهل تفسیر اشاره}}
{{ب|چو داغ پدر آتشش زد به خرمن|خود از آتش آمد برون چون شراره}}
{{ب|چه بد دیدی از بلبلان هم‌آواز|که از طرف گلزار کردی کناره}}
{{ب|به آثار خود عمر جاوید داری|چه بود ار تو را بر عمر دوباره}}
{{ب|به هر درد و داغی توان چاره جستن|دریغا به درد اجل نیست چاره}}
{{ب|بهل شهریار، آتش شوق پروین|که این‌جا دلی باید از سنگ خاره<ref>{{پک|شهریار|۱۳۹۱|ک= دیوان شهریار|ص=۱۲۵۷}}</ref>
 }}
{{پایان شعر}}

====محمد صنعتی====
پروین شاعر محبوبی است و در این جامعه مدافعان بسیار دارد. از خصوصیات محبوبیت او، که شاید در نوع خود کم‌نظیر باشد، یکی این است که در سه دورهٔ حاکمیت سیاسی یعنی دورهٔ رضاشاه، محمدرضاشاه و دوران انقلاب اسلامی، هم برای حکومت محبوب و از او حمایت می‌شده و هم توده‌ها او را دوست داشتند و با شعرش رابطه برقرار می‌کردند و با این که اشعاری در ذم حاکمان زورگو و مستبد دارد، ولی آن‌قدر خانمانه و موقر، استبداد و زورگویی را نقد کرده که هیچ حاکمی با آن همانندسازی نکرد و نقد استبداد پروین را به خود نگرفت.<ref name=''صنعتی''>{{پک|قدمیاری|۱۳۸۸|ک=معجزهٔ پروین|ص=۲۵۶}}</ref>

====علامه محمد قزوینی====
علامه محمد قزوینی در ۲۳ آذرماه ۱۳۱۴ نامه‌ای از شهر پاریس برای یوسف اعتصامی فرستاد و در ستایش پروین چنین نوشت: 
{{گفتاورد تزیینی|آقای عزیز محترم معظم، مرقومهٔ کریمه مورخه ۲۴آبان با یک جلد دیوان خانم پروین اعتصامی، چندی قبل زیارت گردید و با کمال لذت و تمتع،‌ قسمت عمدهٔ این دیوان و مخصوصاً قصاید آن را مطالعه کردم، و هرچه پیش‌تر می‌رفتم و بیش‌تر می‌خواندم، استعجاب من به تعجب مبدل می‌شد که چگونه امروزه در این قحط‌الرجال فضل و ادب، یک چنین «ملکةالنساءالشواعر» در مرکز ایران ظهور کرده و به سرودن چنین اشعاری در درجهٔ او، از فصاحت و سلاست و متانت که لفظاً و معناً و مضموناً و فکراً با بهترین قصاید اساتید و مخصوصاً ناصرخسرو (که گویا بیش‌تر شیوهٔ او مطمح نظر خانم بوده) دم برابری می‌زند، موفق گشته است... باری شکی نیست، که در خصوص جنبهٔ صنعتی و فنی شعر، یعنی جنبهٔ فصاحت لفظی آن، این خنساء عصر و رابعهٔ دهر مدیون توجه و عنایت شماست. به‌راستی جای بسی تحسین و تمجید است که خانم جوانی از خانم‌های ایران با اوضاع و کیفیات حاضره، به ساختن اشعاری بدین پایه از استحکام الفاظ و صحت آن نحواً و صرفاً و لغتاً و املا و فصاحت عدیم‌النظیر و خلو آن از جمیع عیوب فنی موفق شده است.<ref name=''علامه''/>}} 

====[[عبدالحسین زرین‌کوب]]====
دربارهٔ شیوهٔ شاعری و قالب‌های فکری و بیانی پروین این اندازه می‌توان گفت که نشان اصالت در آن‌ها همه‌جا پیداست و ضرورت حفظ میراث قدما در عصر حیات او، هنوز در محیط ادبی و فکری عصر بیش از آن غلبه داشت که فکر عصیان بر ضد آن‌ها را، خاصه در محیط تربیتی شاعر، در ذهن او راه تواند داد. با این همه تنوع قالب‌ها، مضمون‌های مأخوذ ار حیات هر روزینه، و شیوهٔ مناظره‌پردازی بین اشیا‌‌ء بی‌جان که مختصات عمدهٔ شعر او را رنگ تازه‌ای می‌دهد، دنیای اندیشهٔ‌ او را پر از شور و احساس شاعرانه نشان می‌دهد و این همه در کلام او از جوشش فکری و از تازگی و اصالت راستین حاکی است.<ref>{{پک|دهباشی|۱۳۷۰|ک= یادنامهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۹۲}}</ref> 

====[[غلام‌حسین یوسفی]]====
در تاریخ ادب فارسی، پروین اعتصامی در میان زنان سخنور شاعری یگانه است و پایگاه وی در شعر، از بسیاری مردان نیز والاتر است. اشعاری که در چهارده تا شانزده سالگی از او منتشر شد و برخی از آن‌ها از بهترین آثار اوست و دیوان گران‌قدر وی، با توجه به عمر کوتاه سی و چند ساله‌اش... چندان اعجاب‌انگیز است که برخی از معاصران را در انتساب این اشعار بدو دچار تردید کرده است و در این زمینه نابه‌جا قلم‌فرسایی کرده‌اند، نظیر انکارها و تهمت‌هایی که در آغاز شاعری نسبت به [[محمدتقی بهار]]، ملک‌الشعرا، پدید آمد. زیرا ذهن‌های عادی همه چیز را با معیارهای خود می‌سنجند و آنچه را در قالب‌های متعارف و معمولی نگنجد، نمی‌توانند بپذیرند، از آن جمله است نبوغ زنی جوان و هنرمند، نظیر پروین... .<ref>{{پک|دهباشی|۱۳۷۰|ک= یادنامهٔ پروین اعتصامی|ص=۵۲۸}}</ref>  

====یوگنی.ا.برتلس====
برای نخستین بار شاعره‌ای در عرصهٔ شعر پارسی به ظهور رسیده که با جرأت معایب اجتماعی را بیان می‌کند و خود را در مقام شاعری رئالیست به نمایش می‌گذارد.<ref name=''دستغیب''>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=دستغیب|نام=سید عبدالعلی|عنوان=ویژگی‌های شعر پروین اعتصامی|ژورنال=کیهان فرهنگی|مکان= تهران |دوره= |شماره=۱۳۷ |سال=۱۳۷۶}}</ref>

====گ.پ.مینی لویچ====
پروین شاعری است آزادی‌خواه، مدافع حقوق محرومان و زنان، انسان‌دوست و ستم‌ستیز.<ref name=''دستغیب''/>

====اعظم بروجردی====
کارگردان نمایش‌نامهٔ اختر چرخ ادب پروین در روز نمایش، پروین را چنین ستود: 
{{گفتاورد تزیینی|بیشتر از هر چیز در زندگی پروین اعتصامی، شاعره‏ٔ بزرگ کشورمان، میل‏ عاشقانه و عارفانهٔ او به عواطف مادرانه توجهم را جلب کرد و به مرور متوجه شدم اگرچه این زن بزرگ هرگز مادر نبوده، اما حس عمیق و احساس خالصانه‏ٔ مادری خویش را توانسته به‏ طور مساوی در بین‏ همه‏ٔ موجودات جان‌دار و بی‏‌جان تقسیم کند. چنان‏‌که گاهی او با تمامی عواطفش به زمان حضرت موسی‏ پرمی‏کشد تا بتواند نقش مادر این پیامبر گران‌قدر را بازی کند و در عرصه‏ٔ کلام زندگی آن حضرت را به رشته‏ٔ تحریر درآورد. و بالاخره این ظاهر سرد و آرام در جای آتشین سر به طغیان‏ می‏‌نهد و برای تماشاگران این نمایش، زندگی زنی را به تصویر می‏‌کشاند که همواره در تبی پنهانی و آتشی بدون دود، آرام‏‌آرام می‌‏سوزد و سرانجام لحظه‏ٔ تکامل فرامی‏‌رسد و لحظه‏ٔ وصال‏ را به چشم می‏‌بیند و به معشوق حقیقی خویش می‏‌پیوندد.<ref name=''نمایش''>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=حسام|نام=س|عنوان=نمایش پروین اعتصامی|ژورنال=حافظ|مکان=  |دوره= |شماره=۲۱ |سال=۱۳۸۴}}</ref>}}

===نظرات فرد در مورد خودش و آثارش===

===تفسیر خود از آثارش===

===موضع‌گیری‌های او درباره دیگران===

===همراهی‌های سیاسی===
پروین یکی از اعضای هیئت مؤسس اولیهٔ کانون بانوان ایران به ریاست شمس پهلوی بود. او در دستهٔ نخستین کسانی بود که کشف حجاب کرد و چادر، روبند و روسری را کنار گذاشت.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۸۶}}</ref>

===مخالفت‌های سیاسی===
پروین روزی دلتنگی مختصری پیدا کرد و با چشم‌های گریان کانون بانوان را ترک کرد و دیگر هرگز به آن‌جا بازنگشت.<ref>{{پک|بامداد|۱۳۴۷|ک=زن ایرانی، از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید|ص=۵۴}}</ref> مدتی‌چند پس از ماجرای کشف حجاب در ۱۷دی‌ماه۱۳۱۴، [[سیمین دانشور]] در کتاب‌خانهٔ دانش‌سرای عالی پروین را با روسری دیده بود. عبدالله انوار نیز دیده بود که در مدرسهٔ آمریکایی‌ها پروین با روسری حاضر می‌شود و شعرخوانی می‌کند.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۹۱}}</ref>

===نامه‌ها===
پروین با تنها دوست صمیمی خویش، سَرور مهکامه محصص، نامه‌نگاری‌هایی داشته‌اند و از طریق همین نامه‌ها از حال و اوضاع یکدیگر باخبر می‌شده‌اند.
[[پرونده:Parvin Etesami 22.png|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''نامهٔ پروین برای یگانه دوستش'''</center>]]
{{گفتاورد تزیینی|۳۱فروردین (۱۳۰۷، پُست شهری، ازتهران به تهران)
{{سخ}}خانم عزیزم   پیالهٔ کوچکی را که به‌خدمت  ارسال می‌دارم هدیهٔ ناچیز ناقابلی است که به عنوان تبریکیهٔ عروسی سرکار چندی‌قبل سفارش دادم متأسفانه به‌واسطهٔ مسافرت ناگهانی شخص فروشنده به عتبات انجام این کار مدتی معوق ماند و پس از مراجعت به تهیهٔ آن پرداخت اینک گرچه می‌دانم که خیلی دیر و بی‌موقع است با یک‌دنیا شرمندگی از این تأخیر این (برگ سبز) را تقدیم کرده و با اعتماد کاملی که به الطاف و مراحم سرکار دارم امیدوارم که برای خشنودی خاطرم آن را قبول فرموده و قرین افتخارم فرمایید البته چون دلیل تأخیر را عرض کردم امیدوارم که عذرم را پذیرفته و از شرمندگی‌ام خواهید کاست از خداوند متعال خواهانم که همواره پیمانهٔ طالعت را لبریز شربت سعادت و نیک‌بختی فرماید.   ارادتمند پروین اعتصامی}} 

{{گفتاورد تزیینی|۱۵مرداد۱۳۱۲ (از تهران به کرمانشاه) 
{{سخ}}خانم عزیزم   چون برای یک هفته به‌اتفاق حضرت علیه خانم به «افجه لواسان» رفته بودم از زیارت رقیمهٔ عزیزت که در پنجم مرداد تحریر یافته بود چند روزی محروم ماندم دیروز به‌محض مراجعت چشمم از دیدن خط عزیز جان‌پرورت روشن گردید و از این‌که عکس آقای محمدعلی‌خان و خانم ایران‌دخت را از راه لطف و مرحمت برایم ارسال فرموده‌اید نمی‌دانم به چه زبان تشکرات خود را تقدیم دارم هر دو عکس‌ها را بارها بوسیده سلامت مادر و فرزندانش را از خداوند متعال خواستارم از این متعجبم که می‌فرمایید ایران‌دخت عکسش طبیعی نیفتاده است ولی به نظر بنده خیلی طبیعی است امید است که هر دو به سعادت و سلامت بزرگ شده و به مدارج عالیه نائل گردند آب و هوای افجه بسیار خوب بود و مناظر طبیعی بی‌شمار داشت روزها در باغی که متعلق به صاحب‌خانه بود نشسته و اغلب به تماشای خرمن و درو می‌پرداختیم رعایای ده همگی مشغول کارهای مربوطه بوده و گاهی زنانشان نیز با آن‌ها شرکت می‌کردند صبح زود چوپان ده گله را به چرا می‌برد و شامگاهان مراجعت آن‌ها را از مزرعه می‌دیدیم این نقطه نسبت به نقاط دیگر و ییلاقاتی که عموماً در تابستان جمعیت زیادی دارد بی‌صدا و آرام است چون مسافتش شش فرسخ است غیر از ملاکین و صاحبان علاقه کسی به آن‌جا نمی‌رود و اگر هم بروند نسبت به شمیرانات خیلی کم‌ترند سه فرسخ راه را بایستی با اتومبیل رفت و سه فرسخ دیگر را باید سوار الاغ یا قاطر شد به این جهت آمد و شد فدری سخت است تمام راه الاغ‌سواری هموار نیست بعضی جاها پرتگاه‌ها و رودخانه‌ها و دره‌ها نیز دیده می‌شود در مدت اقامت افجه به هر جای مصفا و زیبایی می‌رسیدیم خیال جان‌پرور آن دوست مهربان در برابرم مصور می‌شد و آرزو می‌کردم که در آن نزهتگاه آرام به مصاحبت تو خرسند باشم گرچه کسی که پروردهٔ مهد شهر زیبای لاهیجان است به این مناظر وقعی نمی‌گذارد ولی من این‌طور آرزو می کردم آقای محمدعلی‌خان و خانم ایران‌دخت را از این راه دور بوسیده و منتظرم که همان‌طوری که وعده فرموده‌اید همین که موقع رسید عکس دیگری از خانم ایران‌دخت برایم ارسال دارید. قربانت می‌رود   پروین اعتصامی<ref>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی= |نام=|عنوان=برگزیده‌ها (نامه‌های پروین اعتصامی به مهکامه محصص|ژورنال=ایران‌شناسی |مکان=  |دوره=۱۳ |شماره=۴۹ |سال=۱۳۸۰}}</ref> }}       

===نحوهٔ پوشش===
عکسی از پروین هست که مربوط به سه ماه قبل از مرگش است. او در این عکس چهره‌ای آرام با موهای بافته شده بر روی سر و پیراهن یقه‌بسته دارد. چهرهٔ او سرشار از سادگی، متانت و وقار است. همین عکس بر روی اظهارنامهٔ ولادتش درج شده است.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۰۹}}</ref>
 
===خلقیات===
{{جعبه گفتاورد |نقل‌قول=<center><span style="color:purple">پروین، پاک‌طینت، پاک‌عقیده، پاک‌دامن، خوش‌خو، خوش‌رفتار، نسبت به دوستان مهربان، در مقام دوستی متواضع و در طریق حقیقت و محبت پایدار بود. در معاشرت، سادگی و متانت را از دست نمی‌داد. هیچ‌گاه از فضائل ادبی و اخلاقی خود سخنی به میان نمی‌آورد و همین سادگی و سکوت پروین، گاهی کوته‌نظران را در فضیلت ادبی و اخلاقی او به شبهه می‌انداخت. روی هم رفته، پروین مظهر کمال و اخلاق بود. او همچون فرشته، پاک به دنیا آمد و چون فرشته پاک از دنیا رفت.<ref>{{پک|اعتصامی|۱۳۵۵|ک= مجموعه مقالات و قطعات اشعار|ص=۳۰}}</ref></span><noinclude></center>|تراز=چپ|عرض=۲۲%|رنگ پس‌زمینه=#d5fdf4}}

به گفتهٔ برادرش ابوالفتح اعتصامی، پروین از ابتدا طفلی ساعی و متفکر بود. به ندرت در جرگهٔ سایر اطفال وارد می‌شد. غالباً تنها به سر می‌برد. گویی ساختمانی سوای ساختمان دیگران داشت. در مجالس درس و بحث همیشه از سایرین پیش بود.<ref name=''آموزگار''/>
{{سخ}}مهرانگیز اعتصامی می‌گوید پروین به آن صورت که برخی گفته‌اند گوشه‌گیر نبود. او همواره مشغول سرودن شعر بود،‌ به پژوهش می‌پرداخت و وقت زیادی برای هم‌نشینی با دیگران نداشت.<ref name=''مهرانگیز''/> 
{{سخ}}قیافهٔ بسیار آرامی داشت. با تأنی و وقار خاصی جواب می‌گفت. هیچ‌گونه شتاب و بی‌حوصلگی در او نبود. چشمانش بیشتر به زیر افکنده بود. هرگز خودستایی نمی‌کرد و رفتاری نمی‌کرد که بخواهد اندک نمایش خودبرتری بدهد.<ref name=''نفیسی''/>
{{سخ}}پوستی سپید و گونه‌های گلرنگ و شاداب و دهانی کوچک و لب‌هایی پُر داشت، و چشم‌هایی آرام، با نگاهی نه در مسیر موازی.<ref>{{پک|قدمیاری|۱۳۸۸|ک= معجزهٔ پروین|ص=۲۳۶}}</ref>
{{سخ}}پروین بسیار مهربان بود، هرگز حیوانات را آزار نمی‌داد و حتی از شکستن شاخهٔ رختان نیز ناراحت می‌شد، چون معتقد بود آن‌ها نیز جان و احساس دارند.<ref name=''مهرانگیز''/> 

===منزلی که در آن زندگی می‌کرد (باغ و ویلا)===
[[پرونده:Parvin Etesami 7.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''به سوی دیدار زادگاه و خانهٔ کودکی‌ها<ref name=''خانه''/>'''</center>]]

====خانهٔ کودکی‌ها====
خانهٔ کودکی پروین در محلهٔ ششگلان تبریز است؛ از خیابان عباسی که بگذری نرسیده به پل شهید بهشتی، مسجد میرآقا را می‌بینی؛ کنار مسجد کوچه‌ای است به نام پروین که در گذشته ساوجبلاغی نام داشت. به پلاک شش که می‌رسی؛ سردر خانه را می‌بینی که با خط خوش بر رویش نوشته شده خانهٔ پروین اعتصامی. 
{{سخ}}این خانه مربوط به دورهٔ پهلوی اول است که در اسفندماه۱۳۸۵ با شمارهٔ ثبت ۱۸۶۸۱ به عنوان اثر ملی ایران به ثبت رسیده است. این ساختمان آجری با مساحت ۱۳۰۰مترمربع دو طبقه و یک زیرزمین دارد، درون حیاط یک حوض و باغچه‌ها خودنمایی می‌کنند. پروین سال‌ها است که روی پله‌ها ایستاده و با چهرهٔ مهربانش به میهمانان خوش‌آمد می‌گوید. طبقهٔ اول دو اتاق با یک سالن دارد که دو در ورودی شرقی و غربی به سالن راه دارند. طبقهٔ بالا شامل دو بهارخواب و سه اتاق می‌شود که یکی از اتاق‌ها به آب‌انبار راه دارد و یک تنور پخت نان هم از زیر خاک دهان باز کرده است. زیرزمین را نیز یک حوض‌خانه با سقف کلیل آذری و پنج اتاق گهواره‌ای شکل داده‌اند.<ref name=''خانه''>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.farsnews.com/news/13921224001559/%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D8%B1-%DA%86%D8%B1%D8%AE-%D8%A7%D8%AF%D8%A8-%D8%AF%D8%B1-%D8%BA%D8%B1%D8%A8%D8%AA-%D8%BA%D8%B1%DB%8C%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%B4%D9%87%D8%B1|عنوان =اختر چرخ ادب در غربت غریبانه شهر| ناشر=خبرگزاری فارس|تاریخ انتشار= ۲۵اسفند۱۳۹۲|تاریخ بازبینی=۴تیر۱۳۹۸}}</ref> 

[[پرونده:Parvin Etesami 13.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''خانهٔ تهران'''</center>]]
====خانهٔ سرچشمه====
پروین چهار سالش بود که خانواده از تبریز به تهران آمدند و در یک خانهٔ بزرگ که پدرش ساخته بود و اندرونی و بیرونی داشت ساکن شدند.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۱۲}}</ref> این خانه در پایین‌دست چهارراه سرچشمه، خیابان سیروس، کوچهٔ شیخ مرتضی خزانه که بعدها کاوه نام گرفت و اکنون به نام کوچهٔ شهید کمیلی شناخته می‌شود واقع بود<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۱۵۹}}</ref>. یک عمارت بزرگ با حیاطی وسیع و شاه‌نشین و یک زیرزمین این ساختمان را تشکیل می‌دادند<ref name=''ایمنا''>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.imna.ir/news/276750/%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%B2-%D9%88-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86|عنوان =نگاهی به خانه‌های پروین اعتصامی در تبریز و تهران| ناشر=خبرگزاری ایمنا|تاریخ انتشار= ۱۳فروردین۱۳۹۶|تاریخ بازبینی=۴تیر۱۳۹۸}}</ref>. در این خانه اتاق‌های پنج‌دری و سرسراهای متعدد وجود داشت. اتاق پروین طویل ولی عرضش کم بود، تزئینات ساده‌ای در آن به چشم می‌خورد. چهاردیواریِ اتاق تخت‌خواب، میز کار، صندلی و کتاب‌های پروین را در خود جای داده بود. روی میز پروین قلم‌دان مشکی، خشک‌کن، گونیا و مقداری کتاب و کاغذ دیده می‌شد. روی دیوار یک تابلوی روبان‌دوزی و سوزن‌دوزی به ابعاد حدوداً چهل و پنج در پنجاه سانتی‌متر، هنر دست‌های نوجوانِ پروین، آویزان بود. پنج عدد تابلوی عکس که از آثار شرقی نقاش معروف فرانسوی ادموند دولاک که پیش‌تر در اتاق پدرش بود، حال روی دیوار اتاق پروین خودنمایی می‌کرد.<ref name=''مهرانگیز''/> {{سخ}}بعدها برادر پروین این ساختمان را با دیوارکشی به سه قسمت تقسیم کرد و به مالکان خصوصی فروخت. یکی از این خانه‌ها را شهرداری خرید، مرمت نمود و در اختیار کمیتهٔ ملی موزه (ایکوم) قرار داد. این ساختمان در سال۱۳۸۴ با شمارهٔ ۱۴۶۱۹ به عنوان اثر ملی به ثبت رسید. خانهٔ وسط در اختیار دو خواهر است و خانهٔ سوم هم مربوط به مادر و پسری است که آن را تبدیل به کارگاه مبل‌سازی کرده‌اند.<ref name=''ایمنا''/> 

===گزارش جامعی از سفرها===
پروین به همراه پدرش به عتبات عالیات، مشهد مقدس، قم، سنندج و اراک سفر کرده است. 
{{سخ}}او در سال۱۳۰۷ نیز به همراه پدر رهسپار رشت شد و با سَرور مهکامه محصص که شاعر و رئیس دبیرستان دخترانهٔ رشت بود، آشنا شد و این دوستی تا پایان عمر پروین ادامه یافت. 
{{سخ}}وی در سال۱۳۱۳ عازمِ کرمانشاه شد تا زندگی مشترک را با فضل‌الله آرتا آغاز کند؛ که البته این زندگی فقط دو ماه و نیم به طول انجامید.<ref name=''سال‌شمار''/> 


===تأثیرپذیری‌ها===
{{بلی}}پروین به اندازهٔ زیادی از ناصرخسرو تأثیر گرفته است، لحن ناصرخسرو در کلام پروین هویدا است و او همچون ناصرخسرو اندیشه‌های زاهدانه، عرفان اسلامی و پیام‌های انسانی را در شعر خود جای داده است.
{{سخ}}پروین برخی از اشعار خود را هم‌وزن و هم‌قافیه با اشعار ناصرخسرو سروده است: 
ناصرخسرو: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:violet}}
{{ب|مرد را چه خوار دارد؟ تنِ خوش خوارش|چون تو را خوار کند چون نکنی خوارش}}
{{پایان شعر}}
پروین: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:darkcyan}}
{{ب|ای شده شیفتهٔ گیتی و دورانش|دهر دریاست بیندیش ز طوفانش}}
{{پایان شعر}}
{{سخ}}پروین از حیث معنا و مفهوم نیز اشعار ناصرخسرو را الگوی خویش قرار داده است: 
ناصرخسرو: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:violet}}
{{ب|نکوهش مکن چرخ نیلوفری را|برون کن ز سر باد خیره‌سری را}}
{{پایان شعر}}
پروین: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:darkcyan}}
{{ب|همه کردار تو از تست چنین تیره|چه کنی شکوه ز ماه و گله از اختر}}
{{پایان شعر}}
{{بلی}}پروین در سرودن اشعاری که در وصف طبیعت هستند از منوچهری دامغانی الگو گرفته است. به عنوان مثال قصیدهٔ ''شب'' پروین به پیرویِ یکی از قصاید منوچهری از حیث وزن و قافیه و مضامین سروده شده است: 
منوچهری دامغانی: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:violet}}
{{ب|شبی گیسو فرو هشته به دامن|پلاسین معجر و قیرینه گرزن}}
{{پایان شعر}}
پروین: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:darkcyan}}
{{ب|شباهنگام کاین فیروزه گلشن|ز انوار کواکب گشت روشن}}
{{پایان شعر}}
{{بلی}}پروین برای نوشتن قطعهٔ ''اشک یتیم'' به یکی از قطعات انوری نظر داشته و شعری هم‌مضمون و هم‌قافیه با آن سروده است. البته قطعهٔ انوری حاصل گفت‌وشنودی ساده بین زیرک با ابلهی است، ولی قطعهٔ پروین حاوی تصاویر زنده‌ای است از جمله زمانی که موکب پادشاه از میان شهر عبور می‌کند؛ نظاره‌گران برای دیدن پادشاه سر و صدا  می‌کنند و در این شلوغی یک پیرزن با یک کودک یتیم دربارهٔ پادشاه صحبت می‌کنند. 
انوری: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:violet}}
{{ب|آن شنیدستی که روزی زیرکی با ابلهی|گفت کاین والی شهر ما گدایی بی‌حیاست}}
{{پایان شعر}}
پروین: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:darkcyan}}
{{ب|روزی گذشت پادشهی از گذرگهی|فریاد شوق بر سر هر کوی و بام خاست}}
{{پایان شعر}} 
{{بلی}}مثنوی‌های پروین، مخاطب را به یاد لحن عارفانهٔ مولانا می‌اندازد. به عنوان مثال در مثنوی ''عشق حق'' که گفت‌وگوی عاقل و دیوانه است؛ سوز عشق مولانا موج می‌زند.
پروین: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:darkcyan}}
{{ب|عاقلی، دیوانه‌ای را داد پند|کز چه بر خود می‌پسندی این گزند}}
{{پایان شعر}} 
{{بلی}}شعر و اندیشهٔ پروین از فکر و اندیشهٔ سنایی تأثیر پذیرفته است. برای مثال سنایی بی‌اعتنایی به جهان را به نظم درمی‌آورد، پروین نیز این مطلب را بازگو می‌کند: 
سنایی: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:violet}}
{{ب|ای قوم از این سرای حوادث گذر کنید|خیزید و سوی عالم علوی سفر کنید}}
{{پایان شعر}} 
پروین: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:darkcyan}}
{{ب|رهاییت باید رها کن جهان را|نگهدار ز آلودگی پاک جان را}}
{{پایان شعر}} 
{{بلی}}پروین شایسته‌ترین شاعری است که توانسته از لحاظ طرز تفکر و بلندنظری از سعدی پیروی کند. به عنوان مثال سعدی در باب حق‌گویی و مذمت محافظه‌کاری در گفتن سخن حق شعری می‌سراید و پروین نیز همین موضوع را دست‌مایهٔ شعر خود قرار می‌دهد: 
سعدی: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:violet}}
{{ب|سعدیا چندان که می‌دانی بگو|حق نشاید گفت الّا آشکار}}
{{پایان شعر}}
پروین: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:darkcyan}}
{{ب|وقت سخن مترس و بگو آن‌چه گفتنی است|شمشیر روز معرکه زشت است در نیام}}
{{پایان شعر}} 
{{بلی}}شیوهٔ سخن نظامی در اشعار پروین به چشم می‌آید و لحن پروین در برخی از سروده‌هایش بسیار شبیه به مخزن‌الأسرار است: 
نظامی: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:violet}}
{{ب|آب بریز آتش بیداد را|زیرتر از خاک نشان باد را}}
{{پایان شعر}}
پروین: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:darkcyan}}
{{ب|کار مده نفس تبه‌کار را|در صف گل جا مده این خار را}}
{{پایان شعر}}
{{بلی}}موضوع و محتوای شعر پروین با اشعار حافظ نیز همسانی دارند: 
حافظ: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:violet}}
{{ب|در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم|سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم مخور}}
{{پایان شعر}}
پروین: {{شعر|نستعلیق|سبک=color:darkcyan}}
{{ب|اگرت آرزوی کعبه بود در دل|چه شکایت کنی از خار مغیلانش<ref name=''بقایی''>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=بقایی |نام=مرجان|عنوان=پروین اعتصامی و تأثیرپذیری از استادان پیشین ادب فارسی|ژورنال=کتاب ماه ادبیات و فلسفه|مکان=  |دوره= |شماره=۱۱۲، ۱۱۳ و ۱۱۴ |سال=۱۳۸۵ و ۱۳۸۶}}</ref>}}
{{پایان شعر}}

===استادان و شاگردان===
====استادان====
نخستین استادِ پروین پدرش یوسف اعتصامی است که مترجم و نویسنده‌ای نامدار و ادیب بود. 
{{سخ}}[[محمدتقی بهار]] و [[علی‌اکبر دهخدا]] نیز که از دوستان پدرش بودند؛ در تعلیمِ وی نقش داشتند.<ref name=''بقایی''/> 

===علت شهرت===

===پروین بر روی صحنه===
نمایش‌نامهٔ زندگی پروین اعتصامی با عنوان ''اختر چرخ ادب پروین'' به نمایش درآمده است. نویسنده و کارگردان این اثر اعظم بروجردی است و هنرنمایی در نقش پروین را سوسن مقصودلو به عهده گرفته است. این نمایش از سوی مرکز هنرهای نمایشی حوزهٔ هنری در تماشاخانهٔ مهر به روی صحنه رفته است.<ref name=''نمایش''/>  
{{سخ}}''پروین'' نام فیلم سینمایی ایرانی است که در سال۱۳۸۴ به کارگردانی مرتضی احمدی هرندی ساخته شده است. فیلم‌نامه بر اساس کتاب ''اختر چرخ ادب پروین'' نوشتهٔ اعظم بروجردی، نگاشته شده است. آناهیتا نعمتی نقش اصلی این فیلم یعنی پروین اعتصامی را ایفا می‌کند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.hamvatansalam.com/news37718.html|عنوان =بازی درونی برای ۱۰روز آخر زندگی پروین| ناشر=هم‌وطن سلام |تاریخ انتشار= ۹مرداد۱۳۸۴|تاریخ بازبینی=۸تیر۱۳۹۸}}</ref> 
{{سخ}}فیلمی سینمایی دربارهٔ زندگی پروین اعتصامی در حال ساخت است که نغمه ثمینی فیلم‌نامهٔ آن را می‌نویسد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.mehrnews.com/news/4343757/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%85%DB%8C-%D8%B4%D9%88%D8%AF|عنوان =زندگی‌نامهٔ پروین اعتصامی فیلم می‌شود| ناشر=خبرگزاری مهر |تاریخ انتشار= ۲۰تیر۱۳۹۷|تاریخ بازبینی=۸تیر۱۳۹۸}}</ref> 
{{سخ}}مستند ''فصلی از هستی'' به کارگردانی پوران صارمی ساخته شده است که دربارهٔ زندگی‌نامهٔ پروین و اشعار وی است. این مستند از شبکهٔ مستند صدا و سیما نیز پخش شده است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.doctv.ir/programs/9506-%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%85%D8%A7-%D8%AD%D9%82%DB%8C%D9%82%D8%AA-%D9%81%D8%B5%D9%84%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%87%D8%B3%D8%AA%DB%8C|عنوان =سینما حقیقت؛ فصلی از هستی| ناشر=شبکهٔ مستند سیما |تاریخ انتشار= |تاریخ بازبینی=۸تیر۱۳۹۸}}</ref>
{{سخ}}انیمیشنی دربارهٔ پروین از سِری داستان‌های مشاهیر ایرانی به نویسندگی علی‌رضا تانی‌فر و کارگردانی اهورا شهبازی از شبکهٔ پویا پخش شده است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.aparat.com/v/IERgl/%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%85%DB%8C%D8%B4%D9%86%DB%8C_%D8%AC%D8%B0%D8%A7%D8%A8_%D8%AF%D8%B1%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AF_%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86_%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C|عنوان =انیمیشنی جذاب در مورد پروین اعتصامی| ناشر=آپارات |تاریخ انتشار= |تاریخ بازبینی=۸تیر۱۳۹۸}}</ref> 


[[پرونده:Parvin Etesami 16.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''نماد سفالی پرترهٔ پروین در قطار شهری مشهد<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.jamaran.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%B6%D9%88%DB%8C-201/1193087-%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%AF-%D8%B3%D9%81%D8%A7%D9%84%DB%8C-%D9%BE%D8%B1%D8%AA%D8%B1%D9%87-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%82%D8%B7%D8%A7%D8%B1%D8%B4%D9%87%D8%B1%DB%8C-%D9%85%D8%B4%D9%87%D8%AF-%D8%B1%D9%88%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%B4%D8%AF|عنوان =نماد سفالی پرترهٔ پروین اعتصامی در قطار شهری مشهد رونمایی شد| ناشر=پایگاه اطلاع‌رسانی و خبری جماران |تاریخ انتشار= ۳۱اردیبهشت۱۳۹۸|تاریخ بازبینی=۵تیر۱۳۹۸}}</ref>'''</center>]]
[[پرونده:Parvin Etesami 17.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''مجسمهٔ پروین در میدان اعتصامی در شهرک ولیعصر تبریز<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.mefda.ir/news/49518/25-%D8%A7%D8%B3%D9%81%D9%86%D8%AF-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C|عنوان =۲۵اسفند؛ روز بزرگ‌داشت پروین اعتصامی| ناشر=مفدا (پایگاه اطلاع‌رسانی معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی زنجان) |تاریخ انتشار= ۲۳اسفند۱۳۹۶|تاریخ بازبینی=۵تیر۱۳۹۸}}</ref>'''</center>]]
[[پرونده:Parvin Etesami 6.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''مجسمهٔ پروین در برج میلاد تهران'''</center>]]
===مجسمه و نگاره‌هایی که از او کشیده‌اند===
مجسمهٔ مومی پروین که از جنس سیلیکون ساخته شده است؛ در موزهٔ مشاهیر برج میلاد تهران است. سازندهٔ این مجسمه علی‌رضا خاقانی است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.asriran.com/fa/news/321786/%D9%85%D9%88%D8%B2%D9%87%E2%80%8C-%D9%85%D8%B4%D8%A7%D9%87%DB%8C%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%B1%D8%AC-%D9%85%DB%8C%D9%84%D8%A7%D8%AF-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B9%DA%A9%D8%B3|عنوان =موزهٔ مشاهیر در برج میلاد تهران| ناشر=سایت تحلیلی خبری عصر ایران |تاریخ انتشار= ۳۰بهمن۱۳۹۲|تاریخ بازبینی=۵تیر۱۳۹۸}}</ref>  


==آثار و منبع‌شناسی==
[[پرونده:Parvin Etesami 23.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''من این ودیعه به‌دست زمانه می‌سپرم'''</center>]]
===فهرست آثار===
''[[دیوان پروین اعتصامی]]'': قصائد، مثنویات، تمثیلات و مقطعات
{{سخ}}دیوان اشعار پروین بالغ بر ۲۵۰۰ بیت است<ref name=''ایمنا''/>. این کتاب ۲۴۸ قطعه دارد که ۶۵ قطعه به صورت مناظره است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.farsnews.com/azarbaijan-sharghi/news/13971225000323/%D8%B4%D8%B9%D8%B1-%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D8%B3%D9%86%DA%AF-%D9%82%D8%A8%D8%B1-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1|عنوان =شعر روی سنگ قبر پروین اعتصامی| ناشر=خبرگزاری فارس|تاریخ انتشار= ۲۵اسفند۱۳۹۷|تاریخ بازبینی=۴تیر۱۳۹۸}}</ref> 

===سبک، لحن و ویژگی آثار===
شعر پروین شعری سلیس، روان و خوش‌آهنگ است. مناظره‌ها و گفت‌وگوها را در خود جای داده است و گاهی اوقات نکته‌سنجی‌ها و حاضرجوابی‌های موجود در شعر بر لب خواننده لبخند می‌نشاند. البته این حاضرجوابی‌ها هرگز تکان‌دهنده و برآشوبنده نیستند. از این‌رو سروده‌های پروین برای دانش‌آموزان دبستانی و دبیرستانی به عنوان اشعاری آموزنده، روان و بی‌خطر شناخته شده‌اند و مورد قبول نویسندگان کتاب‌های درسی نیز بوده‌اند.<ref name=''صنعتی''/> 
{{سخ}}در دیوانِ شعرِ پروین، روحِ تسلیم در برابر وقایع جهان موج می‌زند و پروین از ناگواری‌های این جهان شکایت و پرخاش نمی‌کند.<ref name=''پیام''>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=نفیسی|نام=سعید|عنوان=پروین اعتصامی|ژورنال=پیام نو|مکان=  |دوره=۱ |شماره=۲ |سال=۱۳۲۳}}</ref>
{{سخ}}او در اشعار خود دست به ابتکار مضامین بدیع و ابداع معانی قریب زده و نظر خود را در موضوعات فلسفی و اخلاقی و اجتماعی بیان کرده است؛ که این نمایان‌گر هوش قوی، ذهن وقّاد و طبع خداداد وی است. او در استفاده از کلمات، الفاظ و تعابیر حسنِ انتخاب دارد که این امر موهبتی و فطری نیست؛ بلکه اکتسابی است و نتیجهٔ سال‌ها تحصیل، درس و معاشرت با علما و ادبا است.<ref name=''علامه''/>
{{سخ}}سروده‌های پروین را می‌توان به دو بخش کهن و نو تقسیم نمود. به گفتهٔ [[محمدتقی بهار|بهار]] اشعار پروین از دو سبک پیروی می‌کنند که یکی سبک شاعران خراسان به‌ویژه ناصرخسرو و دیگری سبک شاعران عراق و فارس به‌ویژه سعدی است. از لحاظ معنی نیز نمایانگر افکار عارفان و حکیمان است. اشعار پروین واقع‌جو هستند و معانی را در ذهن تجسم می‌کنند. 
{{سخ}}پروین با ادبیات رمانتیک فرانسه آشنا بود و به‌ویژه تحت تأثیر ویکتور هوگو و اثر او یعنی ''بینوایان'' قرار داشت. او همچون شاعری رئالیست نابرابری‌های اجتماعی را می‌دید؛ اشعار رئالیستی پروین شامل موضوعات مبارزه با ستم و ستمگران، بدشماری دروغ و کینه و نیرنگ، انتقاد از کسانی که به فرودستان ستم می‌کنند و... است. 
{{سخ}}شعر پروین وجه عاطفی نیرومندی دارد که در اشعار مناظره‌ای حالتی نمایشی پیدا می‌کند و شاعر به اشیا جان می‌بخشد و آن‌ها را به گفت‌وگو وامی‌دارد و اوج تخیل پروین نیز همین‌جا است که در دل اشیا نفوذ می‌کند و حالات انسان‌گونه به آن‌ها می‌بخشد. البته شاعران پیش از پروین نیز عنصر جان‌بخشی به اشیا را در شعر خود به کار گرفته‌اند، ولی پروین تبحر خاصی در بین هم‌عصران خود در این زمینه دارد. قطعهٔ <font color=orange>برگ گُریزان</font> مثال خوبی در این زمینه است.<ref name=''دستغیب''/>: 
{{شعر|نستعلیق|سبک=color:orange}}
{{ب|...ز جانسوز اخگری برخاست دودی|نه تاری ماند زان دیبا، نه پودی}}
{{ب|به خود هر شاخه‌ای لرزید ناگاه|فتاد آن برگ مسکین بر سر راه}}
{{ب|از آن افتادن بیگه، برآشفت|نهان با شاخک پژمان چنین گفت}}
{{ب|که پروردی مرا روزی در آغوش|به روز سختیم کردی فراموش}}
{{ب|نشاندی شاد چون طفلان به مهدم|زمانی شیر دادی، گاه شهدم}}
{{ب|به خاک افتادنم روزی چرا بود|نه آخر دایه‌ام باد صبا بود}}
{{ب|هنوز از شکر نیکی‌هات شادم|چرا بی‌موجبی دادی به بادم}}
{{ب|هنرهای تو نیرومندیم داد|ره و رسم خوشت خورسندیم داد}}
{{ب|گمان می‌کردم ای یار دلارای|که از سعی تو باشم پای بر جای}}
{{ب|چرا پژمرده گشت این چهر شاداب|چه شد کز من گرفتی رونق و آب...}}
{{پایان شعر}}

{{سخ}}دیوان پروین اعتصامی مشتمل بر سه گونه شعر است: قصاید کوتاه و بلند، مقطعات که شامل تمثیل‌ها و حکایات است و مثنوی‌های کوتاه مستقل. پروین در نگاشتن قصاید خود کوشیده تا ناصرخسرو را الگوی خویش قرار دهد؛ مثنویاتش را به پیروی از عطار و جلال‌الدین مولوی و نظامی و گاهی هم از وحشی به نظم درآورده است؛ در مقطعات هم به انوری و سنایی چشم داشته ولی در بیشتر موارد ابتکار خودش بوده است، از این جهت مقطعات را باید در دستهٔ شاهکارهای او به شمار آورد. {{سخ}}پروین طبع بسیار بلند و توانایی داشته و هرآن‌چه را که اراده می‌کرده می‌نگاشته است؛ وزن و قافیه دست و پای او را نبسته و منظورش را به‌راحتی در قالب شعر گنجانده است. تنها ایرادی را که می‌توان به مقطعات او گرفت این است که در برخی از آن‌ها گذاشتن قافیه کوششی بوده است و شاعر به محض نوشتن قافیهٔ مصراع نخست، قوافی دیگر را نیز با کوشش فراوان می‌نوشته است که اگر این قوافی از شعر حذف شوند نه تنها به شعر لطمه‌ای نمی‌خورد بلکه انسجام بیشتری پیدا می‌کند. 
{{سخ}}پروین در مقطعات و مثنویات خود از فن مناظره بهره برده است و سرمشق او در مناظره اسدی طوسی و عطار بوده‌اند.<ref name=''پیام''/> 
{{سخ}}قصاید پروین که کم‌تر از یک‌سوم دیوان وی را تشکیل می‌دهند؛ مایه‌های مردانه دارند، از جمله موعظه‌گری، خردگرایی، استواری کلام و... . البته این مایه‌های مردانه دلیل بر این نمی‌شوند که نسبت مردانه را برای همهٔ دیوان پروین به کار بُرد؛ بلکه اشعار او حاوی مایه‌های زنانه نیز هست که می‌توان به این موارد اشاره کرد: 

{{بلی}}پروین هیچ‌گاه مادر نشد، ولی در قطعاتش مادرانه سخن می‌گوید و مهر مادری را به مخاطب القا می‌کند. او در قطعهٔ ''حدیث مهر'' لذت مادری را از زبان کبوتری برای گنجشکی بازگو می‌کند: 
{{شعر|نستعلیق|سبک=color:green}}
{{ب|گنجشک خرد گفت سحر با کبوتری|کاخر تو هم برون کن از این آشیان سری...}}
{{پایان شعر}}
{{بلی}}هشت شعر از دیوان پروین به توصیف کودکان یتیم و بدبختی‌های آنان اختصاص دارد، مانند قطعهٔ ''قلب مجروح'':
{{شعر|نستعلیق|سبک=color:green}} 
{{ب|دی کودکی به دامان مادر گریست زار|کز کودکان کوی، کس به من نظر نداشت...}} 
{{پایان شعر}}
{{بلی}}پروین زنی نکته‌سنج و باریک‌بین است و در ورای هر چیز نکته‌ای را می‌بیند. او در قطعهٔ ''تیره‌بخت'' بی‌مهری نامادری را نسبت به دختری بیچاره چنین نشان می‌دهد: 
{{شعر|نستعلیق|سبک=color:green}}
{{ب|دختری خرد شکایت سر کرد|که مرا حادثه بی‌مادر کرد...}}
{{پایان شعر}}


===منبع‌شناسی (منابعی که درباره آثار فرد نوشته شده است)===
====کتاب‌ها====
# پروین اعتصامی، به قلمِ امیر اسماعیلی، انتشارات گوهرین، تهران، چ اول، ۱۳۷۸، دارای ۳۲صفحه
# پروین اعتصامی، از مجموعهٔ «مفاخر ایران‌زمین»، نوشتهٔ موسی اشرفی و سید پژمان میرجمهری، انتشارات سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، ۱۳۸۵، دارای ۶۴صفحه
# مجموعهٔ مقالات و قطعات اشعار که به مناسبت درگذشت و اولین سال وفات خانم پروین اعتصامی نوشته و سروده شده است، گردآوریِ ابوالفتح اعتصامی، انتشارات ابوالفتح اعتصامی، تهران، ۱۳۲۰، دارای ۳۱صفحه
# مجموعهٔ مقالات و قطعات اشعار که به مناسبت درگذشت و اولین سال وفات خانم پروین اعتصامی نوشته و سروده شده است و اظهار نظرها و تاریخچهٔ زندگانی پدر شاعر، گردآوریِ ابوالفتح اعتصامی، انتشارات ابوالفتح اعتصامی، تهران، چ اول، ۱۳۵۳، دارای ۷۴صفحه
# مجموعهٔ مقالات کنگرهٔ نکوداشت تولد پروین اعتصامی، به کوششِ منوچهر اکبری، انتشارات خانهٔ کتاب، تهران، چ اول، ۱۳۸۵، دارای ۴۴۷صفحه
# جهان‌بینی توحیدی در شعر پروین اعتصامی، به قلمِ سید محمد برهانی، انتشارات نسل نواندیش، تهران، چ اول، ۱۳۸۵، دارای ۴۵۲صفحه
# تربیت از دیدگاه پروین اعتصامی، نوشتهٔ محمدتقی توپچی‌پور، انتشارات منشور، تبریز، چ اول، ۱۳۸۴، دارای ۱۶۰صفحه
# شاعرهٔ ایران پروین اعتصامی؛ صوت المرأةالشرقیة فی العصرالحدیث، به قلمِ بدیع‌محمد جمعه، انتشارات مصرالجدیده، مصر، ۱۹۷۷م/ ۱۳۵۶ش، (به زبان عربی) 
# در مدرسهٔ پروین، نوشتهٔ محمود حکیمی، انتشارات قلم، تهران، چ اول، ۱۳۸۵، دارای ۱۰۲صفحه 
# پروین اعتصامی شاعره‌ای از تبار روشنی‌ها، به قلمِ احمد دانشگر، انتشارات حافظ نوین، تهران، چ اول، ۱۳۸۵، دارای ۶۰۶صفحه
# شاعری با چشم‌های آرام، نوشتهٔ ولی‌الله درودیان، انتشارات مؤسسهٔ ایران، تهران، ۱۳۷۷، دارای ۲۱۸صفحه
# یادنامهٔ پروین اعتصامی، گردآوریِ علی دهباشی، انتشارات دنیای مادر، تهران، چ اول، ۱۳۷۰، دارای ۵۸۹صفحه 
# زنانه با پروین، به قلمِ شیرین‌دخت دقیقیان، تهران، ۱۳۷۹، دارای ۴۳صفحه 
# سخنوران، روشن‌روانان، پروین اعتصامی و اندیشه‌های او،‌ نوشتهٔ ادوارد ژوزف، لس‌آنجلس، ۱۳۷۱، دارای ۸۸صفحه 
# شب پروین، انجمن ادبی شهریار،‌ تبریز، ۱۳۴۹، دارای ۵۹صفحه 
# پروین ستارهٔ آسمان ادب ایران، به قلمِ محمدجواد شریعت، انتشارات مشعل، اصفهان، ۱۳۵۶، دارای ۲۶۳صفحه (عنوان عطف: جاودانهٔ پروین) 
# خانم پروین اعتصامی اوراس کی شاعری، نوشتهٔ محمدرشید طارق، ۱۹۶۶م/ ۱۳۴۵ش، دارای ۳۷۴صفحه، (به زبان اردو) 
# پروین اعتصامی بزرگ‌ترین شاعرهٔ پارسی‌زبان، به قلمِ کریم عسکری تورزنی، انتشارات کوچک، تهران، ۱۳۶۴، دارای ۱۰۳صفحه 
# پروین و نازک: ستارگان ادب پارسی و عرب، نوشتهٔ بتول علی‌نیا، انتشارات ماهرنگ، تهران، ۱۳۸۳، دارای ۲۵۴صفحه
# شکوه شکوفه: شخصیت و دیوان پروین اعتصامی در شرحی کوتاه (اجتماعی و فلسفی)، به قلمِ کریم فیضی تبریزی، انتشارات پیام دبیر، چ اول، ۱۳۸۲، دارای ۳۹۶صفحه
# راز پروین، نوشتهٔ کریم فیضی، انتشارات مطبوعات دینی، چ اول، ۱۳۸۳، دارای ۴۶۲صفحه
# کتاب‌شناسی توصیفی پروین اعتصامی، به قلمِ روح‌انگیز کراچی، انتشارات ادارهٔ کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران، چ اول، ۱۳۸۳، دارای ۱۳۵صفحه
# پروین اعتصامی همراه با کتاب‌شناسی توصیفی، نوشتهٔ روح‌انگیز کراچی، انتشارات داستان‌سرا، تهران، چ اول، ۱۳۸۳، دارای ۲۸۴صفحه 
# تهمت شاعری، به قلمِ فضل‌الله گرکانی،‌ انتشارات روزنه،‌ تهران، ۱۳۵۶، دارای ۱۴۴صفحه 
# نوحهٔ بلبل: برگزیده‌ای از اشعار و حکایات اخلاقی پروین اعتصامی، نوشتهٔ حشمت مؤید و مارگارت آرنت مادلونگ، لکزینگتون، کنتاکی، مزدا، ۱۹۸۵م/ ۱۳۶۴ش، (به زبان انگلیسی) 
# مجموعهٔ مقالات پروین اعتصامی، گردآوریِ دبیرخانهٔ جایزهٔ ادبی پروین اعتصامی با همکاری انجمن آثار و مفاخر ایران و مؤسسهٔ فرهنگی عدن،‌ انتشارات دبیرخانهٔ جایزهٔ ادبی پروین اعتصامی، چ اول 
# آئینهٔ پروین و اشعار برگزیده از دیوان پروین اعتصامی، نوشتهٔ عباس‌علی (آقا محمد) محمدی، انتشارات چاپخش، تهران، چ اول، ۱۳۵۵، دارای ۱۵۸صفحه 
# پروین اعتصامی،‌ به قلمِ حسین معینی،‌ انتشارات کانون زبان ایران، تهران،‌ چ اول، ۱۳۸۴،‌ دارای ۴۸صفحه 
# زن، پروین حقیقت یا مجاز؟ (در آیینهٔ شعرهای پروین اعتصامی)، 
نوشتهٔ عبدالحسین موحد، انتشارات محیا، چ اول،‌ ۱۳۷۴، دارای ۱۳۵صفحه 
# نگرشی بر اشعار پروین اعتصامی،‌ به قلمِ منوچهر ناظر، انتشارات سروش،‌ تهران، ۱۳۶۰، دارای ۶۷صفحه 
# جاودانهٔ پروین اعتصامی و برگزیدهٔ آثارش، نوشتهٔ حسین نمینی، انتشارات کتاب فرزان، تهران، چ اول، ۱۳۶۲، دارای ۳۶۷صفحه 
# پروین اعتصامی، مشاهیر ایران ۹، انتشارات تیرگان، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۲، دارای ۱۲۸صفحه 

====نشریات====
* پروین، ماهنامهٔ ادبی، شمارهٔ صفر،‌ آبان۱۳۸۰ 
* کبوتر فضل، مجموعهٔ مقالات همایش پروین اعتصامی، مهر۱۳۸۰، دانشگاه تبریز 
* کتاب هفته، ویژه‌نامهٔ یکصدمین سال تولد پروین اعتصامی، اسفند۱۳۸۵، شمارهٔ ۷۲ (پیاپی ۷۲۳) 
* مجلهٔ ایران‌شناسی، تابستان۱۳۶۸، سال ۱، شمارهٔ ۲ <ref name= ''کتاب‌شناسی''>{{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=علی‌محمدی|نام=علی|عنوان=کتاب‌شناسی: کتاب‌شناس پروین اعتصامی|ژورنال=کتاب ماه ادبیات و فلسفه|مکان= تهران |دوره= |شماره=۱۱۲، ۱۱۳ و ۱۱۴ |سال=۱۳۸۵ و ۱۳۸۶}}</ref>

        

===بررسی موردی چند اثر===
[[پرونده:Parvin Etesami 25.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''مست و هشیار'''</center>]]
====قطعهٔ ''مست و هشیار''====
عنوان این قطعه به مخاطب نشان می‌دهد شعر مقابلهٔ بین دو فرد است که یکی هشیار در ظاهر سمبل ارزشمندی و دیگری مست در نگاه عمومی نشانهٔ بی‌بندوباری است. همین عنوان مخاطب را جذب می‌کند تا این مقابله را بخواند. {{سخ}}بیت نخست این شعرِ ده‌بیتی زمینهٔ گفت‌وگوی مست و هشیار را می‌چیند و در ابیات بعدی، ابتدای هر مصراع فعل گفت دیده می‌شود که مصراع‌های فرد حاوی سخنان محتسب و مصراع‌های زوج حاوی سخنان مست است و این تقارن تا پایان ادامه می‌یابد. {{سخ}}واژهٔ «نیست» در ظاهر ردیف شعر است؛ ولی در واقع تکرارِ این واژه انکار و تقابل را در ذهنِ مخاطب القا می‌کند. گفته می‌شود که پروین در این شعر خود از صنعت تکرار استفاده کرده است. واژه‌هایی همچون «قاضی، والی، مسجد، دینار، کلاه و بسیار» که در مصراع‌های فرد آورده شده و در مصراع‌های زوج تکرار شده‌اند نمایانگرِ زیرکیِ فرد مست است که بادقت به سخنان فرد مقابل گوش می‌کند و پاسخ می‌دهد. {{سخ}}زمانی‌که به‌شکل جداگانه مصراع‌های اول ابیات را با هم و مصراع‌های دوم را با هم مقایسه می‌کنیم؛ مشاهده می‌شود که پروین از صنعت توازن بهره برده است. شاعر در مصراع اول بیت دوم می‌گوید: <font color=violet>'''مستی، زان‌سبب افتان و خیزان می‌روی'''</font> و در مصراع اول بیت نهم نیز چنین می‌گوید: <font color=violet>'''می بسیار خوردی، زان‌چنین بیخود شدی'''</font>؛ همان‌طور که مشاهده می‌شود هر دو مصراع ساختار یکسانی دارند و در هر دو، جملهٔ پایه توسط قیدهای «زان‌چنین» و «زان‌سبب» به جملهٔ پیرو مرتبط شده است. در مصراع‌های زوج نیز توازن مشاهده می‌شود؛ در مصراع دوم بیت اول که آغاز صحبت‌های مست است؛ ندای «ای دوست» دیده می‌شود و در مصراع دوم بیت نهم که پایان سخنان او است؛ ندای «ای بیوده‌گو» آورده شده که نمایانگرِ تحول کلامی فرد مست نسبت به محتسب است. {{سخ}}در بررسی شعر از حیث آوایی مشاهده می‌شود قافیه‌ها که واژه‌های «افسار، هموار، خمار، بدکار، دینار و...» هستند؛ با واژهٔ هشیار نیز که در عنوان شعر است، آوای یکسان دارند و توجه مخاطب را به عنوان شعر جلب می‌کنند. علاوه‌بر قافیه‌های ذکرشده، درون مصراع‌ها نیز قافیه‌هایی وجود دارند که آهنگ شعر را افزایش می‌دهند؛ برای مثال در مصراع اول بیت ششم «پنهان و وارهان» و در مصراع اول بیت هفتم «غرامت و جامه‌ات» آوای یکسان دارند. {{سخ}}عبدالحسین زرین‌کوب بر این باور است که پروین در نوشتن این شعر از یکی از حکایت‌های مولانا الهام گرفته است؛ ولی در شعر پروین حاضرجوابیِ فردِ مست لطف خاصی دارد که قصهٔ مولانا ندارد.<ref>{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی =قدیمی| نام =مهوش| نام خانوادگی۲ =هوشمند  | نام۲ =نرگس  | عنوان =بررسی یکی از اشعار پروین اعتصامی | ژورنال =پژوهش زبان‌های خارجی| شماره =۳۸ | سال =۱۳۸۶ }}</ref>                       

====غزل ''سفر اشک''====
[[محمدتقی بهار]] راجع به این غزل چنین می‌نویسد: 
{{گفتاورد تزیینی|از پنج شش غزل (که غزل‌سازی ملایم طبع پروین نبود...) هرگاه تنها غزل ''سفر اشک'' از این شاعرهٔ شیرین‌زبان باقی مانده بود، کافی بود که وی را در بارگاه شعر و ادبیات حقیقی جایگاهی عالی و ارجمند بخشند... .<ref>{{پک|اعتصامی|۱۳۵۵|ک=دیوان قصائد و مثنویات و تمثیلات و قطعات پروین اعتصامی|ص=ح}}</ref>}}

===ناشرانی که اشعار او را منتشر کرده‌اند===
[[پرونده:Parvin Etesami 18.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''کودکان و پروین'''</center>]]
انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در تهران، انتشارات تلاش، به‌نشر، برومند، رهنما، حدیث، سنبله در مشهد، قطره، مرز فکر و پیام نیک، پرگار پارس، آیدین در تبریز، نقش‌اندیش، حسام‌الدین، وفاجو در تبریز، پژوهش، پیام عدالت، محمد، قدیانی، ثالث، خدمات فرهنگی کرمان، اوسان، مهتاب، ققنوس، نمونه - حافظ، جان‌زاده، فخر رازی، جرس، حدید، نی، افشار، مطبعهٔ مجلس، جواهری، یاد عارف، عطار، طاهری، پیدایش، کتاب همراه، باقرالعلوم، مروارید، قائم نوین و امیرکبیر.<ref name= ''کتاب‌شناسی''/>    


===تعداد چاپ‌ها و تجدید چاپ‌ها===
چاپ اول دیوان پروین زیر نظر خود و پدرش بود. چاپ دوم تا هشتم (در سال۱۳۶۳) زیر نظر برادرش ابوالفتح اعتصامی بود.<ref>{{پک|حدّادی|۱۳۹۳|ک= زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی|ص=۳۲۸}}</ref>
{{سخ}}نخستین بار در سال۱۳۱۴ سعید نفیسی دیوان پروین را به چاپ رساند، نُه سال بعد که ابوالفتح اعتصامی به دیدار نفیسی رفت؛ چاپ سوم این کتاب را هم برای او بُرد و سعید نقیسی در این باره می‌گوید: «در همین مدت کوتاه سه چاپ از دیوان پروین انتشار یافته است و این می‌رساند که ادبیات ایران هر سه سال حوصلهٔ یک چاپ از این کتاب را دارد.»<ref name=''پیام''/>
{{سخ}}به سبب اقبال فراوان مردم به سروده‌های پروین اعتصامی و در نتیجه کثرت نشر، امکان برآورد تعداد نوبت‌های چاپ و شمارگان تیراژ دشوار است. از میان چاپ‌های متعدد دیوان پروین اعتصامی، ''دیوان قصاید، مثنویات، تمثیلات و قطعات پروین اعتصامی'' به اهتمام دکتر ولی‌الله درودیان از انتشارات نشر نی در تهران به سال۱۳۷۵ یکی از برترین‌ها است.<ref>{{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی =صدیقی| نام =امین| نام خانوادگی۲ =  | نام۲ =  | عنوان =معرفی کتاب: نگاهی به تازه‌ترین نشر دیوان پروین اعتصامی | ژورنال =کتاب ماه ادبیات و فلسفه| مکان = | دوره = | شماره =۱۱۲، ۱۱۳ و ۱۱۴ | سال =۱۳۸۵ و ۱۳۸۶ }}</ref>    

==نوا، نما و نگاه==
[[پرونده:Parvin Etesami 24.jpg|220px|thumb|بندانگشتی|چپ|<center>'''پروین در کتاب‌های درسی'''</center>]]



















==پانویس==
{{پانویس|۲}}




==منابع==
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = حدّادی| نام = نصرالله|عنوان =زندگی و زمانهٔ پروین اعتصامی| سال = ۱۳۹۳| ناشر = نامک |مکان = تهران|شابک = ۹۷۸-۶۰۰-۶۷۲۱-۲۸-۶|صفحه = }}
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = اتحاد| نام = هوشنگ|عنوان =پژوهشگران معاصر ایران|جلد=۱۱| سال = ۱۳۸۵| ناشر =فرهنگ معاصر |مکان = تهران|شابک = ۹۷۸-۹۶۴-۸۶۳۷-۴۳-۴|صفحه = }}
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = اتحاد| نام = هوشنگ|عنوان =پژوهشگران معاصر ایران|جلد=۸| سال = ۱۳۹۰| ناشر =فرهنگ معاصر |مکان = تهران|شابک = ۹۷۸-۹۶۴-۸۶۳۷-۰۱-۴|صفحه = }}
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی =صاعدی| نام =عبدالعظیم|عنوان =اختر چرخ ادب؛ مروری بر زندگی و شعر پروین|جلد=| سال = ۱۳۹۵| ناشر =نخل دانش |مکان = تهران|شابک = ۹۷۸-۹۶۴-۶۹۴۸-۸۱-۵|صفحه = }}
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = خاماچی| نام = بهروز|عنوان =شهر من تبریز| سال = ۱۳۸۸| ناشر =ندای شمس |مکان = تبریز|شابک = |صفحه =۳۲۱ }}
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = دهخدا| نام = علی‌اکبر|عنوان =لغت‌نامه|جلد=۴| سال = ۱۳۷۷| ناشر = دانشگاه تهران |مکان = تهران|شابک = |صفحه = ۵۵۷۶}}
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = اعتصامی| نام = ابوالفتح|عنوان =مجموعه مقالات و قطعات اشعار|جلد=| سال = ۱۳۵۵| ناشر = بهمن۲۵۳۵ |مکان = تهران|شابک = |صفحه = ۶۵}}
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = دهباشی| نام = علی|عنوان =یادنامهٔ پروین اعتصامی| سال = ۱۳۷۰| ناشر = دنیای مادر |مکان = تهران|شابک = |صفحه = }}
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = بامداد| نام =بدرالملوک|عنوان =زن ایرانی، از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید|جلد=۱| سال = ۱۳۴۷| ناشر =ابن سینا |مکان = تهران|شابک = |صفحه = }}
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = مشرف| نام =مریم|عنوان =پروین اعتصامی، پایه‌گذار ادبیات نئوکلاسیک ایران|جلد=| سال = ۱۳۹۱| ناشر =سخن |مکان = تهران|شابک = |صفحه = }}
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = قدمیاری| نام =مجید|عنوان =معجزهٔ پروین|جلد=| سال = ۱۳۸۸| ناشر =سخن |مکان = تهران|شابک =|صفحه = }}
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = شهریار| نام =محمدحسین|عنوان =دیوان شهریار|جلد=۲| سال = ۱۳۹۱| ناشر =زرین |مکان = تهران|شابک =|صفحه = }}
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = گرکانی| نام =فضل‌الله|عنوان =تهمت شاعری،‌تحقیقی در احوال و پژوهشی در دیوان اشعار پروین اعتصامی|جلد=| سال = ۱۳۵۶| ناشر =روزنه (وابسته به شرکت فرهنگی و تحقیقاتی زرمیوند |مکان = تهران|شابک =|صفحه = }}
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = بهار| نام =محمدتقی|عنوان =دیوان اشعار ملک‌الشعرا بهار|جلد=۲| سال = ۱۳۸۲| ناشر =آزادمهر |مکان = تهران|شابک =|صفحه = }}
* {{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی =دریا| نام =| نام خانوادگی۲ =  | نام۲ =  | عنوان =پروین اعتصامی | ژورنال =شیوه| مکان = | دوره = | شماره =۲ | سال =۱۳۳۲ }}
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = اعتصامی| نام =پروین|عنوان =دیوان قصائد و مثنویات و تمثیلات و قطعات پروین اعتصامی|جلد=| سال = ۱۳۵۵| ناشر =ابوالفتح اعتصامی، ۲۵۳۵ |مکان = تهران|شابک =|صفحه = }}
* {{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی =نایبی| نام =فرامرز| نام خانوادگی۲ =  | نام۲ =  | عنوان =پروین دردآشنای زمانه | ژورنال =ندا| مکان = | دوره =۱۱ | شماره =۳۹ و ۴۰ | سال =۱۳۸۲ }}
* {{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی =دانشگر| نام =احمد| نام خانوادگی۲ =  | نام۲ =  | عنوان =مکاتبهٔ مهرانگیز اعتصامی با احمد دانشگر | ژورنال =ماهنامه پروین| مکان =تهران | دوره = | شماره =۳ | سال =۱۳۸۱ }}
* {{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی= |نام=|عنوان=سه نامهٔ ۱۳آذر۱۳۱۳ و ۵تیر و ۲۳مرداد۱۳۱۴|ژورنال=فصل‌نامهٔ ایران‌شناسی|مکان= نیویورک |دوره=۱۳ |شماره= ۱|سال=۱۳۸۰}}
* {{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=فخری |نام=آذر|عنوان=سال‌شمار|ژورنال=کتاب ماه ادبیات و فلسفه|مکان= تهران |دوره= |شماره=۱۱۲، ۱۱۳ و ۱۱۴ |سال=۱۳۸۵ و ۱۳۸۶}}
* {{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=علی‌محمدی|نام=علی|عنوان=کتاب‌شناسی: کتاب‌شناس پروین اعتصامی|ژورنال=کتاب ماه ادبیات و فلسفه|مکان= تهران |دوره= |شماره=۱۱۲، ۱۱۳ و ۱۱۴ |سال=۱۳۸۵ و ۱۳۸۶}}
* {{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=دستغیب|نام=سید عبدالعلی|عنوان=ویژگی‌های شعر پروین اعتصامی|ژورنال=کیهان فرهنگی|مکان= تهران |دوره= |شماره=۱۳۷ |سال=۱۳۷۶}}
* {{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=نفیسی|نام=سعید|عنوان=پروین اعتصامی|ژورنال=پیام نو|مکان=  |دوره=۱ |شماره=۲ |سال=۱۳۲۳}}
* {{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=حسام|نام=س|عنوان=نمایش پروین اعتصامی|ژورنال=حافظ|مکان=  |دوره= |شماره=۲۱ |سال=۱۳۸۴}}
* {{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=یغمایی |نام=حبیب|عنوان=|ژورنال=یغما|مکان= تهران |دوره=۳۱ |شماره=۳۶۰ |سال=۱۳۵۷}}
* {{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی= |نام=|عنوان=برگزیده‌ها (نامه‌های پروین اعتصامی به مهکامه محصص)|ژورنال=ایران‌شناسی |مکان=  |دوره=۱۳ |شماره=۴۹ |سال=۱۳۸۰}}
* {{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی =صدیقی| نام =امین| نام خانوادگی۲ =  | نام۲ =  | عنوان =معرفی کتاب: نگاهی به تازه‌ترین نشر دیوان پروین اعتصامی | ژورنال =کتاب ماه ادبیات و فلسفه| مکان = | دوره = | شماره =۱۱۲، ۱۱۳ و ۱۱۴ | سال =۱۳۸۵ و ۱۳۸۶ }}
* {{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=بقایی |نام=مرجان|عنوان=پروین اعتصامی و تأثیرپذیری از استادان پیشین ادب فارسی|ژورنال=کتاب ماه ادبیات و فلسفه|مکان=  |دوره= |شماره=۱۱۲، ۱۱۳ و ۱۱۴ |سال=۱۳۸۵ و ۱۳۸۶}}
* {{یادکرد ژورنال | نام خانوادگی =قدیمی| نام =مهوش| نام خانوادگی۲ =هوشمند  | نام۲ =نرگس  | عنوان =بررسی یکی از اشعار پروین اعتصامی | ژورنال =پژوهش زبان‌های خارجی| شماره =۳۸ | سال =۱۳۸۶ }}

==پیوند به بیرون==
* {{یادکرد وب|نشانی=https://www.yjc.ir/fa/news/6566780/%D8%AC%D8%A7%DB%8C%D8%B2%D9%87-%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%A2%D8%BA%D8%A7%D8%B2-%D8%AA%D8%A7-%D8%A7%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%B2|عنوان =جایزهٔ ادبی پروین اعتصامی از آغاز تا امروز| ناشر=باشگاه خبرنگاران جوان|تاریخ انتشار= ۲۲تیر۱۳۹۷|تاریخ بازبینی=۴تیر۱۳۹۸}}
* {{یادکرد وب|نشانی=http://www.iribnews.ir/fa/news/2379557/%DB%B2%DB%B5-%D8%A7%D8%B3%D9%81%D9%86%D8%AF-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C|عنوان =۲۵اسفند؛ روز بزرگ‌داشت پروین اعتصامی| ناشر=خبرگزاری صدا و سیما|تاریخ انتشار= ۲۵اسفند۱۳۹۷|تاریخ بازبینی=۴تیر۱۳۹۸}}
* {{یادکرد وب|نشانی=https://www.ilna.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7-15/740428-%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%A8%D9%88%D8%AF-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D8%BA-%D9%85%D9%88%D8%B2%D9%87-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86|عنوان =یادبود پروین اعتصامی در باغ موزهٔ نگارستان تهران| ناشر=خبرگزاری ایلنا|تاریخ انتشار= ۲۴اسفند۱۳۹۷|تاریخ بازبینی=۴تیر۱۳۹۸}}
* {{یادکرد وب|نشانی=https://www.farsnews.com/news/13921224001559/%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D8%B1-%DA%86%D8%B1%D8%AE-%D8%A7%D8%AF%D8%A8-%D8%AF%D8%B1-%D8%BA%D8%B1%D8%A8%D8%AA-%D8%BA%D8%B1%DB%8C%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%B4%D9%87%D8%B1|عنوان =اختر چرخ ادب در غربت غریبانه شهر| ناشر=خبرگزاری فارس|تاریخ انتشار= ۲۵اسفند۱۳۹۲|تاریخ بازبینی=۴تیر۱۳۹۸}}
* {{یادکرد وب|نشانی=https://www.imna.ir/news/276750/%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%B2-%D9%88-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86|عنوان =نگاهی به خانه‌های پروین اعتصامی در تبریز و تهران| ناشر=خبرگزاری ایمنا|تاریخ انتشار= ۱۳فروردین۱۳۹۶|تاریخ بازبینی=۴تیر۱۳۹۸}}
* {{یادکرد وب|نشانی=https://www.farsnews.com/azarbaijan-sharghi/news/13971225000323/%D8%B4%D8%B9%D8%B1-%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D8%B3%D9%86%DA%AF-%D9%82%D8%A8%D8%B1-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1|عنوان =شعر روی سنگ قبر پروین اعتصامی| ناشر=خبرگزاری فارس|تاریخ انتشار= ۲۵اسفند۱۳۹۷|تاریخ بازبینی=۴تیر۱۳۹۸}}
* {{یادکرد وب|نشانی=https://www.asriran.com/fa/news/321786/%D9%85%D9%88%D8%B2%D9%87%E2%80%8C-%D9%85%D8%B4%D8%A7%D9%87%DB%8C%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%B1%D8%AC-%D9%85%DB%8C%D9%84%D8%A7%D8%AF-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B9%DA%A9%D8%B3|عنوان =موزهٔ مشاهیر در برج میلاد تهران| ناشر=سایت تحلیلی خبری عصر ایران |تاریخ انتشار= ۳۰بهمن۱۳۹۲|تاریخ بازبینی=۵تیر۱۳۹۸}}
* {{یادکرد وب|نشانی=http://www.mefda.ir/news/49518/25-%D8%A7%D8%B3%D9%81%D9%86%D8%AF-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C|عنوان =۲۵اسفند؛ روز بزرگ‌داشت پروین اعتصامی| ناشر=مفدا (پایگاه اطلاع‌رسانی معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی زنجان) |تاریخ انتشار= ۲۳اسفند۱۳۹۶|تاریخ بازبینی=۵تیر۱۳۹۸}}
* {{یادکرد وب|نشانی=https://www.jamaran.ir/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%AE%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%B6%D9%88%DB%8C-201/1193087-%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%AF-%D8%B3%D9%81%D8%A7%D9%84%DB%8C-%D9%BE%D8%B1%D8%AA%D8%B1%D9%87-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%82%D8%B7%D8%A7%D8%B1%D8%B4%D9%87%D8%B1%DB%8C-%D9%85%D8%B4%D9%87%D8%AF-%D8%B1%D9%88%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%B4%D8%AF|عنوان =نماد سفالی پرترهٔ پروین اعتصامی در قطار شهری مشهد رونمایی شد| ناشر=پایگاه اطلاع‌رسانی و خبری جماران |تاریخ انتشار= ۳۱اردیبهشت۱۳۹۸|تاریخ بازبینی=۵تیر۱۳۹۸}}
* {{یادکرد وب|نشانی=http://www.hamvatansalam.com/news37718.html|عنوان =بازی درونی برای ۱۰روز آخر زندگی پروین| ناشر=هم‌وطن سلام |تاریخ انتشار= ۹مرداد۱۳۸۴|تاریخ بازبینی=۸تیر۱۳۹۸}}
* {{یادکرد وب|نشانی=https://www.mehrnews.com/news/4343757/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%85%DB%8C-%D8%B4%D9%88%D8%AF|عنوان =زندگی‌نامهٔ پروین اعتصامی فیلم می‌شود| ناشر=خبرگزاری مهر |تاریخ انتشار= ۲۰تیر۱۳۹۷|تاریخ بازبینی=۸تیر۱۳۹۸}}
* {{یادکرد وب|نشانی=http://www.doctv.ir/programs/9506-%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%85%D8%A7-%D8%AD%D9%82%DB%8C%D9%82%D8%AA-%D9%81%D8%B5%D9%84%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%87%D8%B3%D8%AA%DB%8C|عنوان =سینما حقیقت؛ فصلی از هستی| ناشر=شبکهٔ مستند سیما |تاریخ انتشار= |تاریخ بازبینی=۸تیر۱۳۹۸}}
* {{یادکرد وب|نشانی=https://www.aparat.com/v/IERgl/%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%85%DB%8C%D8%B4%D9%86%DB%8C_%D8%AC%D8%B0%D8%A7%D8%A8_%D8%AF%D8%B1%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AF_%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86_%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C|عنوان =انیمیشنی جذاب در مورد پروین اعتصامی| ناشر=آپارات |تاریخ انتشار= |تاریخ بازبینی=۸تیر۱۳۹۸}}